سالن زیبایی سیلوانا نیاوران

سالن زیبایی سیلوانا نیاوران : شما نمی توانید زودباوری دین را تحمیل کنید. او هیچ باورپذیری ندارد. از این نظر، او تقریباً همان تأثیری را بر شرکت خود دارد که سگ مارک تواین که هیچ پاهای عقبی نداشت، بر ذهن آنتاگونیست خود داشت. آن سگ به سختی برای حریف لذت بخش بود. داشت گیج می کرد. شاید بدبختی یک مرد است که بدون توهم چنین باشد.

رنگ مو : دین متوجه شده است که بابا نوئل وجود ندارد، در حالی که بقیه ما هنوز متواضع هستیم. بنابراین در حالی که ما ممکن است از صداهایمان یا اسب های سرگرمی مان، سکه هایمان، یا کاکل هایمان، طبل هایمان، کمانچه هایمان، عکس هایمان، استعدادهایمان، حشرات و پروانه هایمان راضی باشیم، او فقط می تواند شانه هایش را بالا بزند و ارزشش را کاهش دهد.

سالن زیبایی سیلوانا نیاوران

سالن زیبایی سیلوانا نیاوران : آنها را به بهترین شکل ممکن، گفت که آنها صدف خروس بسیار ضعیف هستند، مطمئنا، هر چند هیچ کس بیش از او از آن ابراز تأسف می کند که این چنین است. گرچه بدون شک احساس ناتوانی‌های همه افراد به این شدت غم‌انگیز است، اما دلتنگی‌های دین همیشه با شادی ساخته می‌شوند و از طریق طبیعتی طنزآمیز به سراغ ما می‌آیند.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

و برای اجرای عدالت، او به طرز عجیبی از خود آگاه استخاص است، و به آسانی آنها را همانطور که آنها را می بیند تصدیق می کند، که در نور ملایم و مهربانی است. او با شوخ طبعی می گوید: «حالا من هرگز نمی توانستم پول در بیاورم. اما این مجموع زندگی نیست، او شاید خیلی خوب می داند. او بیهودگی همه چیز را می بیند.

او بیهودگی تمام تلاش های مفید را می بیند. او بیش از همه غرور را در موفقیت می بیند. بالاخره این موفقیتی که در اطراف خود می بینیم چیست؟ شهرت این مرد، این آقای فلانی، مگر شور و شوق چیست؟ موفقیت آن شهرت دیگر، اما ارزان، و یک همسر ثروتمند چیست؟ هر دوی آنها، به احتمال زیاد، در قلبشان به اندازه دین بدبخت هستند.

آه من! این یک دنیای بی سود است و هیچ جایی در آن رضایت وجود ندارد. دین می‌گوید: «اگرچه احتمالاً هنوز به سنی نرسیده‌اید که آن را ببینید،» و به جوان جاه‌طلبی لبخند می‌زند. با این حال، زمانی که شما نیز شکست خورده اید، آن را خواهید دید. دین می‌گوید: «در این عصر که هر مردی را که ملاقات می‌کنید یک نابغه است.

او را سرگرم می‌کند که او در بین آن‌ها نیست. نابغه ها نیز.” به نظر می رسد که این نجیب زاده برجسته و منحصر به فرد، یک اره اره ای قدیمی در جنگل های مین، جایی که گوشه نشین زندگی می کرد، بود.عاقل در زاغه نشین بودن. وقتی دین در آنجا با او ملاقات کرد، به طور غریزی احساس کرد که اینجا پیش یک مرد است.

عمو الی پیر بود: او یک آدم کثیف کوچک بود. او به الکل معتاد بود. و به هیچ وجه آن چیزی نیست که شما آن را خیلی خوب می نامید. او نادان بود؛ مردی با پوست درخت یکی از اشراف طبیعت او فاقد فرهنگ و آموزش و هوش بود. اما او دندان های چشمی داشت. خداوند! او مودب نبود. او یاد نگرفته بود. اما وقتی نوبت به معنای واقعی اسب سر گاو رسید، جوراب همه آنها را زد.

او یک فیلسوف بود، این خرابه نیمه احمق قدیمی بگوش. توسط جورج، او بسیار عالی بود. او لینکلن را به دین یادآوری کرد. برخی از انشعابات فلسفی او از ریل قدیمی، خشن اما آماده بودند، بلکه بر روی خرد خود هرکول گذاشته شده بودند. “اون اول هوس برای یک بلگوت که تعداد کمی از مسیحیان در آنجا به بهشت ​​خواهند رفت.” دین فکر می‌کند که این به میخ می‌خورد.

شانزدهم کرامیس، حامی هنر من از کرامیس پرسیدم. او پاسخ داد: “مطمئناً، من هرگز بدون آن نیستم.” او برده علف هرز است، سیگاری ناامید. کیسه اش را به من می دهد. تنباکو کمی کهنه و کپک زده است. هنگامی که کرامیس به دیدن من می آید، همیشه یک پیپ بدنام را به دهانش می آورد، ذغالی شده و سرد.

سالن زیبایی سیلوانا نیاوران : او با این جمله که “طبیعی به نظر می رسد” توجه را به آن جلب می کند. جواب می دهم: «نباید تو را بدون آن می شناختم». سپس ما بهترین دوستان هستیم. یک سوئدی پیر، یک مهندس از نوع کمیاب، یک فرد غریب، یک شخصیت کاملاً – کرامیس به شدت به شخصیت‌ها علاقه دارد – بسیار به پیپ خود معتاد بود (داستان کرامیس نیز چنین است). عضوی از بدنش بود.

او یکی از آن سیگاری های سرسختی بود که اینجا و آنجا در مورد دنیا پیدا می کنید. یک روز پلاکاردها اعلام می کنندکه سیگار کشیدن در بین کارمندان در ساختمان ممنوع بود، در مکان های قابل توجهی در کارخانه ای که اولی در آن کار می کرد نصب شدند. اولی به سیگار کشیدن ادامه داد. مدیر آمد. او در اولی مکث کرد.

او گفت: “اینجا را ببین، آیا آن تابلو را نمی بینی؟ سیگار کشیدن در بین کارمندان این ساختمان ممنوع است.” اولی به آرامی پیپ را از دهانش بیرون آورد و در حالی که ابر بزرگی از دود آبی را دمید، آن را در دست دراز کرده اش با تأمل در نظر گرفت. او در حالی که آن را بین دندان هایش قرار داد، گفت: «جایی که لوله من می رود.

من می روم». ممکن است متوجه شوید: چیزی شبیه به همان ویژگی خاص بین آن شخصیت زیبا و کرامیس وجود دارد. با وجود همه افراد بیکار و سخت کوش، هیچ مردی به اندازه کرامیس با وجدان به تجارت نمی پرداخت. او زود و دیر در آن است. او بسیار موفق است. با این حال، او خود را فردی غیرعملی، یک رویاپرداز، یک رویاپرداز زیبایی شناس می داند.

سالن زیبایی سیلوانا نیاوران : هیچ مردی تا این حد قابل اعتماد هرگز تا این حد غیرمسئول نبوده است. کرامیس در بازدیدهایش از محل من، تعداد زیادی نامه می نویسد. فکر می‌کنم همه تراترهای کره زمین این کار را انجام می‌دهند.

چه لازم باشد یا نه. این فقط طبیعی است. اگر کرامیس این کار را نمی کرد،بسیاری از دوستان او، بدون شک، نمی‌دانستند که او در کانکتیکات است، یا در واقع، هرگز از جزیره منهتن خارج شده است.