مدل رنگ موی فانتزی تکه ای

مدل رنگ موی فانتزی تکه ای : هرگز به یک آدمک اعتماد نکنید،» سر توصیه کرد و برگشت تا روی شانه های پیرمرد بنشیند. «آه! اینجا او می آید!» “چه کسی مرا لگد زد؟” روگدو خواست، با خشم کامل به اطراف خیره شد.

رنگ مو : اینها را بکارید.” راگدو این دستورالعمل ها را با اخم های متحیرانه خواند، سپس با تکان دادن انگشتانش با هیجان شروع به پریدن کرد. “چرا آنها را نمی کارید؟” او با بی حوصلگی جیغ کشید. “آنها را بکار، ژنرال! آنها را بکار!» پیتر به اندازه کافی معقول اعتراض کرد: “اما ما در خطر شدید نیستیم.” “نبود!” راگدو فریاد زد و ریشش را کشید. «چرا، پسر، تو نمی‌دانی خطر شدید چیست.

مدل رنگ موی فانتزی تکه ای

مدل رنگ موی فانتزی تکه ای : پادشاه گنوم پس از تلاش ناموفق برای رمزگشایی نشانه‌های روی سنگ جادو، توصیه کرد: «به آن دستور دهید تا ما را از صحرا عبور دهد. پس پطرس چشمان خود را بست و به زمرد دستور داد تا آنها را از صحرا ببرد. آنها چند دقیقه منتظر ماندند، سپس وقتی هیچ اتفاقی نیفتاد، پیتر جعبه عاج را باز کرد و دو لامپ جادویی را به روگدو نشان داد. “در صورت خطر شدید.

ما باید از آن بیابان عبور کنیم، نه؟ خوب، فقط یک پای خود را روی آن شن قرار دهید تا مثل یک پف دود بالا بروید. آیا شما آن را خطر شدید نمی‌دانید؟»[ص ۱۲۴] پیتر مدتی دیگر بحث کرد، سپس، همانطور که روگدو اصرار داشت و واقعاً به نظر نمی رسید کاری انجام دهد، دو سوراخ در زمین زیر پایش باز کرد، در ریشه های جادویی افتاد و آنها را با گل و شن پوشاند.

چند قدم به عقب رفتند و مشتاقانه منتظر بودند تا چه اتفاقی بیفتد. اول یک انفجار شدید آمد. سپس دو گیاه سبز بزرگ از سطح زمین می شکافند. آنها تقریباً سه برابر اندازه پیتر بودند و همانطور که او نگاه می کرد، برگ های بیرونی به سمت پایین باز شدند و گرد را نشان دادند.

صندلی های مخمل خواب دار داخل پیتر با پرسشگری به روگدو نگاه کرد، اما گنوم که در جادو از پیتر باتجربه تر بود، به داخل یک گیاه پریده بود و خود را روی کوسن مخمل خواب دار نشسته بود. پیتر با کمی شک به سمت دیگری پرید. پیتر فکر کرد: «درست مثل یک آسانسور»، در حالی که لامپ به سرعت به سمت بالا رشد می‌کرد و به ساقه بلند و انعطاف‌پذیرش شلیک می‌کرد.

مدل رنگ موی فانتزی تکه ای : او زمزمه کرد: «اما نمی‌دانم بزرگ شدن چه سودی به همراه خواهد داشت. خواه دید یا[ص ۱۲۶] نه، ساقه لامپ به رشد خود ادامه داد. ابرها با سرعتی خیره کننده از کنارشان می گذشتند. پیتر همه آماده بود تا سرش را به سقف آسمان بکوبد که ساقه بلند شروع به خم شدن به سمت پایین کرد. فرض کنید شکسته شد و او را روی شن های سوزان کویر مرگبار انداخت!

پیتر با لرزی شدید چشمانش را بست و همان طور که این کار را انجام داد، ساقه با یک جهش نهایی آسانسور عجیب و غریبی که پیتر در آن سوار بود را کاملاً وارونه کرد و پسر کوچک با پاشنه روی ابروها به بیرون افتاد. راگدو به همان شیوه سرو شده بود، اما، بدتر از این که غلت خوردنشان نبود، خودشان را برداشتند و شروع به نگاه کردن به اطراف کردند. آنها در یک باغ هلو آفتابی افتاده بودند.

در دوردست می‌توانستند شن‌های درخشان صحرای خطرناک را ببینند، در حالی که در فاصله‌ای نه چندان دور کلبه‌ای کوچک به رنگ زرد و گنبدی شکل ایستاده بود. روگدو با احتیاط بیشتری شنل جادویی را زیر بغلش گفت: «ما به آنجا خواهیم رفت. ژنرال، ما به آنجا می رویم و راه پادشاهی پچ را جویا می شویم. اما به یاد داشته باشید که در مورد برنامه هایی که برای گرفتن کمربند من وجود دارد چیزی نگویید.

ما الان در کشور دشمن هستیم!» پیتر همچنان مبهوت از راه غافلگیر کننده ای که آنها از صحرا عبور کرده بودند، به اطراف خود نگاه کرد[ص ۱۲۷] لذت بسیار. برای پیتر شبیه کشور دشمن نبود و با برداشتن یک هلوی بزرگ و خوش طعم، تصمیم گرفت که سرزمین شگفت انگیز اوز را دوست داشته باشد. پیتر فکر کرد.

که حتی خود جادوگر شهر اوز نیز به گیاهان فوق العاده آسانسور علاقه مند خواهد بود و تصمیم گرفت وقتی به شهر زمرد رسید همه چیز را در مورد آنها به او بگوید. [ص ۱۲۸] [ص ۱۲۹] فصل هشتم پیتر با مهمانی کوما ملاقات می کند در حالی که از مسیر سنگریزه‌ای منظم به سمت خانه کوچک زرد بالا می‌رفتند.

پیتر سعی کرد همه چیزهایی را که درباره اوز و ساکنان کنجکاو آن خوانده بود به خاطر بیاورد. اما هیچ چیز او را برای اتفاق بعدی آماده نکرد. در پاسخ به ضربه آنها، در به سادگی باز شد و یک دست و پای بدون هیچ بدنی بیرون آمد. دست پیتر را گرفت و به گرمی تکان داد و او را به داخل خانه کشاند. پا چنان لگدی به روگدو زد، او به داخل بوته انگور فرنگی پرواز کرد.

مدل رنگ موی فانتزی تکه ای : پیتر با دست به اتاق نشیمن دنج کشیده شد و از ناراحتی می لرزید. روی یک صندلی راحت، در حالی که پیپ می کشید، صاحب کلبه، همچنین صاحب دست و پا، نشسته بود، و پیتر در حالی که بلافاصله به مکان مناسب خود برگشتند نفس نفس زد. غریبه به آرامی گفت: «ناراحت نباش[ص ۱۳۰] صدایش را گرفت و در حالی که پیپ را از دهانش بیرون آورد.

با مهربانی به پسر بچه لبخند زد. پیتر نگران نشد – او کاملاً متحجر شده بود و در حالی که سر پیرمرد از بدنش خارج شد و از پنجره به بیرون نگاه کرد، روی صندلی افتاد و با کلاه خود شروع به فن کردن کرد. سر با تأسف آهی کشید: «فکر کردم او برود، اما او به خانه می‌آید. چرا با چنین موجود کوچک بدی سفر می‌کنید؟» پیتر کمی توضیح داد: “چون من گم شده ام.”[صفحه ۱۳۱] صدای لرزان، چرخش به اطراف خود را خطاب به سر. “خب، ممکن است خود را در انبوهی از مشکلات بیابید و با یک آدمک سفر کنید.