جدیدترین رنگ موی تیره سال

جدیدترین رنگ موی تیره سال : ساحل میشیگان این قایق پس از پیدا شدن در فاصله کمتر از یک مایلی از ساحل توسط کشتی در سپیده دم به این بندر کشیده شد. به گفته کاپیتان گوف از مردخای، کشتی مرگ هیچ چراغی نداشت و او به سختی از پایین انداختن او اجتناب کرد. آب و هوا در امتداد ساحل ایندیانا در طول شب عالی بود و هیچ چیزی وجود ندارد که نشان دهد پرتاب در هر زمانی با مشکل مواجه شده است.

رنگ مو : خودش و ما را نابود کند؟ نوخارین را پیشنهاد کرد. دکتر. هیچ نیروی انفجاری و ولتاژ الکتریکی زیادی در کار نیست. “حالا نگاه کن. من میکرومتر را روی سیصد یارد تنظیم کرده‌ام، که تقریباً کشش بین ما و دریاچه را می‌پوشاند. من برای شما یک نوار برش می‌دهم – و هر بوته، هر تیغه علف، هر حشره‌ای که در این ناحیه وجود دارد، این کار را انجام خواهد داد.

جدیدترین رنگ موی تیره سال

جدیدترین رنگ موی تیره سال : هیچ مشکل پیش‌بینی نشده‌ای پیش نیاید.» “این محدوده تنظیم کننده را می بینید؟” کین ادامه داد نخ روی شفت عمودی ما را قادر می‌سازد نه تنها با زاویه دادن پرتوها به زمین، برد را محدود کنیم، بلکه می‌توان آن را جدا کرد و پروژکتور در یک دایره صاف برای حداکثر برد بچرخد. و آیا هیچ خطری وجود ندارد که ماشین به خطا برود.

در یک چشم به هم زدن پژمرده و به خاکستر تبدیل شود، ویرانی مطلق خواهد بود.» نوخارین با ناراحتی گفت: لطفا ادامه دهید. کین اهرمی را در شکافش کشید، سپس آن را در قفلش فشار داد، در حالی که باتری برون‌تابی‌اش در زاویه دلخواه به سمت دریاچه چرخید. سپس در حالی که یک دستش را روی اهرم دیگری قرار داده بود.

یک دکمه الکتریکی را فشار داد. در کنترل های زیر، یک لامپ روشن و خاموش می شود. سیگنال اضافی بود، زیرا کوئست قبلاً فرمان بی صدا خود را از استاد ویل دریافت کرده بود. ترس یخی بر او چفت شد. او باید از فرمان ناگفته اطاعت کند; او اراده ای برای مقاومت نداشت. آزمون موفقیت آمیز خواهد بود. پروژکتور فروخته می شود.

جهان به آشوب تبدیل می شود و او، اوون کوئست، ویرانگر، قاتل، احمق ضعیفی است که این وحشت را ممکن ساخته است. همه اینها در کسری از ثانیه در ذهن مامور نقش بست که طول کشید تا دست فیلیپ را دراز کند، سوئیچ دینام را ببندد و چراغ های متناوب محفظه روی فیلتر تلوریوم را روشن کند. برای پنج ثانیه پایان ناپذیر او در شورش شورشی منتظر ماند که فلج اراده او عملی کردن آن را غیرممکن کرد.

جدیدترین رنگ موی تیره سال : سپس مجدداً فرمان در درون او ضربان داشت، لامپ سیگنال چشمک زد و او حرکات لحظه قبل خود را معکوس کرد. عرق سرد روی صورت فیلیپ جاری شد وقتی کوئست احساس کرد که نردبان زیر پاهای پایین می‌روند. او مشتاق قدرتی بود که کین کلاسون را به زمین پرتاب کند و پروژکتور را روی او بچرخاند.

اما استاد ویل با کنایه‌ای وحشتناک او را وادار کرد که بایستد و با لحنی صحبت کند که مردانگی را در او پژمرده کند. فیلیپ با لحنی پیروزمندانه به نوخارین گفت: “بیا، و من به شما نشان خواهم داد که اختراعات کلاسون به همان اندازه که به نظر می رسند عمل می کنند.” چراغ قوه در دست، در حالی که نوخارین و برادرش پشت سرش بودند.

