رنگ مو ماهاگونی شکلاتی

رنگ مو ماهاگونی شکلاتی : مالوی با تعهد آن را به او داد. «به آن نگاه کن. مال ژنرال است فکر کردم ببینی که به دیوارش آویزان شده. این یکی که در جنگ اسیر شده است. سر و صدای ساییدن به او یادآوری کرد که می خواست آن را تحریک کند.

رنگ مو : در این زمان، ند، تحت تعلیم رئیس باگلر اودل، یک ترومپت ساز کامل بود. ریویل، تماس بیمار، تماس آشفته، اصطبل، چکمه و زین، مونتاژ، مته، آتش، یورتمه، شارژ، خالکوبی، شیرآلات – او همه آنها را می شناخت.[۴۷] او “دختری که پشت سرم گذاشتم” را آموخته بود. و او “گاریوون” را یاد گرفته بود — «قلب‌های ما بسیار قوی باعث شهرت ما شده است.

رنگ مو ماهاگونی شکلاتی

رنگ مو ماهاگونی شکلاتی : و اینکه در بهار امسال با پیشروی بیشتر راه آهن از طریق شکارگاه های خود مخالفت خواهند کرد. ساکنان غرب کانزاس دوباره نگران شدند. سواره نظام هفتم باید از آنها محافظت کند، مرحله اسموکی هیل و مسیر مهاجرت به دنور، و بررسی راه آهن. به زودی مشخص شد که به همان سرعتی که بهار باز شود، هفتمین سواره نظام به میدان خواهد رفت.

به زودی معلوم می شود از کجا آمده ایم هر کجا برویم از نام آن می ترسند از گاریوون در شکوه.» آن آهنگ الهام‌بخشی که تیپ سوم کاستر را در جنگ به صدا درآورده بود و اکنون توسط سواره نظام هفتم پذیرفته شده بود. بنابراین، پس از آن که اودل «اعتباری به هنگ» را اعلام کرد، ند خود را یک سرباز و آماده در کنار سربازان دیگر احساس کرد.

هفتم میدان را می گیرد اودل پس از آشفتگی گفت: «اینجوری است. ما باید برویم. آن «راپاها» و «شاین ها» و «کیوواها» و «پاچ ها» و «سیوکس ها» آماده هستند که دوباره بد رفتار کنند، و ارتش باید آنها را آرام کند. آیا آنها با عهدنامه شصت و پنجاه خود قول ندادند که از مسیرهای زمینی دور بمانند، و روز یا شب در فاصله ده مایلی از هر یک از آنها چادر نزنند.

یا بدون اجازه از قبل از هر شهرک سفیدپوست دیدن کنند؟ و چه کردند؟ فقط تابستان گذشته آنها بارها و بارها به حملات مرگبار خود رفتند و این معاهده هنوز یک سال از عمر آن نگذشته بود. آیا آنها حق را نکشتند و غارت نکردند و از شهرک‌های سالین و سلیمان به سمت غرب اینجا حرکت کردند و کشاورزان را بیرون راندند؟ و آیا آن‌ها در مسیر استیج بالا در امتداد اسموکی، و مسیر جنوب غربی با مسیر Santy Fee، و پیشروی راه‌آهن را تهدید نکرده‌اند؟» کسی گفت: “آنها آن را به گردن کات ناز قدیمی و گروه سگ سربازان پاونی کیلر می اندازند.” “آن سربازان سگ برای امضای معاهده آنجا نبودند و می گویند که به آن متعهد نیستند.” [۴۹] “آن سربازان سگ چه کسانی هستند.

رنگ مو ماهاگونی شکلاتی : به جز بدترین احمق ها در بین تمام قبایل؟” گروهبان هندرسون که قبل از دهه شصت با سرخپوستان جنگیده بود غرغر کرد. “من آنها را می شناسم.” “خب، این کشور مال هندی ها بود، نه؟” به دنبال یک استخدام شد. «ما بدون درخواست «با اجازه شما» از آن عبور می‌کنیم، و در میان آن مستقر می‌شویم و هرچه می‌توانیم مصرف می‌کنیم. من شنیده ام که بوفالوها نیز از زمانی که سفیدها کشور را باز کردند.

