رنگ موی قهوه ای ماهاگونی قرمز تیره

رنگ موی قهوه ای ماهاگونی قرمز تیره : بنابراین کارگردان ادامه داد تا اینکه بالاخره دوگان حرفش را قطع کرد: «بگو رئیس، لازم نیست به ما یاد بدهی. اینجا یک قصر واقعی است و ما آدم‌های بدجنسی هستیم!» ظاهراً دیگران «لبخند» را در این داستان دیدند، زیرا مدتی روی آن خندیدند.

رنگ مو : تا مزاحمش نشوند. او در تمام مدت زمانی که بقیه خواب بودند، به نظر پیتر می‌نوشت. ابیاتی در مورد ماجراهای هم زندانیانش می سرود و در حال حاضر نیز در مورد زندان بانان و سایر زندانیان این قسمت از زندان ابیاتی می سرود. او حالت های الهام بخش داشت، و در ادامه ابیات موضوعی می ساخت. سپس دوباره در ناامیدی خود فرو می رفت و می گفت زندگی جهنم است و قافیه ساختن در مورد آن کودکی است.

رنگ موی قهوه ای ماهاگونی قرمز تیره

رنگ موی قهوه ای ماهاگونی قرمز تیره : که به همین دلیل از اردوگاه‌ها رانده شده بود و داستان‌های وحشتناکی از ظلم‌ها و سختی‌های زندگی یک چوب‌بر داشت. یک ملوان سوئدی به نام گاس بود که از هر بندری در جهان بازدید کرده بود، و یک کارگر سیگاری جوان یهودی که هرگز خارج از شهر آمریکایی نرفته بود، اما در ذهنش حتی بیشتر سفر کرده بود.

مرد ششم برای پیتر عجیب ترین شخصیت بود. مردی خجالتی و رویایی با چشمانی آنقدر پر از درد و چهره ای کاملاً غمگین که نگاه کردن به او آزار دهنده است. دوگان نام او بود و در جنبش به عنوان “شاعر دوره گرد” شناخته می شد. او ابیاتی نوشت، ابیاتی بی پایان درباره زندگی طردشدگان جامعه; برای خودش یک مداد و کاغذ می گرفت و ساعت به ساعت گوشه سلول می نشست و بقیه یاران به احترام کارش زمزمه می کردند.

هیچ قسمتی از آمریکا نبود که تام دوگان از آن بازدید نکرده باشد، هیچ تراژدی از زندگی طردشدگان که ندیده باشد. آنقدر از آن اشباع شده بود که نمی توانست به چیز دیگری فکر کند. او از مردانی می گفت که از تشنگی در بیابان جان خود را از دست داده بودند، از معدنچیانی که برای هفته ها در معدن منفجر شده مهر و موم شده بودند، از خواستگارانی که تا دندان هایشان مسموم شده بودند.

و ناخن های انگشتانشان و حتی چشمانشان. پیتر هیچ بهانه‌ای برای چنین ناخوشی‌ها، چنین لحن بی‌پایان بر چیزهای وحشتناک زندگی نمی‌دید. این همه خوشحالی او را در زندان خراب کرد – بدتر از این بود که جنی کوچک در مورد جنگ صحبت کند! بخش ۳۳ یکی از شعرهای دوگان مربوط به شیطان فقیری به نام اسلیم بود که یک «برف خوار»، یعنی قربانی کوکائین بود.

رنگ موی قهوه ای ماهاگونی قرمز تیره : این اسلیم در زمستان بدون هیچ سرپناهی در خیابان‌های نیویورک پرسه می‌زد و بعدازظهر وارد یک ساختمان اداری می‌شد و برای گذراندن شب در یکی از دستشویی‌ها پنهان می‌شد. اگر دراز می کشید، او را می دیدند و بیرون می انداختند، بنابراین تنها فرصتش این بود که بنشیند. اما وقتی به خواب می‌رفت، از روی صندلی می‌افتاد، بنابراین طنابی را در جیبش می‌برد و خود را در حالت نشسته می‌بست.

