رنگ مو بلوند پلاتینه دودی روشن

رنگ مو بلوند پلاتینه دودی روشن : “شما به خوبی می دانید که وودچاک ها در شرایط عادی لباس نمی پوشند.” فقط به این دلیل است که در خواب می بینید که ما را با این لباس پوشیده اید.» توینکل گفت: «شاید این درست باشد. اما با من در مورد باهوش نبودن یا ندانستن چیزها صحبت نکنید. آقای وودچاک تصدیق کرد: «درباره برخی چیزها، شاید. اما به من بگویید: آیا می دانید کدام نوع شبدر قرمز برای خوردن بهتر است؟ او گفت: نه. “یا چگونه می توان در زمین چاله ای برای زندگی با اتاق ها و گذرگاه های مختلف حفر کرد.

مو : ببرید. و حالا من با خانواده‌ام تماس می‌گیرم و شما را در معرض دید آنها قرار می‌دهم. به خصوص بچه‌ها از دیدن آن لذت خواهند برد. دختر انسان وحشی که من این شانس را داشتم که دستگیرش کنم.” “وحشی!” او با عصبانیت گریه کرد. او گفت: “اگر الان وحشی نیستی، قبل از اینکه بیدار شوی وحشی خواهی بود.” فصل چهارم خانم وودچاک و خانواده اش آقای وودچاک نیازی به تماس با خانواده خود نداشت.

رنگ مو بلوند پلاتینه دودی روشن

رنگ مو بلوند پلاتینه دودی روشن : او گفت: “انتقام خواستن به همان اندازه که خودخواه و ظالم است شیطنت است.” حیوان در حالی که کلاه ابریشمی خود را از سر برداشت و خز را با آرنج خود مالش داد، پاسخ داد: “من معتقدم که در این مورد حق با شماست.” “اما شاخک‌های چوبی بی‌نقص نیستند، بیشتر از مردان، بنابراین شما باید ما را تا زمانی که ما را پیدا کردید.

زیرا درست زمانی که او صحبت می‌کرد، صدایی از صداها شنیده شد و خانم وودچاک در حالی که چندین وودچاک جوان دنبال او می‌آمدند در مسیری از باغ قدم می‌زدند . حیوان بانو بسیار شیک پوشیده بود، با پفک و بند و توری روی لباس ابریشمی اش، و کلاه سفید پهنی با پرهای بلند شترمرغ روی سرش قرار داشت. او بسیار چاق بود، حتی برای یک پرنده چوبی، و سرش به بدنش نزدیک بود.

بدون هیچ گردنی که آنها را از هم جدا کند. اگرچه در باغ سایه بود، او یک چتر توری روی سرش گرفت و راه رفتنش آنقدر ریز و مطبوع بود که توینکل تقریباً به صورتش خندید. شاخک‌های جوان دارای اندازه‌ها و انواع مختلفی بودند. یک دختر چوب‌دار کوچک، تاکسی بچه‌دار عروسکی را جلوی خود غلتید، که در آن یک عروسک چوب‌دار ساخته‌شده، به تقلید کامل از یک چوب‌دار واقعی خوابیده بود.

آن را با چیزی نرم پر می کردند تا گرد و چاق شود و چشمانش دو مهره شیشه ای بود که روی صورت دوخته شده بود. یک پسر بزرگ چوبه دار کلاهک و کلاه تام و شانتر به سر داشت و حلقه حلقه می کرد. و چند قایق چوبی دختر و پسر کوچکتر، با لباسی کاملاً پوچ، که در قطاری طولانی به دنبال مادرشان بودند.

رنگ مو بلوند پلاتینه دودی روشن : چشمک زدن و جوان چشمک زدن و چوبدستی های جوان آقای وودچاک به همسرش گفت: “عزیز من، اینجا یک موجود انسانی است که من بیرون از درب ورودی خانه خود را دستگیر کردم.” “متعجب!” بانوی وودچاک به تمسخر گفت و با غرور به توینکل نگاه کرد. “چرا چنین حیوانی را به باغ ما می آوری لیاندر؟ فقط از دیدن این چیز وحشتناک می لرزم!” “اوه، مامان!” یکی از بچه ها فریاد زد: “ببین چقدر لاغر است!” یکی دیگر گفت: «اصلاً روی صورتش مو ندارد یا روی پنجه هایش!» “و هیچ نشانی از دم!” دختر چوبدستی کوچک با عروسک گریه کرد.

