رنگ موی کرم چرک بدون دکلره

رنگ موی کرم چرک بدون دکلره : می بینند. اما من نمی دانم.’ ثانیه ۳۰ من با قایق از هیشی اورا به آمامورا در ناکانوشیما رفتم تا از مقبره امپراطور تبعید شده گو-توبا دیدن کنم. مناظر در طول مسیر بسیار زیبا بود و طرحی ملایم تر از آنچه در اولین گذرم از مجمع الجزایر دیده بودم. صخره‌های کوچکی که از آب بالا می‌آیند با مرغ‌های دریایی و باکلان‌ها پوشیده شده بودند، که به ندرت متوجه قایق می‌شدند، حتی زمانی که تقریباً به طول یک پارو می‌رسیدیم.

رنگ مو : و صدای صاحب خانه خشمگین به گوش می رسد: “کوکو وا کرایدا! مدوری! [منفور است آنچه انجام می دهید! برو!] و سایه ها فرار می کنند.[۱۵] ثانیه ۲۷ از آنجایی که در هیشی‌اورا هیچ ماهی وجود نداشت، و بوی وحشتناکی نداشت، بیشتر از هر جای دیگری در اوکی، در آنجا از خودم لذت بردم. اما، در هر صورت، هیشی اورا بیشتر از سایگو به من علاقه داشت. زندگی این شهر کوچک زیبا به طرز عجیبی قدیمی است.

رنگ موی کرم چرک بدون دکلره

رنگ موی کرم چرک بدون دکلره : بنابراین، برای مدت طولانی، دارندگان روباه در تلاش بوده اند تا اجنه اضافی خود را به او تحمیل کنند. در شب‌های بدون ماه، سایه‌ها بر دروازه خانه‌اش می‌چرخد و زمزمه می‌کند: «کاره! کیو کارا کوکویه: کورودا!’ [حالا خاموش باش! از این پس، اینجاست که باید ساکن شوید: بروید!] سپس شوجی های بالایی به شدت از هم جدا می شوند.

و صنایع باستانی داخلی که با معرفی ماشین آلات تقریباً در ایزومو و جاهای دیگر نابود شده است، هنوز در هیشی اورا وجود دارد. تماشای دختران گلگونی که ردای نخی و ردای ابریشمی می‌بافند و هر زمان که کار خسته‌کننده می‌شد خیال یکدیگر را راحت می‌کردند، لذت بخش بود. تمام این زندگی ملایم عجیب و غریب قابل بازرسی است و من دوست داشتم آن را تماشا کنم. من لذت‌های دیگری هم داشتم.

خلیج مکانی لذت‌بخش برای شنا است و همیشه قایق‌هایی برای بردن من به هر مکان دیدنی در امتداد ساحل آماده بودند. در شب نسیم دریا اتاق هایی را که من اشغال کرده بودم خنک می کرد. و از بالکن می‌توانستم دریاچه را که در آتش آرام و سرد روی پله‌های اسکله می‌شکند تماشا کنم – فسفری زیبا. و می توانستم صدای مادران اوکی را بشنوم که بچه هایشان را برای خواب با یکی از قدیمی ترین لالایی های دنیا می خوانند.

یاما نو اوساگی، نه کو ، نازه ماتا او یارا ای ناگای گا میمی – ؟ هوا منحصراً شیرین و دلگیر بود، کاملاً متفاوت از آن چیزی که همان کلمات در ایزومو و سایر نقاط ژاپن برای آن خوانده می شود. یک روز صبح یک قایق کرایه کرده بودم تا مرا به بپو ببرد و در حال ترک هتل برای آن روز بودم که صاحبخانه پیر در حالی که بازوی من را لمس کرد، فریاد زد: «کمی صبر کن. عبور از مراسم خاکسپاری خوب نیست.

به گوشه ای نگاه کردم و دیدم که صفوف در امتداد ساحل می آید. این یک تشییع جنازه شینتو بود – تشییع جنازه یک کودک. پسربچه‌های جوان اول شدند که نشان‌های شینتو را حمل می‌کردند – پرچم‌های کوچک سفید و شاخه‌های ساکاکی مقدس. و بعد از تابوت مادر راه افتاد، دهقان جوانی که با صدای بلند گریه می کرد و چشمانش را با آستین بلند لباس آبی درشتش پاک می کرد.

