رنگ مو قهوه ای ترکیبی

رنگ مو قهوه ای ترکیبی : آنها مانند دو کشتی گیر قدرتمند بودند که در چنگال مرگ محبوس شده بودند. دو غول در حال مبارزه، که درختان را از ریشه پاره می کنند و تکه هایی از صخره ها را از کوه می شکند تا جمجمه یکدیگر را بشکنند. و پیتر بیچاره – او چه بود؟ مورچه ای که اتفاقاً با اشتباه در زمینی که این رزمندگان با هم ملاقات کردند، آمد. زمین با لگدمال کردن. آنها تکان خورد، خاک به این طرف و آن طرف لگد شد و مورچه ناراضی به اطراف کوبید، سر از پا در آمد و در آوار مدفون شد.

رنگ مو : این وقایع با چنان سرعت وحشتناکی رخ داده بودند که پیتر گاج به سختی فرصت داشت آنها را پیگیری کند. اما اکنون او زمان زیادی داشت، او چیزی جز زمان نداشت. او می‌توانست به همه چیز فکر کند و متوجه ترفند وحشتناکی شود که سرنوشت بر او زده بود. او آنجا دراز کشید و زمان گذشت. او هیچ راهی برای اندازه گیری آن نداشت، هیچ تصوری نداشت که ساعت است یا روز. در حجره سنگی سرد و لطیف بود.

رنگ مو قهوه ای ترکیبی

رنگ مو قهوه ای ترکیبی : او را به آسانسور بردند و به زیرزمین بردند، و سپس از پله‌های سنگی به زیرزمینی عمیق‌تر بردند، و دری آهنی با یک شکاف کوچک به عرض یک اینچ و طول شش اینچ نزدیک بالای آن وجود داشت. این «سوراخ» بود، و در باز شد و پیتر به داخل تاریکی مطلق فرو رفت. در به صدا درآمد و پیچ و مهره ها به صدا در آمد. و سپس سکوت پیتر روی یک طبقه سنگی سرد، دسته ای از بدبختی و بدبختی غرق شد.

آنها آن را “کولر” نامیدند و از آن برای کاهش دمای محیط های خشن و غیرقابل تحمل استفاده کردند. این یک دستگاه مشکل ساز بود. آنها فقط مرد را آنجا رها کردند و او را فراموش کردند و ذهن رنجور خودش بقیه کارها را انجام داد. و مطمئناً هیچ ذهن عذاب‌آورتر از ذهن پیتر گاج در آن سیاه‌چاله قرار نگرفته بود. این وحشتناک تر بود، زیرا کاملاً بی لیاقت، بسیار مضحک. برای اینکه چنین اتفاقی برای او بیفتد.

پیتر گاج، از همه مردم – که برای جلوگیری از ناراحتی در زندگی چنین رنج هایی را متحمل شد، که همیشه آماده بود هر کسی را ملزم کند، هر کاری را که به او گفته شد انجام دهد تا کار آسانی داشته باشد. زمان، غذای کافی و گوشه ای گرم برای خزیدن در آن! چه چیزی می توانست سرنوشت را متقاعد کند که او را به عنوان قربانی این شوخی بی رحمانه انتخاب کند. او را در این موقعیت قرار دهیم.

رنگ مو قهوه ای ترکیبی : جایی که او نمی تواند از رنج اجتناب کند، هر کاری که می کرد؟ آنها از او می خواستند چیزی بگوید، و پیتر کاملاً مایل بود هر چیزی را بگوید – اما چگونه می توانست آن را بگوید در حالی که آن را نمی دانست؟ هر چه پیتر بیشتر در مورد آن فکر می کرد، بیشتر عصبانی می شد. هیولا بود! نشست و به تاریکی سیاه خیره شد. او با خودش صحبت کرد، با دنیای بیرون صحبت کرد، با کیهانی که وجودش را فراموش کرده بود.

