مش پلاتینه روی موی مشکی

مش پلاتینه روی موی مشکی : اتاقی که در استان بود و تمام آن ردیف داغ و روشن در سرم فرو رفت. آنها فقط نیروهای کمکی در آنجا بودند، اما تعداد زیادی از نیروهای مسلح نیز در میان آنها وجود داشت. آنها تقریباً همه پیرمرد بودند، با علاوه بر این، چند جوان، اینجا و آنجا نشسته اند. وقتی یکی از جاروها گفت، کرکره ها باید بسته باشند، عاقلانه تر است.

رنگ مو : اما چون احتمالاً درست است – خوشبختانه، فکر نمی‌کنم او مرا ندیده باشد.» یک سکوت مردان زمزمه کردند: “او،” آشکارا. “اما در مورد آن چه؟ نیازی به نگرانی نیست.” کمی بعد، وقتی کنار دیواری نشسته بودیم، پشتمان به سنگ‌ها بود، و پاهایمان در زمین فرو رفته بود، ولپات به تخلیه آثارش ادامه داد. “من به اتاق بزرگی رفتم که یک دفتر انبار بود – به اعتقاد من، بخش حسابداری.

مش پلاتینه روی موی مشکی

مش پلاتینه روی موی مشکی : میزها پر از میزها و مردم در آن مانند یک بازار بود. ابرهای صحبت. تمام دیوارها در هر طرف و در وسط، شخصیت ها. مثل تاجران کاغذ باطله جلوی اجناس پراکنده‌شان نشسته‌اند. من درخواست کردم که دوباره به هنگم بازگردم، و آنها به من گفتند: “قلاب لعنتی خود را بگیر و با آن مشغول شو.” من روی یک گروهبان روشن کردم.

یک سوهان کوچک با هوا، با یک لیوان جاسوسی با لبه طلایی – عینک چشمی با نوار چسب. درسته که به جبهه نروم.بهش گفتم گروهبان! اما او حرف من را نشنید، چون مشغول گفتن یک منشی بودم – مایه تاسف است، مون گارکن، او می‌گفت: «بیست بار به شما گفته‌ام که باید یک اخطار بفرستید تا فرمانده اسکادران آن را انجام دهد.

پروست CA، و یکی از طریق مشاوره، بدون امضا، اما با ذکر امضا، به پروست نیروی و مراکز منطقه، که لیست آنها را در پاکت دارید، البته از جنرال فرمانده منطقه، خیلی ساده است. سه قدم عقب کشیده بودم تا منتظر بمانم تا فک کردنش تمام شود. پنج دقیقه بعد، به سمت گروهبان رفتم. او به من گفت: “آقای عزیز، من وقت ندارم با شما زحمت بکشم.

بسیاری از مسائل دیگر برای رسیدگی به آنها وجود دارد. در واقع، او در مقابل ماشین تحریر خود، چمپ، در یک فلومکس بود، زیرا به گفته او فراموش کرده بود که روی اهرم حروف بزرگ فشار دهد، و بنابراین، به جای اینکه زیر عنوان صفحه خود را خط بکشد. او به خوبی توانسته بود یک خط ۸ را در وسط بالا به ثمر برساند.

بنابراین او نمی توانست چیزی بشنود و با آمریکایی ها جهنم بازی کرد و دید که دستگاه از آنجا آمده است. «بعد از آن، او علیه ساق پشمالوی دیگری غرغر کرد، زیرا در تفاهم نامه توزیع نقشه ها نامی از اداره جیره بندی، اداره گاوداری و کاروان اداری ۳۲۸ DI نگذاشته بودند. “در کنار آن، یک احمق سرسختانه تلاش می کرد تا دایره های بیشتری از یک ژله را چاپ کند.

و تمام تلاش خود را می کرد تا ارواح زیادی تولید کند که شما به سختی می توانید آنها را بخوانید. دیگران می گفتند: “بست های پاریسی کجا هستند؟” و آنها چیزها را به نام خود نمی‌خوانند: “اکنون به من بگو، اگر لطف می‌کنی، چه عناصری در X قرار دارند؟” عناصر! این همه حرف زدن چیست؟” ولپات پرسید. «در انتهای میز بزرگی که این افراد در آنجا بودند که من به آنها اشاره کردم و من رفته بودم.

