رنگ مو شنی ماسه ای

رنگ مو شنی ماسه ای : جایی که خانه ای مشرف به اقیانوس دارد. گلدمن و وایسبرگر، که در طول ۳۵ سال آشنایی آنها مسیری موازی طی کرده است، هر تابستان به طور گسترده سفر می کنند و معمولاً یک ماه را در لندن می گذرانند، جایی که هر دو مشتریان زیادی دارند. “علائق ما بسیار شبیه به هم هستند، با این تفاوت که من یک علاقه مند به اپرا هستم و میلتون نیست. او یک رئالیست است. من از ۱۰ سالگی شروع به رفتن به اپرا کردم.

مو : به دست آوردن رابرت ردفورد سخت است… ما افرادی را انتخاب می کنیم که دوست دارند زیاد صحبت کنند.” نوع خواننده ای که او به دنبال جذب آن است “مخاطبان ثروتمند است. افرادی که به مکان هایی مانند کریستیز و فیوروچی می روند. … رفتن به آن مکان ها و دعوت شدن به مهمانی ها سرگرم کننده است. من عاشق مهمانی های مد هستم. مهمانی های کفش حتی بهتر است.

رنگ مو شنی ماسه ای

رنگ مو شنی ماسه ای : هنگامی که در سال ۱۹۶۳ توجه خود را از نقاشی و طراحی به سمت فیلمسازی معطوف کرد، به خاطر فیلم‌هایی مانند خواب که مردی را به مدت ۶ ساعت می‌خوابید و امپراتوری که با هدف گرفتن دوربینش به سمت ساختمان امپایر استیت و نگه داشتن آن را نشان می‌داد، بدنام شد. فیلم به مدت هشت ساعت متوالی اجرا می شود. به گفته وارهول، بسیاری از مردم درخواست او را برای مصاحبه رد کرده اند.

علاقه او به کفش به سال ۱۹۴۹ برمی گردد، زمانی که در اولین سال اقامت در نیویورک، در بخش هنری یک فروشگاه کفش مشغول به کار شد. طرح‌ها و تصاویر مجله‌های او چنان سریع به چشم آمد که در عرض یک سال، او توانست خانه‌ای در شهر در سمت بالا شرقی، جایی که هنوز با مادرش زندگی می‌کند، خریداری کند. “اما بیشتر من با دو قلاده ام زندگی می کنم.

برخی از حقایق در مورد زندگی اولیه اندی وارهول یک راز باقی مانده است، زیرا او همیشه به سؤالاتی اعتراض کرده است که به نظر او برای درک او به عنوان یک هنرمند بی ربط است. مشخص است که او در جایی در پنسیلوانیا، بین سال‌های ۱۹۲۷ تا ۱۹۳۱، در خانواده‌ای از مهاجران چکسلواکی به نام وارهولا به دنیا آمد. در اواسط دهه ۲۰ سالگی، وارهول یکی از محبوب ترین هنرمندان تجاری در این زمینه بود.

رنگ مو شنی ماسه ای : چاپ سیلک او از قوطی‌های سوپ کمبل او را در میان عموم مردم مشهور کرد، و در اواسط دهه ۱۹۶۰ او به وضوح مشهورترین «هنرمند پلاستیک» – عنوانی که او از آن لذت می‌برد – در دنیای انگلیسی زبان بود. در سال‌های اخیر، به دلیل جراحات شدیدی که در ژوئن ۱۹۶۸، زمانی که زنی دیوانه در دفتر کارش به او شلیک کرد، از خلاقیت او کاسته شده است.

با این وجود، او همچنان به برگزاری نمایشگاه های گالری، نوشتن کتاب و نقاشی پرتره ادامه می دهد. موزه ویتنی (خیابان ۷۵ در خیابان مدیسون) پرتره‌های او را در ماه دسامبر به نمایش می‌گذارد. وارهول در پاسخ به سوالی در مورد ایست ساید گفت که یکی از فعالیت های مورد علاقه او خرید ویترین است. “وقتی در ایست ساید زندگی می کنید.

