رنگ مو دخترانه و شیک

رنگ مو دخترانه و شیک : دوروتی و این شوالیه مرا نجات دادند.” “و او یک خانواده سلطنتی واقعی است – پس آنجا!” دوروتی با تکان دادن به مترسک گریه کرد و چهره کوچکی به پروفسور ووگلباگ نشاند. با اعلیحضرت، چانگ وانگ وای جزیره نقره ای، که تاج و تخت خود را کنار گذاشته بود و به یک مترسک ساده در اوز بازگشته بود، ملاقات کنید!

رنگ مو : پیش نویس! جای تعجب نیست! اما دوروتی هرگز آن را از دست نداد، و کاملاً ناخودآگاه از چنین مصیبتی با نگرانی در مورد وضعیت ناگوار شوالیه با مترسک صحبت کرد. هر دو به این نتیجه رسیدند که بهترین برنامه این است که مستقیماً به شهر زمرد پرواز کنند و ازما بخواهند شوالیه را از ساقه لوبیا مسحور رها کند. مترسک بعد از اینکه مدتی در سکوت پرواز کردند.

رنگ مو دخترانه و شیک

رنگ مو دخترانه و شیک : دست دیگرش را به شوالیه داد. و وقتی دوروتی چتر را پایین گرفت، سر هوکوس نیز برای خوشحالی او آمد، شاخه سبز نازک به همان سرعتی که آنها حرکت می کردند رشد می کرد. درست در همان لحظه فن کوچولو که با خوشحالی در جیب دوروتی می چرخید، بیرون لیز خورد و مستقیم به سمت سه جانور بی خبر پایین افتاد.

گفت: “متأسفم که در شجره خانواده من گیر کردی، پیرمرد،” اما این باعث ایجاد روابط بین ما می شود، اینطور نیست؟ چشمک گسترده ای به شوالیه زد. سر هوکوس با شادی گفت: “همینطور است.” “من الان شاخه ای از خانواده شما هستم. با این حال فکر می کنم نباید آن لوبیا را قورت می دادم.” “لوبیا؟” از دوروتی پرسید. “چه لوبیا؟” شوالیه با دقت توضیح داد.

که چگونه یک مشت لوبیا قرمز را درست قبل از رسیدن به بالای لوله از ساقه لوبیا کنده است و چگونه یکی را خورده است. “پس این چیزی است که باعث رشد شما شد!” دوروتی با تعجب فریاد زد. “افسوس، بله!” شوالیه را پذیرفت. او با جدیت پایان داد: “من هرگز در زندگی ام احساس بزرگی نکرده ام.” “یک کشور ماجراجو، این اوز!” مترسک نیشخندی زد: «باید بگم همینطور بود.

رنگ مو دخترانه و شیک : اما آیا زمان رسیدن به شهر زمرد نرسیده است، دوروتی؟ دخترک پاسخ داد: “فکر می کنم دارم در مسیر درستی می روم، اما برای اطمینان کمی پایین تر پرواز می کنم.” “نه خیلی سریع! نه خیلی سریع!” به سر هوکوس هشدار داد و با عصبانیت از بالای شانه‌اش به ساقه بلند و متلاطمش نگاه کرد. “اونجا قصر اوزما هست!” مترسک به یکباره گریه کرد. “و اوزما هست!” دوروتی فریاد زد.

با خوشحالی به پایین نگاه کرد. “و اسکرپس و تیک توک و همه!” چتر را مستقیماً به سمت پایین گرفت، وقتی که یک یدک کش تیز از طرف سر هوکوس همه آنها را به عقب براند. آنها تندتر از رشد شوالیه بیچاره می رفتند، بنابراین دوروتی چتر آفتاب را تا نیمه پایین آورد و به آرامی به سمت زمین شناور شدند و به آرامی در یکی از تخت گل های باغ دوست داشتنی اوزما فرود آمدند.

وقتی دوروتی چتر را می بست، مترسک گفت: “بیا و با مردم ملاقات کن.” اما سر هوکوس او را در حالت هشدار نگه داشت. نگه دار! شوالیه نفس نفس زد “من دیگر رشد نکرده ام، اما اگر مرا ترک کنی، دوباره به هوا پرتاب خواهم کرد.” مترسک و دوروتی با ناراحتی به هم نگاه کردند. مطمئناً، شوالیه رشد خود را متوقف کرده بود، و این تنها کاری بود که آنها می توانستند انجام دهند.

