رنگ موی قهوه ای شرابی بنفش

رنگ موی قهوه ای شرابی بنفش : اما می‌دانست که می‌توانند هزینه راز او را بپردازند. او گفت: “من فکر می کنم باید دویست دلار ارزش داشته باشد.” مک گیونی گفت: «مطمئناً، همه چیز درست است. ما آن را به شما پرداخت می کنیم.» و بلافاصله قلب پیتر غرق شد. چه احمقی بود! چرا او جسارت بیشتری نداشت و پانصد دلار درخواست کرد؟ حتی ممکن است هزار نفر خواسته باشد و خود را مادام العمر مستقل کند!

رنگ مو : نه دورتر! پیتر متوجه شد که صحبت “عشق رایگان” مک گیونی یک اشتباه بی رحمانه بوده است. جنی کوچولو مانند همه زنان دیگر بود – عشق او قرار نبود “رایگان” باشد. جنی کوچولو شوهر می‌خواست، و هر بار که او را می‌بوسید، بلافاصله شروع به صحبت در مورد ازدواج می‌کرد، و شما جرأت نمی‌کردید به چیز دیگری اشاره کنید، زیرا می‌دانستید که همه چیز را خراب می‌کند.

رنگ موی قهوه ای شرابی بنفش

رنگ موی قهوه ای شرابی بنفش : وقتی جنی را روی میز کنارش داشت، بدش نمی آمد کار کند، و می توانست هر از چند گاهی دستش را بگیرد و یا او را در آغوش بگیرد و کلمات پرشور را زمزمه کند. هیجانات و لذت های لذیذ او را فراگرفته بود. امیدهای او مانند جزر و مد بالا می رفت – اما افسوس که بعداً دوباره کم شد! آنقدر جلو می رفت و هر بار انگار به دیوار سنگی برخورد کرده بود.

بنابراین پیتر به وسایل قدیمی‌تر از آموزه‌های هر «قرمز» بازگردانده شد. او به دنبال جنی کوچولو رفت، نه از راه «عاشقان آزاد»، بلکه از راه مردی که با دختری هفده ساله در خانه تنهاست و می‌خواست او را اغوا کند. او عهد کرد که او را با عشقی عظیم و ابدی دوست دارد. او قول داد که شغلی پیدا کند و از او مراقبت کند. و سپس به او اجازه داد تا بفهمد که از عذاب رنج می برد.

او نمی توانست بدون او زندگی کند. او با همدردی او بازی کرد، با معصومیت کودکانه او بازی کرد، با آن احساسات رقت انگیز و ضعیف بازی کرد که باعث شد او به صلح طلبی و نوع دوستی و سوسیالیسم و ​​همه «ایسم»های دیگری که در سرش به هم ریخته بودند باور کند. و بنابراین در عرض چند هفته پیتر در هدف خود از حمل جنی کوچک در طوفان موفق شد.

و سپس، او چقدر شیفته بود! پیتر با اولین دخترش به این نتیجه رسید که کارآگاه بودن کار اوست! پیتر می‌دانست که او اکنون یک کارآگاه واقعی است، با استفاده از روش‌های واقعی درونی، و در ردیابی اسرار واقعی پرونده گوبر! و مطمئناً بلافاصله شروع به گرفتن آنها کرد. جنی عاشق بود. همانطور که ممکن است بگویید، جنی “مست عشق” بود، و بنابراین هر دو شرطی را که گفی تعیین کرده بود.

رنگ موی قهوه ای شرابی بنفش : پس جنی حقیقت را گفت! جنی کوچولو که روی زانوی پیتر نشسته بود و دست‌هایش را به هم گره کرده بود و درباره دختر بودنش صحبت می‌کرد، روزهای خوشی که قبل از کشته شدن مادر و پدرش در کارخانه‌ای که در آن کار می‌کردند، بود، نام مرد جوانی به نام ایبتز را به زبان آورد. “ایبتز؟” گفت پیتر. اسم عجیبی بود و آشنا به نظر می رسید.