مادر گفت: بله، این موجود بسیار عجیب و قابل توجهی است. “به آن دست نزنید، عزیزان عزیزم، ممکن است گاز بگیرد.” توینکل که در این سخنرانی ها برانگیخته شده بود، گفت: “نباید نگران باشید.” “من به هیچ وجه چوب کثیف و چرب را گاز نمی گیرم!” “اووو! شنیدی مامان رو چی صدا کرد؟ میگه ما چرب و کثیفیم!” بچه ها فریاد زدند و برخی از آنها سنگریزه هایی را از مسیر در پنجه های خود گرفتند.

انگار که می خواهند آنها را به سوی چشمک بزنند. آقای وودچاک گفت: “توت، توت! ظالم نباش.” “به یاد داشته باشید که موجود بیچاره زندانی است و به جامعه خوب عادت نکرده است، و علاوه بر این، او در حال خواب دیدن است.” “واقعا؟” خانم وودچاک با کنجکاوی به دختر نگاه کرد. او پاسخ داد: برای اطمینان. “در غیر این صورت او ما را با چنین لباس های فانتزی نمی دید، و نه ما بزرگتر از او بودیم.

همانطور که باید اعتراف کنید، همه چیز غیر طبیعی است، عزیزم.” “اما ما خواب نمی بینیم، ما هستیم، بابا؟” با نگرانی از پسر حلقه دار پرسید. آقای وودچاک پاسخ داد: «مطمئناً نه. “بنابراین این فرصت خوبی برای شماست تا یکی از آن حیوانات انسانی را مطالعه کنید که همیشه بدترین دشمنان ما بوده اند. متوجه خواهید شد که آنها بسیار کنجکاو ساخته شده اند.

رنگ مو بلوند پلاتینه دودی روشن : جدا از کمبود مو در هر جایی به جز بالای سر، آنها پنجه‌ها به طرز عجیبی شکل می‌گیرند. آن شکاف‌های بلند در آنها چیزی را ایجاد می‌کند که به آن انگشت می‌گویند، و پنجه‌هایشان صاف و کسل‌کننده است – اصلاً مثل ما تیز و قوی نیست.» “تو موجودی نامطلوب هستی!” “تو یک موجود ناسازگاری!” خانم وودچاک گفت: “من فکر می کنم این جانور زشت است.

از دست زدن به گوشت لاغر آن می لرزم.” توینکل با عصبانیت گفت: از این بابت خوشحالم. “میتونم بهت بگم این همه لرز رو نداشتی ! و تو موجودی نامطلوب و بی حوصله هستی! اگر اصلا اخلاقی داشتی، با غریبه ها مودبانه تر رفتار می کردی.” “فقط به موضوع گوش کن!” خانم وودچاک با لحنی وحشتناک گفت. “مگر وحشی نیست!” یکی از بچه‌های چوب‌دار فصل پنجم آقای وودچاک این سوال را مطرح می کند.

آقای وودچاک به همسرش گفت: ” راستی، ” شما باید بیشتر مراقب احساسات این انسان کوچک باشید. وودچاک دختر گفت: “من هیچ چیز هوشمندانه ای در مورد او نمی بینم.” توینکل گفت: “حدس می زنم من هم به اندازه شما به مدرسه رفته ام.” “مدرسه! چرا، آن چیست؟” “مگه نمیدونی مدرسه چیه؟” توینکل با خوشحالی گریه کرد. آقای وودچاک که انگار به این واقعیت افتخار می کرد.

رنگ مو بلوند پلاتینه دودی روشن : گفت: «ما اینجا مدرسه نداریم. “تو هیچ جغرافیایی بلد نیستی؟” از کودک پرسید. آقای وودچاک گفت: “ما هیچ فایده ای برای آن نداریم.” “زیرا ما هرگز از خانه دور نمی‌شویم، و برای رپ اهمیتی نمی‌دهیم که فلوریدا در جنوب کدام ایالت را محدود می‌کند. ما زیاد سفر نمی‌کنیم، و مطالعه جغرافیا باعث اتلاف وقت می‌شود.” “اما شما حسابی مطالعه نمی کنید؟” او پرسید؛ “آیا شما نمی دانید.

چگونه به انجام مبالغ؟” “چرا باید؟” او بازگشت. “چیزی که بیش از همه شما انسان ها را آزار می دهد، و آن پول است، توسط ما چوبه داران استفاده نمی شود. بنابراین ما نیازی به محاسبه و انجام مبالغ نداریم.” توینکل با تعجب گفت: «نمی‌دانم چطور بدون پول کنار می‌آیید». “شما باید تمام لباس های خوب خود را بخرید.” “شما می توانید یک خشخاش فقیر قدرتمند درست کنید” “شما یک هیزم فقیر قدرتمند می سازید” آقای وودچاک پاسخ داد.