رنگ و مش مو کوتاه

رنگ و مش مو کوتاه : وقتی شنیدم پدرم از من می‌خواهد بولروی را که او و آلیکس می‌نواختند، برقصم ! اوه، رقص، مله فرانسوا! “من نمی خواستم از پدرم نافرمانی کنم. من نمی خواستم دوستانم را بی اعتبار کنم.

رنگ مو : با هر لذتی که ثروت هنگفتی می‌توانست فراهم کند. من به عنوان همسر یک ویسکونت در دربار پذیرفته شده‌ام؛ من همدم شاهزاده‌ها بوده‌ام. امروز همه اینها رویایی وحشتناک است. متواضع ترین و متواضع ترین، من همسر یوسف باغبان هستم، اما فقیر و فروتن، آن را با گذشته ای درخشان که با پرده ای از خون و اشک از من پنهان شده است، عوض نمی کنم.

رنگ و مش مو کوتاه

رنگ و مش مو کوتاه : دستانش را روی گردن خواهرم انداخت، او را بوسید و گفت: “به خوبی می دانم که تو نمی خواستی دردی به من بدهی، سوزان عزیز. تو فقط چیزهای وحشتناکی را به زبان آوردی که سعی می کنم فراموششان کنم. من دختر یک کنت هستم. کودکی و جوانی من در قصرها گذشت و کاخ‌هایی احاطه شده‌اند.

تاریخم را برایت بنویسم و ​​برایت بفرستم؛ زیرا سوزان، می‌خواهم برایت روشن کنم که القاب و ثروت باعث خوشبختی نمی‌شوند، بلکه فقیرترین سرنوشتی که با آتش عشق روشن می‌شود، اغلب با لذت می‌درخشد.» ما لال ماندیم دست آلیکس را در دستم گرفتم و بی صدا فشار دادم. حتی سوزان، سوزان کنجکاو، یک کلمه حرف نزد. او راضی بود که آلیکس را ببوسد و اشک هایش را پاک کند.

اگر روز لذت‌های خودش را داشت، آن شب‌ها بود، زمانی که همه ما دوباره روی عرشه جمع شده بودیم، لحظه‌های خوشبختی شروع شد. وقتی مهتاب درخشان داشتیم، قایق مسطح مسیر خود را تا یک ساعت پایانی ادامه می داد. سپس، در آن لحظات آرام و خنک، که حرکت کشتی ما چنان خفیف بود که به نظر می‌رسید روی آب می‌لغزد، در میان نسیم‌های بدبوی غروب، سازهای موسیقی را روی عرشه آوردند.

کنسرت‌های ما شروع شد. پدرم به طرز لذت بخشی فلوت می نواخت. کارلو، از طریق گوش، ویولن را به خوبی می نواخت. و در آنجا، روی عرشه آن قایق مسطح قدیمی، در برابر تماشاگران خوش‌گذر، سازهای بداهه ما موجودات خفته جنگل چند صد ساله را از خواب بیدار کردند و ماهی‌ها و تمساح‌های شگفت‌انگیز را در اطراف ما صدا زدند.

پدرم و آلیکس دو نوازی تحسین‌برانگیز را با فلوت و چنگ می‌نواختند، و گاهی کارلو نت‌های ویولن خود را اضافه می‌کرد یا برای ما کوتییون و رقص‌های اسپانیایی می‌نواخت. سرانجام من و سوزان، برای خشنود کردن پدر، با هم آهنگ‌های اسپانیایی یا آهنگ‌های سیاه‌پوستان را خواندیم که باعث شد حسابرسان ما از خنده بمیرند. یا تصنیف های فرانسوی، که در آن آلیکس صدای شیرین خود را در می آمیزد.

رنگ و مش مو کوتاه : سپس کارلو با حرکاتی که همیشه پاتریک را می‌ترساند، صدا را با ریفرن‌های ایتالیایی طنین‌انداز کرد، که تقریباً همیشه جانشین تصنیف‌های ایرلندی گوردون‌ها بود. اما وقتی این اتفاق افتاد که قایق تخت زود توقف کرد تا به مردان ما استراحت دهد، برنامه تغییر کرد. سلست و مگی به ساحل رفتند تا دو شام را در آنجا بپزند. فرزندانشان هیزم جمع کردند و آتش روشن کردند.