رنگ موی کرم چرک بدون دکلره : سپس پیرزنی که در کنار من بود زمزمه کرد: “او غمگین است. اما او بسیار جوان است: شاید به او بازگردد. زیرا او یک بودایی وارسته، صاحبخانه خوب پیر من بود، و بدون شک عقاید مادر را مانند عقاید خود می پنداشت، اگرچه مراسم تشییع جنازه طبق آیین شینتو انجام شد. ثانیه ۲۸ در بودیسم تسلیت های عجیب و غریب زیبایی وجود دارد که برای ایمان غربی ناشناخته است.

مادر جوانی که اولین فرزند خود را از دست می دهد حداقل ممکن است دعا کند که از شب مرگ به او بازگردد – نه تنها در رویا، بلکه از طریق تناسخ. و به این ترتیب در حال دعا، اولین ایدئوگرافی نام عزیز گمشده اش را در دست جسد کوچک می نویسد. ماه ها می گذرد؛ او دوباره مادر می شود او مشتاقانه دست نرم گلی نوزاد را بررسی می کند. و ببین! همان ایدئوگراف وجود دارد.

یک علامت تولد گلگون روی کف دست. و روح بازگشته از چشمان تازه متولد شده با نگاه روزهای دیگر به او می نگرد. ثانیه ۲۹ در حالی که در مورد موضوع مرگ می توانم از یک رسم بدوی اما تاثیرگذار صحبت کنم که هم در اوکی و هم در ایزومو وجود دارد – یعنی نام مردگان بلافاصله پس از مرگ. زیرا تصور می‌شود که این ندای ممکن است توسط روح زودگذر شنیده شود.

که ممکن است گاهی اوقات به این ترتیب وادار به بازگشت شود. بنابراین، هنگامی که مادری می میرد، اولاً فرزندان باید او را صدا کنند و از همه فرزندان اول کوچکترین (زیرا او آن را بیشتر دوست داشت). و سپس شوهر و همه کسانی که مرده را دوست داشتند به نوبه خود نزد او گریه می کنند. و نیز رسم است که نام کسی را که غش می‌کند یا از هر علتی بی‌حس می‌شود.

رنگ موی کرم چرک بدون دکلره : بلند می‌گویند. و باورهای عجیبی در زیربنای این رسم وجود دارد. گفته می شود از کسانی که به ویژه از درد یا اندوه بیهوش می شوند، بسیاری به مرگ نزدیک می شوند و اینها همیشه تجربه مشابهی دارند. یکی در پاسخ به سوال من در مورد این اعتقاد به من گفت: “احساس می‌کنی که ناگهان در جای دیگری بوده‌ای و کاملاً خوشحالی – فقط خسته. و می دانید که می خواهید به یک معبد بودایی بروید که بسیار دور است.

بالاخره به دروازه صحن معبد می رسید و معبد را در داخل می بینید و فوق العاده بزرگ و زیباست. و از دروازه عبور می کنید و برای رفتن به معبد وارد صحن می شوید. اما ناگهان صدای دوستانی را می شنوید که در پشت سر شما هستند که نام شما را صدا می زنند – بسیار بسیار جدی. پس به عقب برمی گردی و یکدفعه دوباره به خودت می آیی. حداقل اینطور است اگر دلتان برای زندگی کردن اهمیت دارد.

اما کسی که واقعا از زندگی خسته شده است به صداها گوش نمی دهد و به معبد می رود. و هیچ کس نمی داند چه اتفاقی می افتد، زیرا کسانی که وارد آن معبد می شوند هرگز به دوستان خود باز نمی گردند. «به همین دلیل است که مردم با صدای بلند به گوش کسی که خشمگین می‌شود صدا می‌زنند. اکنون گفته می‌شود که همه کسانی که می‌میرند.

رنگ موی کرم چرک بدون دکلره : قبل از رفتن به میدو، یک بار به معبد بزرگ زنکوجی، که در کشور شینانو، در ناگانو-کن است، زیارت می‌کنند. و آنها می گویند که هر زمان که کشیش آن معبد موعظه می کند، می بیند که روح ها در آنجا با هوندو جمع شده اند تا او را بشنوند، همه با پوشش های سفید در اطراف سر خود. بنابراین، زنکوجی ممکن است معبدی باشد که توسط کسانی که غمگین می شوند.