رنگ موی صدفی مرواریدی بدون دکلره

رنگ موی صدفی مرواریدی بدون دکلره : دومی به او آدرس خود را داد، و یا به جای آدرس معشوقه خود، و ساخته شده وعده به او نگاه کردن. او گفت: “شاید بتوانم روزی به شما کمک کنم که از یک سوراخ بیرون بیایید.” و افزود که از رفتن او متاسفم.

رنگ مو : اما او این را نمی دانست و این کار شرکت نبود که به او بگوید. او رفت و دستمزد و ابزارش را گرفت که پنجاه سنت در رهنی گذاشت. سپس نزد صاحبخانه‌اش رفت که خانه‌اش را اجاره کرده بود و دیگری برای او نداشت. و سپس به نگهبان پانسیون خود، که او را نگاه کرد و از او بازجویی کرد. از آنجایی که او مطمئناً برای چند ماه درمانده بود.

رنگ موی صدفی مرواریدی بدون دکلره

رنگ موی صدفی مرواریدی بدون دکلره : و به تازگی هزینه هیئت مدیره هفته گذشته و اجاره اتاق خود را پرداخت کرده بود، و تقریباً تمام مانده حقوق شنبه خود را خرج کرده بود. او کمتر از هفتاد و پنج سنت در جیبش بود و یک دلار و نیم به خاطر کار روزانه ای که قبل از صدمه دیدنش انجام داده بود به او بدهی داشت. او احتمالاً از شرکت شکایت کرده و برای جراحاتش خسارتی دریافت کرده است.

و تنها شش هفته آنجا سوار شده بود، او خیلی سریع تصمیم گرفت که ارزش این خطر را ندارد که او را در امانت نگه دارد. بنابراین به خیابان ها رفت، در یک وضعیت مخوف ترین. هوا به شدت سرد بود و برف سنگینی می بارید که به صورتش می خورد. او نه پالتو داشت و نه جایی برای رفتن، و دو دلار و شصت و پنج سنت در جیبش بود.

با این اطمینان که ماه ها نمی تواند یک سنت دیگر به دست بیاورد. برف اکنون برای او فرصتی نداشت. او باید در امتداد راه برود و دیگران را ببیند که در حال بیل زدن هستند، نیرومند و فعال – و او با بازوی چپش بسته به پهلو! او نمی‌توانست امیدوار باشد که با کارهای عجیب و غریب بارگیری کامیون‌ها خود را کنار بگذارد. او حتی نمی توانست روزنامه بفروشد یا کیف حمل کند.

زیرا اکنون در دست هر رقیبی بود. کلمات نمی توانستند ترسی را که بر او وارد شده بود ترسیم کنند زیرا او متوجه همه اینها شد. او مثل یک حیوان زخمی در جنگل بود. او مجبور شد در شرایط نابرابر با دشمنان خود رقابت کند. به دلیل ضعفش هیچ توجهی به او نمی شد – وظیفه کسی نبود که در چنین مضطربی به او کمک کند تا مبارزه را برای او آسانتر کند.

حتی اگر به گدایی می پرداخت، به دلایلی که باید به موقع کشف می کرد، در مضیقه قرار می گرفت. اوایل نمی توانست به چیزی فکر کند جز اینکه از سرمای وحشتناک خارج شود. او به یکی از سالن هایی که عادت داشت رفت و آمد می کرد رفت و یک نوشیدنی خرید و سپس کنار آتش ایستاد و لرزید و منتظر بود که به او دستور بدهند. بر اساس یک قانون نانوشته، خرید یک نوشیدنی شامل امتیاز لوف کردن برای مدت طولانی نیز می‌شود.

