آرایشگاه زنانه مترو صادقیه

آرایشگاه زنانه مترو صادقیه : یک هشت ساله (فرض می کنیم) مصاحبه می شود. او عمر طولانی خود را ناشی از پرهیز در استفاده از سیگارهای ارزان قیمت می داند. (من فوراً مال خود را بیرون آوردم.) یک شیمیدان (به احتمال زیاد) با اعلام اینکه شما باید قبل از جهش در مورد آب آشامیدنی نگاه کنید، تبلیغات زیادی به دست می آورد. (و اما شب قبل از آب دهان در آشپزخانه نوشیدند!) و غیره. خوب، چیزهایی از این قبیل آدم را به فکر کردن وادار می کند.

رنگ مو : با خودم می گویم وقتی به این راه رسیدم (منظورم این است که) یک بخیه در زمان نه نفر را نجات می دهد. هیچ ضرری به اندازه از دست دادن سلامتی شما بد نیست، زیرا اگر آن را داشته باشید می توانید چیز دیگری به دست آورید. سخنی به خردمند کافی است; وقتیکه افتاب تو اسمان است انها رو خشک کن؛ قطرات کوچک آب سنگ را از بین می برد.

آرایشگاه زنانه مترو صادقیه

آرایشگاه زنانه مترو صادقیه : مواظب فردا باش در حالی که هنوز ماه می است. مانند باکره احمقی نباشید که لوبیاها را ریخت. و بسیاری از چیزهای دیگر از این دست که (بدون شک از نظر عاقلانه) هم خوب است و هم درست. خوب، به طور خلاصه، تصمیم می‌گیرم که «بسازم»، تا خودم را کاملاً «خوب» برسانم. قسم میخورم سیگار نکش خانه را کنار گذاشتمدم کردن من نان تازه نمی خورم.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

من برای خودم کفش های روپوش در برابر باران تهیه می کنم. من با لرک برمی خیزم من (به صورت مذهبی اول یک سیب می خورم) زودتر به رختخواب می روم. من روزی مایل‌های زیادی راه می‌روم، از طناب هم می‌گذرم. من از تمام غذاهای لذیذ سفره اجتناب می کنم. من آن حمام های سرد اضافی وحشتناک را برای گردش خون مصرف می کنم.

من “نفس عمیق” انجام می دهم. من هر روز به مدت دوازده دقیقه “آرام می شوم”. من از “نگرانی” شیطان مرگبار گریزان هستم. من “ذهنم را روی افکار شاد متمرکز می کنم.” من “یک سرگرمی”، فیلاتالی، یا چیزی شبیه به آن. من پوست سیب زمینی میخورم من دماسنج را در دفتر تماشا می کنم.

و میمون را مدام با رادیاتور بخار. همه چیز مثل اون وقتی کاری را بر عهده می گیرید (حتی اگر فقط پوست کندن نخود فرنگی باشد) در آن دقیق باشید، این شعار من است. من در واقع در این رژیم کار زیادی انجام نمی دهم، اما بهتر است آهسته و مطمئن باشید. خوب، چه اتفاقی می افتد؟ وقتی تصمیم گرفتم درست کنم این اتفاق برای من می افتد: اولین چیز، شاید، من جوش می زنم.

خیر؛ نه شاید در مورد آن حتما جوش میزنم سپس، به احتمال زیاد، من یک کاربونکل دریافت می کنم. (من همین الان از دستیارم پرسیدم که این کلمه را چگونه می نویسی. او می پرسد که آیا منظورم جواهر است یا – یا دیگری. به او گفتم منظورم دیگری است.) بعد، به احتمال زیاد، من “قرارداد” (به قول آنها) سرفه می کنم. این سرفه به سرماخوردگی تبدیل می‌شود.

