رنگ مو گردویی

رنگ مو گردویی : این تکینگی تهدیدی برای ایجاد اختلاف در مورا بود، به‌ویژه زمانی که او فرزندانش را با غریبه‌ها ازدواج کرد، و بنابراین در میانه کیتسون موچی شروع به ایجاد نوعی مستعمره ضد روباه‌داری کرد.

رنگ مو : اگر با عدم رعایت این احتیاطات (همانطور که همسر خوب ممکن است مخالفت کند)، یا با وجود آنها، در حالی که خانواده در خواب هستند، خانه مورد سرقت قرار گیرد، صبح زود برای یافتن ردپاهای سارق جستجو می شود. و یک موکس [۱۱] بر روی هر رد پا می سوزد. با این عملیات امید یا باور وجود دارد که پای سارق به حدی دردناک شود که نتواند دورتر بدود و پلیس به راحتی از او سبقت بگیرد.

رنگ مو گردویی

رنگ مو گردویی : که این کمی جادو نه تنها طلسم دزد را باطل می کند، بلکه او را غیرممکن می کند – حتی اگر موفق شود بدون دیده شدن یا شنیده شدن وارد خانه شود – که هر چیزی را با خود بردارد. اما، مگر اینکه واقعاً خیلی خسته باشد، او همچنین می بیند که تارای قبل از اینکه آمادو برای شب بسته شود به خانه آورده می شود.

ثانیه ۲۴ در اوکی بود که من برای اولین بار در مورد یک خرافات خارق العاده در مورد علت (اگ یا تب متناوب) شنیدم که اشکال خفیف آن در برخی مناطق در فصول خاص غالب است. اما از آن زمان فهمیدم که این باور عجیب در ایزومو و در بسیاری از مناطق سان ایندو قدیمی است. این نمونه ای عجیب از شیوه ای است که بودیسم برای توضیح همه اسرار به کار رفته است.

گفته می شود که توسط یا ارواح گرسنه ایجاد می شود. به بیان دقیق، گاکی بوتوکه پرتاهای بودیسم هندی هستند، ارواح محکوم به اقامت در گاکیدو، حوزه توبه از گرسنگی و تشنگی همیشگی. اما در بودیسم ژاپنی، نام گاکی به آن دسته از جان‌هایی نیز داده می‌شود که در میان زنده‌ها کسی وجود ندارد که آنها را به یاد بیاورد و برای آنها غذاها و چایی معمولی آماده کند.

اینها رنج می برند و با ورود به بدن افراد زنده به دنبال به دست آوردن گرما و غذا هستند. فردی که گاکی وارد او می شود در ابتدا به شدت احساس سرما می کند و می لرزد، زیرا گاکی سرد است. اما با گرم شدن گاکی، احساس گرمای شدید به دنبال سرما ایجاد می شود. گاکی پس از گرم شدن و جذب مقداری غذا به قیمت میزبان ناخواسته اش، از بین می رود و تب برای مدتی قطع می شود.

رنگ مو گردویی : اما دقیقاً در همان ساعت روزی دیگر، گاکی برمی‌گردد و قربانی باید بلرزد و بسوزد تا شکارچی گرم شود و گرسنگی خود را برطرف کند. برخی از گکی ها هر روز بیماران خود را ملاقات می کنند. دیگران هر روز متناوب یا حتی کمتر. به طور خلاصه: حمله هر شکلی از تب متناوب با وجود گاکی و فواصل بین پاروکسیسم با عدم وجود آن توضیح داده می شود.

در مورد کلمه هوتوکه (که در ترکیباتی مانند نور بوتوکه [۱۲] گاکی بوتوکه به تبدیل می‌شود) چیز عجیبی برای گفتن وجود دارد. زمستان به معنی بودا است. هوتوکه همچنین به ارواح مردگان اشاره دارد – زیرا ایمان معتقد است که آنها پس از زندگی شایسته، یا وارد راه بودا می شوند، یا بودا می شوند. هوتوکه، با تعبیر، به همین ترتیب به معنای جسد آمده است.