لازم نیست راه دور بروید. زیرا معمولا همه چیز اینجا اتفاق می افتد.” وقتی او به وست ساید می رود، اغلب برای بازدید از استودیو ۵۴ است. “من فقط برای دیدن دوستم استیو روبل به آنجا می روم. پس از آن، ما معمولاً به کابوی ها و دختران گاوچران می رویم.” تنها رسانه ای که وارهول در آن کار نکرده تلویزیون است. “اوه، من همیشه می خواستم، آره” این اظهار نظر جدایی او بود. “این هرگز اتفاق نمی افتد.

ایستگاه ها فکر می کنند ما آمریکای میانه نیستیم. وکیل تئاتر برای سوپراستارها ۹-۲۹-۷۹ لئونارد برنشتاین، هلن هیز، اتو پرمینگر، کارول چانینگ، ترومن کاپوتی و جورج بالانچین چه اشتراکاتی دارند؟ همه در هنرهای نمایشی غول هستند. و همه مشتریان آرنولد وایسبرگر، یکی از برجسته ترین وکلای تئاتر در جهان هستند یا بوده اند. اکنون در پنجاهمین سال تمرین خود، وایسبرگر متولد بروکلین و بزرگ‌شده در وست‌ساید.

رنگ مو شنی ماسه ای : از زمانی که اورسون ولز در سال ۱۹۳۶ با یک برخورد تصادفی به دفتر او آمد، نماینده ستاره‌ها بوده است. ویسبرگر در یک بعد از ظهر اخیر می گوید: «بیشتر مشتریان من درگیر بستن قراردادهایی هستند که مربوط به نمایشنامه، فیلم یا تلویزیون است. صحنه، دفتر حقوقی کوچک و غنی او در دهه ۵۰ شرقی است. ویسبرگر که کت و شلواری تیره به تن دارد و میخک سفیدی در سوراخ دکمه‌اش دارد.

تا با سبیل سفیدش همخوانی داشته باشد، بسیار شبیه کلیشه‌های یک سرمایه‌دار تجاری است. او ادامه می‌دهد: «بخشی از کار من آشنایی با قوانین صنفی و اتحادیه‌هاست و باید از معاهدات بین کشورها که بر پرداخت مالیات تأثیر می‌گذارد، اطلاع داشته باشم». وکیل نجیب زاده با لبخندی خیرخواهانه، دستانش در مقابل او جمع شده است.

به سرعت خود را یک داستان نویس با استعداد نشان می دهد. او با لهجه رده بالای بوستونی خود، که در طول هفت سال در هاروارد به دست آورد، از گفتن حکایات در مورد مجریان مورد علاقه خود لذت می برد. ویسبرگر از حذف نام‌ها خجالت نمی‌کشد، اما تنها بزرگ‌ترین‌ها مانند سر لارنس اولیویه – مشتری‌ای که روز قبل او را به ناهار دعوت کرده بود.

و مارتا گراهام را حذف می‌کند. کار او به قدری شلوغ است که هر وقت مجبور می شود چیزی بیش از سه صفحه بخواند، آن را در کیف آخر هفته اش می گذارد. با این حال وایسبرگر هر روز یک یا دو ساعت را به یکی از چندین سازمان بشردوستانه اختصاص می دهد. در بالای لیست او مرکز رقص معاصر مارتا گراهام قرار دارد که او رئیس مشترک آن است.

من او را یکی از سه شخصیت برجسته هنر در قرن بیستم می‌دانم و برای دوستی او ارزش زیادی قائل هستم.» او می‌گوید که دو شخصیت برجسته هنری دیگر قرن عبارتند از: «استراوینسکی، که نمایندگی او نیز از افتخارات من بود، و پیکاسو، که نماینده او نبودم». او به عنوان رئیس نمایشنامه نویسان جدید، گروهی که نمایشنامه نویسان جوان را پرورش می دهد.

رنگ مو شنی ماسه ای : خدمت می کند. او یکی از اعضای هیئت مدیره است، خانه ای برای بیماران روانی سابق. و او رئیس مجموعه تئاتر و موسیقی موزه شهر نیویورک است. ویزبرگر از دوشنبه تا پنجشنبه در یک آپارتمان مجلل در ایست ساید زندگی می کند که با دوست دیرینه خود، مامور تئاتر میلتون گلدمن، به اشتراک می گذارد. هر جمعه بعد از کار، وایسبرگر به سیکلیف، لانگ آیلند می رود.