شما (اعتماد دارم) این نوع سرماخوردگی را داشته‌اید که ماه‌ها ادامه دارد. هیچ چیز توصیه شده هیچ کمکی به شما نمی کند. شما (کم و بیش) نسبت به این ایده تسلیم می شوید – درست همانطور که مردی که یک پا (یا ذهن خود را) از دست داده است باید تصمیم بگیرد که بهترین کار ممکن را در بقیه عمر خود بدون پا (یا ذهن خود) انجام دهد.

آرایشگاه زنانه مترو صادقیه : باید خود را با شرایط سخت تحمیل شده توسط سرنوشت وفق دادن همیشه سرماخوردگی تطبیق دهید. منظورم نوعی سرماخوردگی است که من دچار آن می شوم. (فقط بدتر!) سرماخوردگی من به چندین خط جانبی کوچک منشعب می شود، مانند نورالژی حاد و روماتیسم التهابی. مفاصل سفت مانع چابکی من در پایین آمدن از تپه تا قطار صبحگاهی من به شهر می شود.

روی یخ لیز می خوریم و عینکم می شکند. نداشتن عینک باعث می‌شود در دفتر با آقای اسلوور به‌عنوان آقای راندل سلام کنم، و این نوع خطا باعث می‌شود تا تفاوت‌های ظریف کاری احساس آرامش کند. یا در مکاتبات شخصی ام (اگر من آن جور آدمی بودم) ممکن است نامه ام را برای پنه لوپه در پاکت پولین بگذارم. این، هنگامی که من فاجعه را کشف کرده بودم.

بدون شک افکار من را آشفته می کرد. افکار من بودنبا ناراحتی، ممکن است بدون سه دلار و هشتاد سنت از رستوران خارج شوم. الان کاملاً ناراحت شده ام، زیر یک نردبان راه می روم. با فهمیدن این که این کار را انجام داده ام، عصبی بودن من دلیلی است که ساعتم را انداختم. کافی! می‌دانم که بازگشتم به دفتر آن بعد از ظهر فایده‌ای ندارد.

من تلفن می زنم که با سرماخوردگی به خانه رفته ام و به رختخواب رفته ام. با بیرون آمدن از مغازه سیگار فروشی که در آن باجه تلفن قرار دارد، کریستوفر مورلی، دان مارکیز و فرانکلین پی آدامز را می بینم که دست در دست در خیابان راه می روند. (بدون عینک می توانم خیلی کم ببینم، اما آنقدر خوب که بتوانم چنین عینکی را بشناسم.) می گویم باید چیزی روشن باشد.

و من به میزان قابل توجهی خوشحال می شوم. برخی از شادی کردن مطمئناً همان چیزی است که من به آن نیاز دارم. من شرکت را تعمیر اساسی می کنم. و از آن (شرکت) می پرسم که کجا مقید است. می گوید: برای «مکه». بیا کنار.” دان یک فلاسک جیبی (تعداد زیادی خالی) به من می دهد، کریس یک سیگار سبز بزرگ به من هدیه می دهد و فرانک یک کبریت به من می دهد.

توافق شده است که چند ساعت در حین انتظار تاکسی استخر کوچکی بچرخانیم. خوب، می بینید، من مجبور به ترک آن شده امایده ایجاد سلامتی ام – اما من اهمیتی نمی دهم، ممکن است فرد خوشحال بمیرد. در آن نمایش به من خوش می گذرد. (سرماخوردگی من به شدت بهتر است.) روی یک عینک چشمی می زنم تا چیز مطلوبی ببینم.

آرایشگاه زنانه مترو صادقیه : و من خیلی کم کردم اما-وقتی به سمت خروج می رویم، متوجه می شوم که رئیس شرکت من درست جلوتر از من بیرون می رود. خب، فکر می کنم فردا باید چیزی را که به سراغم می آید را بردارم.

آن یک وعده غذایی خوب، به هر حال (بعد از استخر)، روحیه من را بسیار تقویت کرده است. من قصد دارم صبح یک صبحانه منظم و واقعی بخورم. نوعی که من قبل از شروع به کار از آن لذت می بردم تا خودم را به وضعیت خوبی برسانم.