از این رو فعل هوتوک-زوکوری، «وحشتناک به نظر رسیدن»، شبیه یک مرده طولانی است. و هوتوکه سان نام تصویر چهره ای است که در مردمک چشم دیده می شود – هوتوکه سان، «بودا خداوند». نه برترین هوککیو، بلکه آن بودای کوچکتر که در هر یک از ما ساکن است، روح. [۱۳] سانگ روستی: “نگاه کردم و قلبت را در سایه چشمانت دیدم.” دقیقاً معکوس تفکر شرقی است.

یک عاشق ژاپنی می گفت: “من نگاه کردم و بودای خودم را در سایه چشمان تو دیدم. نظریه روانی با چنین باوری منحصر به فرد چیست؟ [۱۴] من فکر می‌کنم ممکن است این باشد: روح، در بدن خود، همیشه بی‌دیده باقی می‌ماند، اما ممکن است خود را در چشمان دیگری منعکس کند، مانند آینه‌ی یک نکرومانس. بیهوده به چشمان معشوق خیره می‌شوی تا روح او را تشخیص بدهی: در آنجا فقط سایه روح خود را می‌بینی، که زلال است.

و فراتر از آن تنها راز است – رسیدن به بی نهایت. اما آیا این درست نیست؟ همانطور که شوپنهاور به طرز شگفت انگیزی گفت، ایگو نقطه تاریک آگاهی است، حتی اگر نقطه ای که عصب بینایی به چشم وارد می شود کور است. ما خودمان را فقط در دیگران می بینیم. فقط از طریق دیگران می‌توانیم آنچه را که هستیم، حدس بزنیم.

رنگ مو گردویی : و آیا در عمیق ترین عشق موجود دیگری واقعاً خودمان را دوست نداریم؟ شخصیت‌ها، فردیت‌های ما جز ارتعاشات بی‌شماری در هستی جهانی چیست؟ آیا همه ما در نهایت ناشناخته یکی نیستیم؟ یکی با گذشته غیرقابل تصور؟ یکی با آینده ابدی؟ ثانیه ۲۶ در اوکی، مانند ایزومو، مدرسه دولتی به آرامی اما مطمئنا بسیاری از خرافات قدیمی را از بین می برد.

حتی ماهیگیران نسل جدید به چیزهایی که پدرانشان به آن اعتقاد داشتند می خندند. از دریانورد جوان باهوشی که از طریق مترجمی درباره آتش شبح‌آمیز تاکوهیزان از او سؤال کرده بودم، این پاسخ تحقیرآمیز را دریافت کردم: «اوه، ما زمانی که وحشی بودیم به این چیزها اعتقاد داشتیم. اما ما اکنون متمدنیم! با این وجود، او تا حدودی از زمان خود جلوتر بود.

در دهکده ای که او به آن تعلق داشت، متوجه شدم که خرافات روباه تا حدی وجود دارد که به ندرت در هیچ بخشی از ایزومو مشابه است. تاریخ روستا بسیار کنجکاو بود. از زمان‌های بسیار قدیم، شهرت آن را به عنوان محل سکونت کیتسون موچی می‌دانستند: به عبارت دیگر، همه ساکنان آن معمولاً و شاید خودشان را صاحب روباه‌های اجنه می‌دانستند.

و از آنجایی که همگی شبیه کیتسونه موچی بودند، می‌توانستند با هم بخورند و بیاشامند، و بدون دردسر با یکدیگر ازدواج کنند و ازدواج کنند. دهقانان همسایه که خواسته های آنها را هم در مسائل معقول و هم غیرمنطقی اطاعت می کردند، با ترسی شبح مانند ترسیده بودند. آنها بسیار رونق یافتند. اما حدود بیست سال پیش یک غریبه ایزومو در میان آنها ساکن شد.

رنگ مو گردویی : او پرانرژی، باهوش و دارای مقداری سرمایه بود. او زمین خرید، سرمایه گذاری های زیرکانه مختلفی انجام داد و در یک زمان شگفت آور کوتاه تبدیل به ثروتمندترین شهروند آن مکان شد. او یک معبد شینتو بسیار زیبا ساخت و آن را به جامعه ارائه کرد. تنها یک مانع بر سر راه تبدیل شدن او به یک فرد واقعاً محبوب وجود داشت: او یک کیتسون موچی نبود و حتی گفته بود که از روباه ها متنفر است.