حالا همچین داستانی چه فایده ای داشت؟ پیتر نمی خواست در مورد چنین افرادی بشنود! می خواست انزجارش را ابراز کند. اما او البته می دانست که باید آن را پنهان کند. او خندید و فریاد زد: «مسیح قادر متعال، دوگان، نمی‌توانی چیزی با لبخند به ما بدهی؟ شما فکر نمی کنید که وظیفه سوسیالیست ها یافتن درمانی برای عادت دوا کردن است.

درست است؟ این مطمئناً یک چیز است که ناشی از سیستم سود نیست.» دوگان تلخ ترین لبخندش را زد. اگر امروز در جهان بدبختی وجود دارد که توسط سیستم سود زنده نگه داشته نشده است، من دوست دارم آن را ببینم! آیا فکر می کنید دوپ خودش را می فروشد؟ اگر سودی در کار نبود به کسی جز پزشکان فروخته می شد.

به هر حال سوسیالیسم خود را از کجا آورده اید؟ بنابراین پیتر یک عقب نشینی عجولانه را شکست داد. “اوه، مطمئنا، من همه اینها را می دانم. اما در اینجا شما در زندان محبوس شده اید زیرا می خواهید اوضاع را تغییر دهید. آیا حق نداری تا زمانی که در خانه هستی به خودت استراحت بدهی؟» شاعر مانند جغد به او نگاه کرد.

رنگ موی قهوه ای ماهاگونی قرمز تیره : او سرش را تکان داد. او گفت: «نه. فقط به این دلیل که ما در زندان خوب و راحت هستیم، آیا این حق را داریم که بدبختی کسانی که بیرون هستند را فراموش کنیم؟ بقیه خندیدند؛ اما دوگان اصلاً قصد خنده‌دار بودن را نداشت. او به آرامی روی پاهایش بلند شد و در حالی که دستانش را دراز کرده بود، به گونه ای که خود را به عنوان قربانی تقدیم می کرد.

اعلام کرد: «در حالی که یک طبقه پایین تر وجود دارد، من در آن هستم. “در حالی که یک عنصر جنایتکار وجود دارد، من از آن هستم. “در حالی که یک روح در زندان است، من آزاد نیستم.” سپس نشست و صورتش را در دستانش فرو برد. گروهی از یاران خشن در سکوتی موقر نشسته بودند. در حال حاضر گاس، ملوان سوئدی، که احساس می‌کرد.

شاید توبیخ پیتر خیلی شدید بوده است، با ترس گفت: «رفیق گاج، او قبلاً دو بار زندانی شده است.» پس شاعر دوباره به بالا نگاه کرد. دستش را به سمت پیتر دراز کرد. “البته، من این را می دانم!” او گفت و پیتر را در چنگال رفاقت بست. و بعد اضافه کرد: با لبخند برایت داستانی تعریف می کنم! روزی روزگاری به نظر می رسید که داگان در یک استودیوی تصویر متحرک کار می کرد.

رنگ موی قهوه ای ماهاگونی قرمز تیره : جایی که به ولگردها و طردشدگان و انواع و اقسام افراد برای جمعیت نیاز داشتند. آنها یک تصویر «آمادگی» می‌ساختند و می‌خواستند آشوب‌گران و دردسرسازان را نشان دهند که قصر یک بانکدار را زیر و رو می‌کنند. آنها دویست کالسکه و هوبو گرفتند و با کامیون ها به قصر یک بانکدار واقعی بردند و در چمن جلویی مدیر برای جمعیت سخنرانی کرد و ایده های خود را توضیح داد.

او گفت: «حالا، به یاد داشته باشید، مردی که صاحب این خانه است، کسی است که تمام ثروتی را که شما هموطنان تولید کرده‌اید، دارد. تو پایین و بیرون هستی و می دانی که او از تو دزدی کرده است، بنابراین از او متنفری. روی چمن او جمع می‌شوید و می‌خواهید خانه‌اش را غارت کنید. اگر بتوانید او را بگیرید، به خاطر کاری که با شما کرده است، او را تکه تکه خواهید کرد.