انواع رنگ مروارید اصل

انواع رنگ مروارید اصل : او به سمت او برگشت و بدون سر و صدا پاسخ داد: “ده دلار پول نقد به من بده، تا بتوانی بقیه را ماه آینده به من بپردازی.” “من نمی توانم آن را انجام دهم – من آن را نگرفتم!” جورجیس اعتراض کرد. من به شما می گویم که فقط یک دلار و یک چهارم دارم. زن به کار خود روی آورد.

رنگ مو : از آنجایی که اونا را از خیابان می شنید، ابتدا برای فرار از صداها می رفت و بعد برمی گشت چون نمی توانست جلوی آن را بگیرد. در پایان یک ربع دوباره با عجله از پله ها بالا رفت و از ترس اینکه در را بشکند مجبور شدند در را باز کنند و اجازه دهند وارد شود. هیچ بحثی با او نبود. نمی‌توانستند به او بگویند که همه چیز خوب پیش می‌رود – از کجا می‌دانستند، گریه می‌کرد – چرا، او داشت می‌مرد، داشت تکه تکه می‌شد!

انواع رنگ مروارید اصل

انواع رنگ مروارید اصل : به او گوش کن – گوش کن! چرا، هیولا بود – نمی شد اجازه داد – باید کمکی برای آن وجود داشته باشد! آیا آنها سعی کرده اند دکتر بگیرند؟ آنها ممکن است پس از آن به او پول بدهند. آنها می توانند قول دهند – ماریجا اعتراض کرد: “ما نمی توانستیم قول بدهیم، جورجیس.” ما پول نداشتیم.

به سختی توانستیم زنده بمانیم.» بانگ زد: “اما من می توانم کار کنم.” “من می توانم درآمد کسب کنم!” او پاسخ داد: «بله، اما ما فکر می‌کردیم شما در زندان هستید. چگونه می توانستیم بدانیم چه زمانی برمی گردی؟ آنها بیهوده کار نخواهند کرد.» ماریجا ادامه داد که چگونه تلاش کرده تا ماما پیدا کند و چگونه ده، پانزده، حتی بیست و پنج دلار و آن را نقد کرده اند.

انواع رنگ مروارید اصل : او گفت: “و من فقط یک ربع وقت داشتم.” من هر سنت پولم را خرج کرده‌ام، تمام آنچه در بانک داشتم. و من به دکتری که برای دیدن من آمده مدیون هستم و او متوقف شده است زیرا فکر می کند من قصد ندارم به او پول بدهم. و ما دو هفته اجاره به آنیل بدهکاریم، و او تقریباً گرسنه است، و می ترسد که بیرون بیاید. ما وام گرفته‌ایم و التماس کرده‌ایم که زنده بمانیم.

و دیگر کاری نمی‌توانیم انجام دهیم.» “و بچه ها؟” گریه Jurgis. «بچه ها سه روز است که به خانه نیامده اند، هوا خیلی بد است. آن‌ها نمی‌توانستند بدانند چه اتفاقی دارد می‌افتد – دو ماه قبل از اینکه انتظارش را داشتیم، ناگهان اتفاق افتاد.» جورگیس کنار میز ایستاده بود و خودش را با دستش گرفت. سرش فرو رفت و دست‌هایش می‌لرزیدند.

به نظر می‌رسید که در حال سقوط است. سپس ناگهان آنیله از جایش بلند شد و در حالی که در جیب دامن خود لگدمال می کرد به سمت او آمد. او پارچه‌ای کثیف بیرون آورد که در گوشه‌ای از آن چیزی بسته شده بود. “اینجا، جورجیس!” او گفت: «من مقداری پول دارم. پالاوک! دیدن!” او آن را باز کرد و شمرد – سی و چهار سنت.

او گفت: «حالا برو، و سعی کن خودت یکی بیاور. و شاید بقیه بتوانند کمک کنند – شما مقداری پول به او بدهید. او یک روز به شما بازپرداخت می کند، و این به او کمک می کند که چیزی برای فکر کردن داشته باشد، حتی اگر موفق نشود. وقتی او برگردد، شاید تمام شود.» و به این ترتیب زنان دیگر محتویات دفترچه های جیب خود را پیدا کردند.

