رنگ مو فندقی هایلایت

رنگ مو فندقی هایلایت : وقتی این وحشت گنگ به خدا پاسخ دهد، پس از سکوت قرن ها؟ زندگی روستایی ( از «دهکده» ) نوشته جورج کراب (یکی از اولین شاعران رئالیست انگلیسی، ۱۷۵۴-۱۸۳۲، به نام “شاعر فقرا”) یا فکر می کنید که آنها از نظر سلامتی بسیار حقوق می گیرند، فرزند منصف کار، که با ثروت از بین می رود؟ برو پس! و آنها را ببینم که با خورشید طلوع می کنند.

رنگ مو : از طریق یک دوره طولانی از زحمت روزانه برای اجرا; آنها را در زیر گرمای خشمگین سگ-ستار ببینید، وقتی زانوها می لرزند و شقیقه ها می تپند. آنها را که بر داسهای خود تکیه داده اند، بنگر گذشته کار و زحمات آینده آنها را ببینید که خورشید و باران متناوب در حال درگیر شدن هستند، و دردها و اندوه ها را برای سن آنها ذخیره کنید. از طریق حصارها و تالاب های باتلاقی گام هایشان را دنبال می کنند.

رنگ مو فندقی هایلایت

رنگ مو فندقی هایلایت : جایی که منافذ گرم آنها شبنم عصر را می خورد. سپس صاحب آن کار ممکن است کشنده باشد به این بندگانت، به عنوان افراط تو نسبت به تو. یک کارگر سالخورده نوشته ریچارد جفریز (مقاله نویس انگلیسی و دانشجوی طبیعت، ۱۸۴۸-۱۸۸۷) برای هفته‌ها و هفته‌ها بلوط‌های سیاه تیره مستقیماً به‌عنوان دکل‌های کشتی‌هایی با بادبان‌های پشم‌پوش یخ‌زده و یخ‌زده در پناهگاه دره عمیق ایستاده بودند.

لینک مفید : لایت و هایلایت مو

هرگز زمستان به این طولانی نبود. یک روز صبح مردی زحمتکش با بیل به در آمد و از او پرسید که آیا می تواند باغ را حفر کند یا سعی کند به خطر شکستن ابزار در زمین. او از گرسنگی می مرد. او گفت که شش ماه بود که کار نداشت، از زمانی که اولین یخبندان در زمستان شروع شد. می بینید که طبیعت و زمین و خدایان در مورد او مشکلی نداشتند.

یک مرد سالخورده دیگر به طور منظم هفته ای یک بار می آمد. سفید مثل برفی که در آن راه می رفت. تابستان کار می کرد. از زمانی که زمستان شروع شد، او هیچ شغلی نداشت، اما زندگی خود را با رفتن به مزارع به صورت چرخشی تأمین می کرد. او هیچ خانه ای نداشت. چرا او به خانه کار نرفت؟ من می ترسم اگر وارد آنجا شوم، من را با لباس های خشن می اندازند.

و به احتمال زیاد برخی از لباس هایم را دزدیده اند.» به جای رفتن به کارگاه، در برابر انفجارهایی که ممکن است اندام ضعیف پیرش را با رانش می پوشاند، تکان می خورد. هنوز حس وقار و مردانگی باقی مانده بود. لباس هایش پوشیده بود، اما تمیز و مناسب. او همنشین سرکشان نبود. برف و یخبندان، کاه بیرون خانه ها از این بهتر بود. او با سن، با طبیعت، با شرایط مبارزه می کرد.

تمام وزن جامعه، قانون و نظم او را تحت فشار قرار دادند تا او را مجبور به از دست دادن احترام و آزادی خود کنند. او ترجیح می دهد جان خود را در برف به خطر بیندازد. طبیعت، زمین و خدایان به او کمک نکردند. خورشید و ستاره ها کجا بودند؟ او درهای مزارع را می زد و فقط در انسان خیر می یافت – نه در قانون یا نظم، بلکه تنها در انسان.