ماریو و گوردون یا گوردون و تینو با تفنگ هایشان به جنگل رفتند. گاهی اوقات پدرم همراه می شد، یا کنار ام. کارپنتیر، که ماهیگیر بود، می نشست. آلیکس نیز عموماً نزدیک شوهرش می‌نشست، کتاب طراحی‌اش را روی زانویش می‌نشست و از صحنه اطراف کپی می‌کرد. اغلب، خسته از ماهیگیری، گل ها و میوه های وحشی را جمع می کردیم.

من معمولاً نزدیک آلیکس و شوهرش می ماندم و به سوزان اجازه می دادم با پاتریک و تام پیش برود. چیز عجیبی بود، دوستی خواهرم و این پسر کوچولوی ایرلندی. در طول سفر هرگز یک کلمه به من خطاب نکرد. او هرگز به سوال آلیکس پاسخ نداد. اگر پدرم یا یوسف با او صحبت می کردند، فرار می کرد. اگر ماریو به او نگاه کرد رنگ پریده شد و پنهان شد.

اما با سوزان صحبت کرد، خندید، از تک تک کلمات او اطاعت کرد، او را خانم سوزی خطاب کرد و هرگز به اندازه زمانی که به او خدمت می کرد خوشحال نبود. و هنگامی که بیست سال پس از آن به آتاکاپاس سفر کرد، ام. . VII. شرکای عجیب و غریب در رقص بولرو. فقط یک چیز کم داشتیم – نماز دسته جمعی و یکشنبه. اما در آن روز قایق مسطح لنگر انداخته بود.

رنگ و مش مو کوتاه : ما لباس های یکشنبه خود را پوشیدیم، روی عرشه جمع شدیم، و بابا زانو زده بود، دسته جمعی را با صدای بلند خواند. و در قسمت هایی که گروه کر در کلیسا شنیده می شود، من و آلیکس، خواهرم، که توسط پدر و ماریو فرستاده شده بودند، سرودهایی را خواندیم. یک غروب – ما قبلاً پنج هفته از سفرمان گذشته بود – قایق مسطح به آرامی در امتداد شناور بود.

گویی از رفتن خسته شده بود، بین سواحل باریک یک خلیج که با جوهر قرمز روی نقشه کارلو، مشخص شده بود. ساعت حدود شش بعد از ظهر بود. تمام روز گرمای خفه کننده ای وجود داشت. با خوشحالی به عرشه رسیدیم. پدرم وقتی ظاهر شد، فلوتش را به ما نشان داد. این یک علامت بود: کارلو برای ویولن خود دوید، سوزان برای گیتار آلیکس، و در حال حاضر کارپنتیر با چنگ همسرش ظاهر شد.

آه! من هنوز آنها را می بینم: گوردون و تینو روی یک تشک نشسته اند. سلست و فرزندانش؛ ماریو با ویولن خود؛ مگی؛ پاتریک در پای سوزان؛ آلیکس نشسته بود و چنگ خود را کوک می کرد. پدر در کنار او؛ و من و ام. کارپنتیر روی نیمکت نزدیکترین نوازندگان نشستیم. پدرم و آلیکس قبلاً چند قطعه را نواخته بودند، که بابا ایستاد و از او خواست تا او را در یک بولرو جدید که آن زمان در نیواورلئان مرسوم بود.

رنگ و مش مو کوتاه : همراهی کند. در آن روزها، در تمام رقص ها و مهمانی ها، بولرو، فندانگو و سایر رقص های اسپانیایی جای خود را با رقص ها و والس های فرانسوی داشت. سوزان سه سال قبل وارد جامعه شده بود و به شدت می رقصید. در مورد من اینطور نیست. من تنها چند ماه قبل در اولین رقص خود شرکت کرده بودم و تقریباً تمام درس های رقصم را از سوزان گرفته بودم. پس من چه می‌شد.