بیشتر آنها فقط سکه و نیکل داشتند، اما همه را به او دادند. خانم اولشفسکی که در همسایگی زندگی می کرد و شوهری داشت که یک قصاب گاو ماهر، اما مردی شراب خوار بود، تقریباً نیم دلار داد، به اندازه ای که کل مبلغ را به یک دلار و ربع رساند. سپس آن را به جیب خود رانده، هنوز هم آن را محکم در مشت خود نگه داشته، و شروع به دور در اجرا. فصل نوزدهم تابلویی را از پنجره طبقه دوم بر فراز سالنی در خیابان تاب می‌خورد.

در کناری نشانه دیگری بود، با دستی که به سمت بالا پله‌های تیره و تار اشاره می‌کرد. رفت تا آنها را، سه در یک زمان. مادام هاوپت در حال سرخ کردن گوشت خوک و پیاز بود و درش را نیمه باز گذاشته بود تا دود آن خارج شود. وقتی سعی کرد به آن ضربه بزند، در بقیه راه باز شد، و او نگاهی اجمالی به او انداخت، در حالی که یک بطری سیاه به لب هایش برگشته بود.

سپس با صدای بلندتر در زد و او شروع کرد و آن را کنار گذاشت. او یک زن هلندی بود، بسیار چاق – وقتی راه می‌رفت مثل یک قایق کوچک روی اقیانوس می‌غلتید و ظرف‌های داخل کمد همدیگر را تکان می‌داد. او یک لفاف کثیف آبی پوشیده بود و دندان هایش سیاه بود. “رای است؟” او گفت، هنگامی که او را دید.

انواع رنگ مروارید اصل : در تمام طول راه مثل دیوانه دویده بود و آنقدر بند آمده بود که به سختی می توانست حرف بزند. موهایش پر شده بود و چشمانش وحشی شده بود – شبیه مردی بود که از قبر برخاسته است. “همسر من!” نفس نفس زد “سریعتر بیا!” مادام هاوپت ماهیتابه را به یک طرف گذاشت و دستانش را روی لفافش پاک کرد. “میخوای من بیام برای پرونده؟” او پرسید. جورجیس نفس نفس زد: «بله. او گفت: “من تازه از یک پرونده برگشتم.” «وقتی برای خوردن شامم نداشتم.

هنوز – اگر خیلی بد باشد – ” “بله – این است!” گریه کرد “پیرمرد، لانه، شاید – رای شما پرداخت؟” “من – من – چقدر می خواهی؟” Jurgis لکنت زبان. “بیست و پنج دلار.” صورتش افتاد. او گفت: “من نمی توانم آن را پرداخت کنم.” زن از نزدیک او را تماشا می کرد. “چقدر پرداخت می کنید؟” او خواست. “آیا باید همین الان پرداخت کنم؟” “آره؛ همه مشتریان من این کار را می کنند.» در عذابی از ترس شروع کرد: “من – من پول زیادی ندارم.” “من در دردسر بوده ام و پولم از بین رفته است.

اما من – هر سنت – را به محض اینکه بتوانم به شما می پردازم. می توانم کار کنم-” “رای کار شماست؟” “من الان جایی ندارم. من باید یکی بگیرم اما من-” “الان چقدر دارید؟” او به سختی توانست خود را مجبور به پاسخ کند. وقتی گفت «یک دلار و ربع»، زن در چهره او خندید. او گفت: «نمی‌توانم برای یک دلار و ربع کلاهم را بر سر بگذارم.

انواع رنگ مروارید اصل : او در حالی که صدایش شکسته شد، التماس کرد: “این تمام چیزی است که من دارم.” من باید یکی بگیرم. همسرم خواهد مرد. من نمی توانم کمکی به آن نکنم – من -” مادام هاوپت گوشت خوک و پیازش را روی اجاق گذاشته بود.