به سمت دریاچه حرکت کرد. بیست قدم، و علف های علفزار بلند ناگهان از زیر پای آنها ناپدید شد. “می بینیم که!” فیلیپ با هیجان زمزمه کرد و نور را از این طرف به طرف دیگر تکان داد تا نوار چهل فوتی را که جلوی آنها کشیده شده بود نشان دهد. “نه اثری از زندگی باقی مانده است، نه یک تیغه علف – چیزی جز خاک!” تنها پاسخ صدای غرغر بود.

که از گلوی نوخارین بیرون می آمد. “نگاه کن!” کوئست کلمه را با لب های فیلیپ تحت اصرار استاد ویل تشکیل داد. “اینجا یک بوته بلند بود. حالا چه می بینید؟ فقط یک قاشق چای خوری خاکستر. وقتی بقایای آن را در نور روز بررسی می کنید، متوجه می شوید که حتی ریشه تا عمق دو فوتی متلاشی شده است.” نوخارین با وحشت غر زد: «این بسه. “معامله بسته شده است.” صورتش از ترس تشنج شده بود.

جدیدترین رنگ موی تیره سال : بدون حرف دیگری چرخید و به سمت هواپیمایش فرار کرد. فیلیپ طوری شروع کرد که انگار دنبالش است. کین که خونسردی اش با نتیجه موفقیت آمیز آزمون برگشته بود، غر زد: “توقف کن!” “من برای شرکت شما استفاده می کنم، اگرچه شما به اندازه دوست اسلاو ما بزدل هستید.” ترسو! این لقب کوئست را مانند یک گود شعله ور نیش زد.

یکی از خطوط ظریف و ناملموسی که او را تحت اراده کین کلاسون محدود می کرد، قطع شد و اراده خودش مانند صاعقه در عمل منفجر شد. با چابکی خیره کننده فیلیپ را چرخاند و چراغ قوه در دستش بود. اما کین هنوز سریعتر بود. یک گیره روی مچ دست، سلاح را به پرواز درآورد. سپس فیلیپ در اثر لگدی به شکم خود به عقب برگشت و دست‌های فشرده‌اش در حالی که بیهوش در غبار فرو رفت، هوا را کوبیدند.

کوئست با یک کشش شدید بدن فیلیپ را به حالت نشسته بلند کرد. تلفن در حال زنگ زدن بود، و با کشیدن فیبرهای اراده متوجه شد که کین در آن طرف سیم قرار دارد. بدن فیلیپ تحت فشار قسمتی که مجبور به بازی می شد از کار می افتاد و ضربه شب قبل آن را بیشتر ضعیف کرده بود. حالا نشسته بود و سرش را به طرز دردناکی بین دستانش تکان می داد.

اما کوئست با اراده کامل او را روی پاهایش بلند کرد و او در اتاق تلوتلو خورد. با صدای خشن گفت: سلام! “لعنتی از اینجا به کارخانه بروید!” کین راپ زد و سقوط گیرنده بر این فرمان تاکید کرد. ساعت یک بود که فیلیپ سدان خود را در خیابان اولمستید چرخاند. در سه، زمانی که کوئست بر روی پیاده روها سوخته بود، منعکس شد.

او باید در دفتر مرکز شهر باشد تا اوراق را تحویل دهد و پول را دریافت کند. سپس با کین رو در رو شد و از نفرتی که از چشمان متهم کننده کین می‌درخشید، سرگیجه می‌کشید. “دبل صلیب من، اوه!” صدا خرناس آهسته ای بود، و همانطور که کین صحبت می کرد صدای اضافی روی میزش کوبید. “اما شما نمی خواهید با آن کنار بیایید.

جدیدترین رنگ موی تیره سال : هیچ یک از شما!” ناامیدی، امید، ترس، شگفتی قدرت صحبت کردن را از کوئست سلب کردند. اما او با چنان خشونت غیرمنتظره‌ای پشت میز چرخید که کین با نگرانی برگشت. بعد داشت تیترهای جیغ روزنامه ها را می بلعید. سه ثانیه، مثل یک نوردهی آهسته، و هر کلمه‌ای از صدای عالی رکورد در ذهنش نقش می‌بندد که گویی با صدای تند جان باختند.