کمیاب تر از گذشته هستند. این چیزی است که سرخپوستان برای امرار معاش به آن وابسته هستند – بوفالو. اودل پاسخ داد: «آه، حالا، حق با شماست، و من فکر می‌کنم که گاهی اوقات با اینجون‌ها کمی بد رفتار می‌شود. «در هر دو طرف آدم های بدجنس هستند. اما شما چه کار می کنید؟ تمام این کشور غربی را برای شکار اینجون پس انداز کنید؟ وان اینجون به حدود ده مایل مربع مساحت نیاز دارد.

و او آن را همان‌طور که پیدا کرده است، می‌پسندد. مرد سفیدپوست نیم مایل مربع طول می کشد – بله، و خیلی کمتر – و با آن می ماند و آن را بهبود می بخشد. و بیست مرد سفیدپوست و خانواده‌هایشان می‌توانند در فضای مورد نیاز وان اینجون جیست برای شکار زندگی کنند، در حالی که زنان کار را انجام می‌دهند.» گروهبان هندرسون می‌گوید: «تا زمانی که مسیری بدون حصار وجود داشته باشد.

وقتی علف‌ها در بهار سبز می‌شوند و جوانه‌های بید و چوب پنبه متورم می‌شوند، اینجون – و به‌ویژه اینجون جوان – ناآرام خواهند شد. بهار زمان جنگ است، تابستان زمان بازدید است، پاییز زمان شکار است. در زمستان، اینجون ها خوشحال هستند که دولت از آنها مراقبت می کند. ما فشار می آوریم[۵۰] از دو راه‌آهن عبور می‌کنند، سفیدپوستان ضخیم‌تر می‌شوند.

اینجون‌ها توسط دولت تحت رهبری قرار می‌گیرند و توسط بازرگانان فریب می‌خورند و توسط شهرک‌نشینان شلوغ می‌شوند، و آنها چیزی جز پاکسازی کشور نمی‌بینند – اگر می‌توانند. وایلد بیل در کانتر به میدان رژه رفته بود و به سمت مقر. در ایوان خانه ژنرال کوتاه آمد و به سمت زمین تکان خورد، انگار که به دنبالش فرستاده شده بود. سپس وارد شد. وقتی بیرون آمد.

رنگ مو ماهاگونی شکلاتی : در حال حاضر، با عجله در حال دور شدن بود، که گروهبان از او استقبال کرد. “چه خبر، بیل؟” وایلد بیل به طور خلاصه و بدون افسار گفت: شمشیرهای خود را تیز کنید. او سوار شد، و به جاده‌ای پیچید که به سمت غرب، از رودخانه اسموکی هیل بالا می‌رفت. ظاهراً او اعزامی به فورت هارکر و هیز، پست‌های جدید هفتم سواره نظام که از پیشروی بیشتر اقیانوس آرام کانزاس محافظت می‌کردند، حمل می‌کرد.

وایلد بیل مثل همیشه به این موضوع صحبت کرده بود. او هیچ کلمه ای را هدر نداد. قبل از رزمایش بعدازظهر، مانند آتش سوزی از طریق پست این خبر پخش شد که سواره نظام هفتم باید در عرض دو هفته آماده حضور در میدان شود، مجهز به خدمت. این خبر عالی بود قدیمی فورت رایلی با آن جوشید. اکنون در این روزهای اوایل مارس افزایش ناگهانی مته های بلند و سخت نصب شده وجود داشت.

تلاشی برای تمرین هدف با اسپنسر سرسخت که کارابین‌ها را تکرار می‌کند – ثابت می‌کند که بیشتر مردان شلیک می‌کنند.[۵۱] بهتر از آنها نیست. نعل زدن اسب ها و قلع و قمع واگن ها در آهنگری دژ. و ساییدن شمشیرها بر روی سنگهای تراش پست. ند با عبور از یک سنگ تراش، متوجه مالوی خصوصی شد که مشغول به کار بردن لبه یک شمشیر بلند غیرعادی بود.

رنگ مو ماهاگونی شکلاتی : مالوی «مهاجم» یا دستیار افسر بود که در خانه ژنرال مشغول به کار بود. او به ند نگاه کرد و عرق پیشانی اش را پاک کرد و پوزخندی زد. همینطور سربازی که برای او چرخید. “آیا برچسب وزغ بزرگ را می شناسید؟” مالوی پرسید. ند با تردید سرش را تکان داد.