طوفان کرد، گریست. روی پاهایش بلند شد و خود را در اطراف سلول پرت کرد، که شش فوت مربع بود و به سختی قدش آنقدر بود که بتواند راست بایستد. با یک دستش که گفی لنگش نکرده بود به در کوبید، لگد زد و فریاد زد. اما هیچ پاسخی وجود نداشت و تا آنجا که او می توانست بگوید، کسی نبود که بشنود. وقتی خودش را خسته کرد، غرق شد و به خوابی خالی از سکنه فرو رفت. و سپس دوباره بیدار شد.

با واقعیتی بدتر از هر کابوس. اون مرد افتضاح دوباره دنبالش میومد! می خواست شکنجه اش کند، تا او را وادار کند چیزی را که نمی دانست! تمام غول ها و همه شیاطینی که تا به حال برای ترساندن تخیل کودکان اختراع شده بودند، در مقایسه با تصویر مردی به نام گوفی، که پیتر در مورد او فکر می کرد، چیزی نبود. چندین سال پس از قفل شدن پیتر، صداهایی از بیرون شنید و در باز شد.

پیتر در گوشه ای خم شده بود و فکر می کرد که گوفی آمده است. روی زمین خراشیده شد و بعد دوباره در را کوبیدند و سکوت فرود آمد. پیتر تحقیق کرد و متوجه شد که آنها یک تکه نان و یک ظرف آب گذاشته اند. سپس سنین بیشتری گذشت و خشم های ناتوان پیتر تکرار شد. سپس یک بار دیگر نان و آب آوردند و پطرس تعجب کرد که آیا آن را دو بار در روز می آوردند.

یا این یک روز جدید بود؟ و تا کی می خواستند او را اینجا نگه دارند؟ آیا آنها قصد داشتند او را دیوانه کنند؟ او این سؤالات را از مردی که نان و آب آورده بود پرسید، اما مرد جوابی نداد، او هرگز یک کلمه هم صحبت نکرد. پیتر جز خدای خود هیچ همراهی در آن «سوراخ» نداشت. و پطرس به خوبی با خدای خود آشنا نبود و با او از همنشینی با او لذت نمی برد.

رنگ مو قهوه ای ترکیبی : چیزی که پیتر را بیشتر آزار می داد سرما بود. به استخوان هایش رفت و دندان هایش مدام به هم می خوردند. با همه جابجایی هایش نمی توانست گرم بماند. هنگامی که مرد در را باز کرد، به سوی او فریاد زد و التماس کرد که یک پتو بیاورد. هر بار که مرد می آمد، پیتر دیوانه وارتر از همیشه التماس می کرد. او مریض بود، در انفجار مجروح شده بود.

به دکتر نیاز داشت، می رفت! اما هرگز هیچ پاسخی وجود نداشت. پطرس آنجا دراز می کشید و می لرزید و گریه می کرد و می پیچید و غرغر می کرد و مدتی از هوش می رفت و نمی دانست که بیدار است یا خواب، زنده است یا مرده. او در حال هذیان بود و اتفاقاتی که برایش می افتاد، مردمی که او را عذاب می دادند، هیولاها و شیاطینی شدند.

که او را به سفرهای دور بردند و در ورطه های وحشت و عذاب فرو بردند. و با این حال، هر چند شبح های بسیار و عجیبی که تخیل بیمار پیتر تداعی می کرد، هیچ یک از آنها به اندازه واقعیتی که در آن زمان در زندگی شهر امریکن حاکم بود و سرنوشت یک مرد کوچک فقیر را تعیین می کرد وجود نداشت. نام پیتر گاج در شهر آمریکایی گروهی از مردان زندگی می کردند.

رنگ مو قهوه ای ترکیبی : که صنایع آن را در اختیار گرفته بودند و بر زندگی مردم آن تسلط داشتند. این گروه که در کسب و کار شهر و همچنین در دولت آن در قدرت جا افتاده بودند، با مخالفت یک قدرت جدید و به سرعت در حال رشد، یعنی نیروی کار سازمان یافته روبرو بودند که مصمم به شکستن الیگارشی تجارت و به دست گرفتن قدرت آن بودند. مبارزه این دو گروه به اوج خود می رسید.