و گروهبانی که پشت تپه ای از کاغذها در بالای آن دست و پا می زد و دستور می داد، یک آدم ساده کار دیگری انجام نمی داد. با دستانش روی پد لکه دار او ضربه بزنید. شغل او، لیوان، بخش برگه های مرخصی بود، و چون فشار بزرگ شروع شده بود و تمام مرخصی ها متوقف شده بود، او کاری برای انجام دادن نداشت – “سرمایه!” او می گوید. “و همه اینها، یک میز در یک اتاق در یک بخش در یک انبار است.

مش پلاتینه روی موی مشکی : من بیشتر دیده ام، و سپس بیشتر، و دوباره و بیشتر. من به شما می گویم.” “آیا آنها برسکس دارند؟” [یادداشت ۲] آنجا تعداد زیادی وجود ندارد، اما در بخش خط دوم، همه آنها را داشتند. تولاک گفت: «زیباترین چیزی که در راه راه دیده‌ام، یک اتومبیل‌رانی بود، لباسی که می‌گفتی ساتن، با راه راه‌های جدید و چرم‌های یک افسر انگلیسی، پوشیده بود. سرباز کلاس همان طور که بود.

با انگشتش روی گونه اش، با آرنج هایش به آن کالسکه ظریفی که با پنجره هایش تزئین شده بود، تکیه داد. او شما را بیمار می کرد، جانور خوش مزه. او دقیقاً بود. پولویی که عکس‌هایش را در روزنامه‌های خانم‌ها می‌بینید – کاغذهای شیطون کوچک.» هرکدام اکنون خاطرات خود را دارند، غوغاهای خود را در مورد این موضوع بسیار هیجان زده شرکران، و همه به یکباره شروع به سرریز کردن و صحبت کردن می کنند.

گرد و غباری پای دیوار پستی را احاطه کرده است، جایی که ما مثل دسته‌هایی انباشته شده‌ایم، با منظره‌ای خاکستری، گلی و لگدمال شده در مقابل ما قرار گرفته و باران ویران شده است. “- در انتظار به اداره راه، سپس در نانوایی، سپس دوچرخه سوار به بخش احیای باتری یازدهم دستور داد.” “- هر روز صبح او یادداشتی داشت که باید به به مدرسه توپخانه، به دپارتمان بریج، و عصرها به AD و AT بردارد.

فقط همین بود.” با نظم گفت: “-وقتی از مرخصی برمی گشتم، زنان در تمام دروازه های همسطح که قطار از آن عبور می کرد ما را تشویق کردند.” گفتم: «آنها تو را سرباز گرفتند.» گفتم: «آه، پس دعوت شدی؟» او به من می‌گوید: «مطمئناً، با توجه به این که من یک دور ملاقات در آمریکا با یک نماینده وزیر داشته‌ام. به نظر می‌رسد که دقیقاً فراخوانی نشده است؟ هیچ اجاره ای پرداخت نکنید.

بنابراین باید فراخوانده شوم. ‘و من-‘” ولپات فریاد می زند: «برای تمام شدن»، زمزمه مسافری را که از «آن پایین» بازگشته بود، خاموش می کند، «برای پایان، لژیون کاملی از آنها را با هم دیدم. به نوعی کمک کننده در آشپزخانه یکی از مراکز COA، “چون آنها نمی توانستند اجازه دهند من کاری انجام دهم در حالی که منتظر پاسخ من بودم، که عجله نکرد.

مش پلاتینه روی موی مشکی : زیرا دیدند که آنها یک استعلام دیگر و یک سوال فوق العاده ارسال کرده بودند. آن، و پاسخ، توقف های زیادی در هر دفتر داشت، رفت و آمد. “خلاصه، من در مغازه آشپزی می کردم. یک بار سر میز منتظر ماندم، دیدم سرآشپز برای چهارمین بار از مرخصی برگشته و خسته شده است. هر بار که وارد ناهارخوری می شدم می دیدم و صدای آن افراد را می شنیدم.