جنی گفت: «یک پسر عموی ما. “آیا من او را ملاقات کردم؟” پیتر در حالی که در ذهنش دست و پا می زد پرسید. “نه، او اینجا نبوده است.” “ایبتز؟” او همچنان در حال دست زدن تکرار کرد. و ناگهان به یاد آورد. “اسمش جک نیست؟” جنی یک لحظه جواب نداد. به او نگاه کرد و چشمانشان به هم رسید و دید که ترسیده است. “اوه، پیتر!” او زمزمه کرد. «نمی‌خواستم بگویم! قرار نبود به یک روح بگویم!» در داخل پیتر چیزی با خوشحالی فریاد می زد.

برای پنهان کردن احساساتش مجبور شد صورتش را در گلوی نرم سفید فرو کند. “عزیزم!” او زمزمه کرد. “عزیز!” “اوه، پیتر!” او گریست. “میدونی – نه؟” “البته!” او خندید. “اما من نمی گویم. نیازی نیست که به من اعتماد کنی.» اوه، اما آقای اندروز خیلی اصرار داشت! جنی گفت: “او از من و سادی سوگند یاد کرد که آن را به یک روح دم نخواهیم داد.” پیتر گفت: “خب، تو نگفتی.” «به طور تصادفی متوجه شدم.

به آن اشاره نکنید، و هیچ کس عاقل تر نخواهد بود. اگر آنها باید بفهمند که من می دانم، شما را سرزنش نمی کنند. آن‌ها می‌دانستند که من جک ایبتز را می‌شناسم – مدت زیادی است که در زندان بودم.» بنابراین جنی همه چیز را فراموش کرد، و پیتر به بوسیدن ادامه داد و او را خوشحال کرد، به عنوان وسیله ای برای پنهان کردن شادی خود. او کاری را که گوفی برایش فرستاده بود انجام داده بود!

او اولین معمای بزرگ پرونده گوبر را حل کرده بود! جاسوس زندان آمریکن سیتی که اخبار را به کمیته دفاع می رساند جک ایبتز یکی از نگهبانان زندان و پسر عموی خواهران تاد بود! بخش ۲۰ خوشبختانه این روز ملاقات پیتر با مک گیونی بود. او واقعاً نمی توانست این راز شگفت انگیز را یک شبه برای خودش نگه دارد. دخترها را بهانه آورد و مانند قبل از حیاط مرغ طفره رفت و به سمت خانه آمریکایی رفت.

رنگ موی قهوه ای شرابی بنفش : همانطور که او راه می رفت، ذهن پیتر مشغول کار بود. او اکنون واقعاً بر نردبان رفاه چنگ زده بود. او نباید در سفت کردن آن کوتاهی کند. مک گیونی بلافاصله از روی صورت پیتر دید که اتفاقی افتاده است. “خوب؟” او پرسید. “فهمیدم!” پیتر فریاد زد. “چی رو فهمیدی؟” “اسم جاسوس در زندان.” “مسیح! منظورت این نیست!» دیگری گریه کرد پیتر پاسخ داد: «در این مورد شکی نیست. “او کیست؟” پیتر دستانش را گره کرد و تصمیم خود را خواست. او گفت: «اول، من و تو باید تفاهم داشته باشیم.

آقای گفی گفت که قرار است حقوق بگیرم، اما نگفت چقدر و چه زمانی. “اه، لعنتی!” مک گیونی گفت. “اگر نام آن جاسوس را دارید، لازم نیست نگران پاداش خود باشید.” پیتر گفت: «خب، اشکالی ندارد، اما من می‌خواهم بدانم چه چیزی را باید به دست بیاورم و چگونه آن را به دست می‌آورم.» “چقدر می خواهید؟” مردی با صورت موش را خواست.

رنگ موی قهوه ای شرابی بنفش : موش مانند داشت به گوشه ای عقب نشینی می کرد و چشمان سیاه تیزش دشمنش را تماشا می کرد. “چقدر؟” او تکرار کرد. پیتر تمام تلاش خود را کرده بود تا به این موقعیت برسد. آیا او برای بزرگترین و ثروتمندترین نگرانی در شهر آمریکا، تراکشن تراست کار نمی کرد؟ ده‌ها و صدها میلیون دلار ارزش داشتند – او نمی‌دانست چقدر است.