رنگ موی صدفی مرواریدی بدون دکلره : سپس یکی مجبور شد نوشیدنی دیگری بخرد یا ادامه دهد. که یک مشتری قدیمی بود او را به توقف تا حدودی طولانی تر است. اما پس از آن او دو هفته دور بود، و ظاهراً “در حال بی قراری” بود. او ممکن است التماس کند و “داستان شانس سخت” خود را بگوید، اما این کمک زیادی به او نمی کند. سالن‌داری که قرار بود با چنین وسایلی جابه‌جا شود، در چنین روزی به زودی جایش را با «هوبوها» به درها می‌بندند.

بنابراین Jurgis به مکان دیگری رفت و نیکل دیگری پرداخت کرد. او این بار آنقدر گرسنه بود که نتوانست در برابر خورش گوشت گاو داغ مقاومت کند، لذتی که اقامت او را مدت زیادی کوتاه کرد. وقتی دوباره به او گفته شد که ادامه دهد، راه خود را به یک مکان «سخت» در منطقه «لوی» رساند، جایی که گاه و بیگاه با یک کارگر بوهمیایی با چشم موش‌های آشنا به دنبال یک زن رفته بود.

این امید بیهوده یورگیس بود که در اینجا مالک اجازه دهد او به عنوان یک “نشسته” بماند. در مکان‌های طبقه پایین، در اوج زمستان، سالن‌دارها اغلب به یک یا دو نفر از ادم‌های مهجور که پوشیده از برف یا باران خیس شده بودند، اجازه می‌دادند کنار آتش بنشینند و بدبخت به نظر برسند تا عرف را به خود جلب کنند. پیرمردها و پسرانی که به معنای واقعی کلمه هنوز در سنین نوجوانی خود قرار نگرفته اند.

آنها زهکشی زخم بزرگ جامعه بودند. نگاه کردن به آنها افتضاح بود، صحبت کردن با آنها بیمار بود. تمام زندگی در آنها به پوسیدگی و بوی تعفن تبدیل شده بود – عشق یک حیوان وحش بود، شادی یک دام بود، و خدا یک اهانت بود. آنها اینجا و آنجا در مورد حیاط قدم زدند و Jurgis به آنها گوش داد. او جاهل بود و آنها عاقل بودند; آنها همه جا بودند و همه چیز را امتحان کردند.

آنها می توانستند تمام داستان نفرت انگیز آن را تعریف کنند، روح درون شهری را بیان کنند که در آن عدالت و شرف، بدن زنان و روح مردان در بازار فروخته می شد و انسان ها می پیچیدند و می جنگیدند و مانند گرگ بر روی یکدیگر می افتادند. در یک گودال؛ که در آن شهوات آتش می‌سوختند و انسان‌ها هیزم می‌شدند، و بشریت در فساد خود چرک می‌زد و خورش می‌خورد.

این مردان بدون رضایت آنها در این درهم تنیده جانوران وحشی به دنیا آمده بودند. این که آنها در زندان بودند برای آنها مایه شرمساری نبود، زیرا بازی هرگز عادلانه نبود، تاس ها پر شده بود. آنها کلاهبردار و دزد سکه ها و سکه ها بودند و توسط کلاهبرداران و دزدان میلیون ها دلار به دام افتاده و از سر راه خارج شده بودند. به بسیاری از این Jurgis سعی کرد به گوش.

آنها او را با تمسخر وحشیانه خود ترساندند. و در تمام مدت دلش دور بود، جایی که عزیزانش را صدا می زدند. گاه و بیگاه در میان آن افکارش به پرواز در می آمدند. و سپس اشک در چشمانش جاری شد – و با خنده های تمسخر آمیز یارانش او را به عقب فراخواند. او یک هفته را در این شرکت گذراند و در تمام این مدت هیچ خبری از خانه اش نداشت.

رنگ موی صدفی مرواریدی بدون دکلره : او یکی از پانزده سنت خود را برای یک کارت پستی پرداخت و همراهش یادداشتی برای خانواده نوشت و به آنها گفت که کجاست و چه زمانی محاکمه می شود. با این حال، هیچ پاسخی برای آن وجود نداشت، و در نهایت، یک روز قبل از سال نو، با جک خداحافظی کرد.