کارگران مزرعه نوشته جیمز متیو باری (شاعر، نمایشنامه نویس و رمان نویس انگلیسی، متولد ۱۸۶۰) هموطنان بزرگ، صبور و رنج کشیده، این مردان در پنج سالگی، تابستان و زمستان، اسب‌های خود را تغذیه می‌کردند، شاید ساعت‌ها قبل از اینکه برای خودشان غذا باشد، دستمزد بدی می‌گرفتند، مانند گاو خانه‌شان می‌کردند، و هنگامی که روماتیسم آنها را گرفت، در معرض خطر بودند.

مثل یک چنگال شکسته به کناری پرتاب شود. به همان اندازه که زندگی زنان سخت بود: غذای درشت، تخت‌های کاه، لباس‌های مرطوب سهمشان، دلبندانشان در خدمت اربابانی بودند که از دادن حق الزحمه مرد متاهل بیزار بودند. آیا جای تعجب است که این بچه‌هایی که می‌توانستند تا سر حد مرگ وفادار باشند، در یک روز آزاد خود به‌طور غلیظ نوشیدند.

رنگ مو فندقی هایلایت : که این دختران، گرسنه از فرصت‌های زنانگی، که می‌توانستند به اندازه بهترین بانو از آن بهره ببرند، گاهی بعد از تعطیلات از خواب بیدار می‌شدند تا آرزو کنند دیگر بیدار نشوند؟ هلوتاژ نوشته توماس کارلایل (یکی از مشهورترین مقاله نویسان بریتانیایی، ۱۷۹۵-۱۸۸۱؛ مورخ انقلاب فرانسه، و استاد سبک نثری زنده و زیبا) به خاطر زحمات او نیست که من برای فقرا عزاداری می‌کنم.

همه باید زحمت بکشیم یا دزدی کنیم (هر چه اسم دزدی خود را بگذاریم) که بدتر است. هیچ کارگر وفاداری وظیفه خود را سرگرمی نمی داند. فقیر گرسنه و تشنه است. اما برای او نیز غذا و نوشیدنی دارد: او سنگین و خسته است. بلکه آسمانها برای او خواب می فرستند و از ژرفترین آنها. در گهواره‌های دودی‌اش، پناهگاه شبنم‌آمیزی از استراحت او را فراگرفته است.

و درخشش‌های بی‌نظمی از رویاهای ابری. اما آنچه من برای آن سوگواری می کنم این است که چراغ روح او خاموش شود. که هیچ پرتوی از علم آسمانی یا حتی زمینی او را ملاقات نکند. اما فقط، در تاریکی غمگین، مانند دو شبح، ترس و خشم او را همراهی می کنند. افسوس، در حالی که بدن آنقدر پهن و ضخیم است، باید روح کور، کوتوله، مات و تقریباً نابود شده باشد.

در بهشت ​​اعطا شده، اما بر روی زمین هرگز آشکار نخواهد شد! – اگر بیش از بیست بار در دقیقه اتفاق بیفتد، مانند برخی از محاسبات، باید یک مرد جاهل بمیرد که توانایی دانش را داشته باشد، که من آن را تراژدی می نامم. . بخش بدبختی از علم که بشر متحد ما، در جهان گسترده ای از به دست آورده است، چرا این با تمام کوشش به همه داده نمی شود.

رنگ مو فندقی هایلایت : خون آشام ( تصویرگر معاصر آلمانی ) مردی با بیل زدن ژان فرانسوا میله پخش شد ( از «آوازهای بن بست» ) نوشته پاتریک مک گیل (یک جوان ایرلندی، به نام “شاعر نیروی دریایی”؛ متولد ۱۸۹۰. از سن دوازده تا بیست سالگی یک کارگر مزرعه، حفار خندق و معدنکار. در حالی که این اثر به چاپ می رسد، او با هنگ خود در فلاندر می جنگد) همانطور که یک گاو در شیارهای کج می افتد.

زمانی که روز گذشته بود. افتاد، گرسنگی بر روده‌های خفه‌اش چنگ انداخته بود، بدنش می‌لرزید و درد می‌کرد. آن را در تاریکی از گودال بیرون کشیدند، همانطور که بی رحمی از لانه اش بیرون کشیده می شود. جسد نیروی دریایی، سفت و خشن، با خاک رس روی صورت و موهایش. در سرزمین های مسیحی، با دست های پینه بسته، برای خیر دیگران تلاش می کرد.