تا او را روی زمین نگه دارند، زیرا شاخه سرسخت ساقه لوبیا سعی می کرد صاف شود. آنها با فاصله زیادی از خود کاخ فاصله گرفته بودند و همه مردم اوز پشت کرده بودند، بنابراین ورود منحصر به فرد آنها را ندیده بودند. “سلام!” مترسک را با صدای بلند صدا زد. سپس “کمک! کمک!” همانطور که شوالیه او را دو بار به هوا پرتاب کرد. اما اوزما، تروت، جک پامکین هد و بقیه به بالا خیره شده بودند و چنان مشغول صحبت با یکدیگر بودند.

رنگ مو دخترانه و شیک : که صدای گریه های دوروتی و مترسک را نشنیدند. ابتدا یکی و سپس دیگری از پاهایش ربوده شد و با اینکه سر هوکوس با چشمانی اشکبار از آنها التماس می کرد که او را به سرنوشتش بسپارند، اما آنها با تمام قدرت خود را نگه داشتند. درست همانطور که به نظر می رسید هر سه دوباره به هوا پرواز می کنند.

جادوگر کوچک شهر اوز به طور اتفاقی دور خود چرخید. “ببین! ببین!” او گریه کرد و آستین اوزما را کشید. “چرا، این دوروتی است!” اوزما نفس نفس زد و چشمانش را مالید. “دوروثی است و…” “کمک کمک!” مترسک فریاد زد و یکی از دستانش را وحشیانه تکان داد. بدون منتظر ماندن یک ثانیه دیگر، همه افراد مشهور اوز با دویدن به سمت این سه ماجراجو آمدند.

تکان دادن یک دست وحشیانه “یکی سنگین بیا بگیر!” دوروتی پف کرد، با تلاشش برای نگه داشتن سر هوکوس روی زمین، نفسش بند آمد. اوزیتی ها که دیدند یکباره به کمک نیاز است، کنجکاوی خود را فرو نشاندند. تیک توک با قاطعیت در حالی که بازوی شوالیه را بست گفت: “من سنگین هستم.” وودمن حلبی دست دیگرش را گرفت و دوروتی خسته روی چمن ها فرو رفت.

پرنسس اوزما جلو رفت. “این همه یعنی چی؟ از کجا اومدی؟” ملکه کوچولوی اوز پرسید که با تعجب به منظره عجیبی که جلوی او بود خیره شده بود. “و این شخص قرون وسطایی کیست؟” پروفسور ووگلباگ پرسید و به شکل مهمی جلو می رفت. (او برای جمع آوری اطلاعات بیشتر برای کتاب سلطنتی اوز به کاخ بازگشته بود.) اسکرپس خندید و با سر هوکوس رقصید.

دوروتی با عصبانیت گفت: “او نیست.” “او شوالیه من است.” پروفسور ووگلباگ پاسخ داد: آه، می بینم. «یک مورد از «وقتی شوالیه در گل بود.» و آیا باورتان می‌شود – ساقه لوبیا در آن لحظه در بارانی از شکوفه‌های قرمز که همه را فرو می‌ریخت. قبل از اینکه از غافلگیری خود خلاص شوند، شاخه از نزدیک زره شوالیه جدا شد و تیک-توک، تین وودمن و سر هوکوس در یک انبوه غلتیدند.

خود شاخه در هوا سوت زد و ناپدید شد. دوروتی، شوالیه را در آغوش گرفت، فریاد زد: «اوه، خیلی خوشحالم.» “حال شما خوب است؟” مترسک با نگرانی پرسید. “مثل همیشه خوب!” سر هوکوس اعلام کرد و در واقع تمام آثار ساقه جادویی از روی شانه هایش ناپدید شده بود. “دوروثی!” دوباره اوزما گریه کرد. “همه ی اینها چه معنایی میدهد؟” مترسک با خونسردی گفت: “فقط من از شجره خانواده ام سر خوردم.