رنگ مو قهوه ای با هایلایت یخی

رنگ مو قهوه ای با هایلایت یخی : زیرا آنها به تنهایی می جوشیدند هزار مرد در مشکلات گسترده و تاریک؛ نیمه نادان، چرخ آسانی را می چرخانند، که باعث ایجاد پیچ ​​های تیز در کار می شود، برای نیشگون گرفتن و کندن.

رنگ مو : سرگردان دودهای مرگبار کار ذوب و شیشه را استشمام کرد، دید که در آن انسان‌ها را در مبدل‌های بزرگ می‌سوختند، یا اعضای بدنشان را بر دندان‌های چرخان ماشین‌های تندرو پاره می‌کردند، به این شکل و آن‌طرف می‌میرند، یا معلول می‌کردند و بی‌فایده می‌انداختند. زباله های بشریت، محصول زائد این فرآیند. همانطور که راهنمای او تکرار کرد، “زیرا” در این کشور، که دارایی مقدس است.

رنگ مو قهوه ای با هایلایت یخی

رنگ مو قهوه ای با هایلایت یخی : هیچ چیز ارزان تر از جان انسان نیست. زیرا، به یاد داشته باشید، عرضه نیروی کار خام تمام نشدنی است.» او سخنان یک مرد تجاری شیک و راحت را به یاد آورد، در پایان روز، در حالی که شام ​​خوبش راحت در شکمش بود و سیگار چاق بین لب هایش: «احساس گرایی بیش از حد در هوا وجود دارد. برای تطبیق با حقایق زندگی، به برخی از دین های کمتر زنانه از مسیح نیاز است.

لینک مفید : لایت و هایلایت مو

در مبارزه، ضعیفان باید زیر بار بروند و دخالت در قوانین طبیعی جرم است.» ضعیف باید زیر بار برود! یقیناً اگر این قانون بود، هر دینی که برای ناامیدان ادویه ای ارائه می کرد، یک برکت بود. اما بارها و بارها این سوال بی پاسخ بر لبانش بلند شد که ضعیفان چه کسانی هستند؟ و آن شیک پوش سیگارش گفت: “آنهایی که زیر می روند!” … بنابراین آنها در مسیر خود از میان شهرهای کارخانه‌ای محقر که بوی بد و بیماری انسانی را می‌دیدند.

از میان شبکه پایانه‌های راه‌آهن مملو از ماشین‌های پر باری که برای برآورده کردن خواسته‌ها حرکت می‌کردند، گذشتند. آن‌ها در فروشگاه‌های شلوغ شهر، در سوراخ‌های تاریک زیرزمینی که نان و لباس درست می‌کردند، در کشتارگاه‌های کثیف که جانوران توسط جانوران کشته می‌شدند پرسه می‌زدند… در غروب یک روز درخشان، آن دو بر روی خط الراس بالای تپه نشستند.

تمام رنگ های امپراتوری فلک، آسمان های غربی را در میان قله های شکسته کوه ها رنگ آمیزی کرد. در زیر دره های خلوت، ریزش معادن، زباله ها، لکه های لکه دار سطح ناهموار زمین بود. راهنما به فاصله ای اشاره کرد که کارخانه ذوب عظیم معدن سناتور دکستر ابری زرد رنگ را به سمت بالا فرستاد. “در نزدیکی آن زباله های زغالی است که معدنچیان آثار قدیمی را منفجر کردند.

زیر پیشانی تپه‌های آن طرف، آن انباری قرار دارد که معدنچیان، با زنان و کودکانشان، برای هفته‌ها مانند حیوانات وحشی، توسط نیروهای ملت محافظت می‌شدند. آن سوی صحرای بزرگی است که دیگران در زباله های بی آب آن بودند به سوی مرگ رانده شدند. من یکی از اینها بودم که فرار کردم. مردان تیرباران شدند و زنان مورد تجاوز قرار گرفتند. اما من داستان های قدیمی که برای همه شناخته شده است تعریف می کنم.

در این مکان واقعاً یک زندگی برای یک زندگی مطابق متن ابتدایی بوده است – اما صادقانه تر از روش های حیله گر و پنهان قانون. در اینجا خورده شده، حداقل با خورنده رو در رو است.» گرگ و میش مانند پرده فرود آمد و زخم های تسلط انسان بر زمین را پنهان کرد. هر دو در سکوت نشستند. این اوج سفر آنها با هم بود و پایان.

در پشت این سفره رفیع قاره، صحرای غم انگیزی آغاز شد که هنوز تحت تسلط انسان قرار نگرفته بود و فراتر از آن دره های حاصلخیز دیگر و کوه های دیگر و سرانجام اقیانوسی دیگر آمد. آنجا همان تمدن، همان روح تسخیر و طمع بود، و آن آرمان شریف پس از «زندگی، آزادی و جستجوی خوشبختی» همان ثمره را در خون انسان به بار آورد.

هر جا که نژاد پیروز راه خود را اجباری کرده بود، بذر نفرت و جنایت صنعتی را کاشت. و گل باید زود یا دیر در مزرعه گاو تنها، در جنگل اولیه، بیشه نرم جنوب، یا دره بکر «سرزمین موعود» شکوفا شود.

آنارش چنین گفت. در گرگ و میش درخشان، چشمان خشمگین ریشو بر سرگردان نشست. “به اندازه کافی دیده ای؟” “کافی! خدا می داند.” “پس بالاخره معنی همه چیز را فهمیدی!” “نه هنوز!” و از اعماق وجودش این تقاضا می‌درخشید: «چرا سطح دردناک زندگی را به من نشان دادی؟ چه ربطی بهش داری و من چه دارم؟» راهنمای او پاسخ داد: «پس هنوز هم آرزوی مسیرهای هموار سعادت را دارید؟ شما دوست دارید.

رنگ مو قهوه ای با هایلایت یخی : از چشمان خود محافظت کنید از جنبه های ناخوشایند دنیایی که برای شما خوب است؟ آیا هنوز آرامش و آرزوی قلبی خود را دارید؟ آرزوی بلندپروازانه شما هنوز به دختر ممتاز تبدیل می شود، زیبا و دوست داشتنی و برای چشمان شیرین؟» (مرد جوان نزد زن ثروتمندی که قصد ازدواج با او را داشت باز می گردد.) زانو زد و پاچه لباسش را در دستانش گرفت. “دیدن!” پارچه نرمی را که در دست داشت له کرد. «ابریشم با نخ طلا. این اشک است! دیدن!” با دستانش کمربند او را لمس کرد. «طلا و سنگ های قیمتی. آنها ناله هستند! دیدن!” انگشتانش را روی موهای طلایی گذاشت. «یک تاج گل از طلای ناب! اشک و ناله و عرق خونی! تو بافتی از زندگی دیگران، از پا تا تاج روی موهایت… ببین!» دستان داغ او ارکیده ها را در سینه او له کردند. «حتی گل سینه تو هم به خون آغشته است… اشک دیگران را بر عبای تو می بینم. آه هایشان را در صدای تو می شنوم.

آرزوهای شکست خورده را در پرتو چشمانت می بینم. تو فدای خیلی ها هستی، نمی توانم لمس کنم!» ایزابلا یا دیگ ریحان نوشته جان کیتس (یکی از دوست داشتنی ترین شاعران انگلیسی، ۱۷۹۵-۱۸۲۱؛ دستیار یک شیمیدان که ناشناس زندگی کرد و ناامید از دنیا رفت) این بانوی زیبا با دو برادرش زندگی می کرد.

غنی شده از کالاهای اجدادی، و دست خسته بسیاری برای آنها متورم شد در معادن مشعل و کارخانه های پر سر و صدا، و بسیاری از کمرهای که زمانی مغرور بودند ذوب شدند در خون از شلاق سوزان، – با چشمان توخالی بسیاری در طول روز در رودخانه خیره کننده ایستاده بودند، برای تحمل انحرافات سنگ معدن غنی سیل.

رنگ مو قهوه ای با هایلایت یخی : برای آنها غواص سیلان نفس خود را حبس کرد، و همه برهنه نزد کوسه گرسنه رفت. برای آنها گوش هایش خون فوران کرد. برای آنها در مرگ مهر و موم بر روی یخ سرد با پوست رقت انگیز پر از دارت دراز بکشید.