بوتاکس مو و استخر

بوتاکس مو و استخر : تا به شما اطلاع دهم که هریت تابمن دوباره در این قسمت ها است. او عصر گذشته از یکی از سفرهای رحمت خود به فقرای خدا رسید و دو مرد را با خود تا قلعه نو آورد. من موافقت کردم که عصر گذشته به مردی پول بدهم تا آنها را در مسیر شهرستان چستر خلبانی کند.

رنگ مو : همسر یکی از آن مردها، با دو یا سه فرزند، حدود سی مایل پایین تر مانده بود، و من ده دلار به هریت دادم تا مردی را با کالسکه استخدام کند تا آنها را به شهرستان چستر ببرد. او گفت که مردی برای آن مبلغ پیشنهاد داده بود که آنها را بیاورد. من در مورد آنها بسیار ناراحت خواهم بود.

بوتاکس مو و استخر

بوتاکس مو و استخر : تا زمانی که بشنوم آنها در امان هستند. در حال حاضر خطر بسیار بیشتری در جاده وجود دارد، تا زمانی که آنها به اینجا برسند، نسبت به چندین ماه گذشته، زیرا متوجه می شویم که برخی از بدبختان بی ارزش و بی ارزش دائماً در دو جاده چشم به راه هستند، که نمی توانند به خصوص از آنها اجتناب کنند.

لینک مفید : بوتاکس مو

با کالسکه، با این حال، از آنجا که به نظر می رسد هریت است که فرشته خاصی برای محافظت از او در سفر رحمتش داشته است، من امیدوارم. دوست تو، توماس گرت. N.B. ما امیدواریم که فردا همه در شهرستان چستر باشند. این بردگان از مریلند، آخرین کسانی بودند که هریت تابمن خلبان آنها را از زندان اسارت بیرون آورد.

و آنها “از مصیبت بزرگ گذشتند.” استفن، شوهر، برده جان کایگر بود که به او اجازه نمی‌داد با همسرش زندگی کند (اگر چیزی به نام داشتن یک برده وجود داشت.) او هشت مایل دورتر زندگی می‌کرد، وقت خود را اجیر می‌کرد، خود را حفظ می‌کرد. و از فرزندانش مراقبت کرد (تا زمانی که به خدمت صاحبشان رسیدند) و سالیانه ده دلار برای اجاره او پرداخت کرد.

او متعلق به الجزیره پیرسی بود. هم مادر و هم پدر می خواستند فرزندان خود را از چنگ او رهایی دهند. آن‌ها هوش زیادی داشتند که نمی‌توانستند بارهای سنگینی را که به این ترتیب تحمیل می‌شد، بدون احساس فشار سنگین تحمل کنند.

هریت تابمن که در همسایگی آنها به خوبی آشنا بود و از وضعیت آنها اطلاع داشت و اطمینان داشت که حقیقت آنها ثابت خواهد شد، به عنوان مسافرانی که در راه آهن زیرزمینی بودند، آنها را در نزدیکی ویلمینگتون، حداقل تا توماس گرت، خلبان می کردند.

بدین ترتیب پدر و مادر به همراه فرزندانشان و مرد جوانی به نام جان در راه خود با هریت برای «موسی» خود کمک و آسایش یافتند. زن فقیری که با حالتی حساس از بالتیمور فرار می کرد، به طور اتفاقی مهمانی هریت را در ایستگاه ملاقات کرد و با آنها به راه افتاد.

آنها با لباس، غذا و کمک های مادی مورد تشویق قرار گرفتند و به سمت کانادا حرکت کردند. یادداشت های گرفته شده در آن زمان بسیار مختصر بود. ظاهراً در آن روزها عاقلانه تلقی می شد، تا قبل از سال ۱۸۵۹، گزارش های کاملی را که معمولاً منشی بود، حفظ نکنیم.

ضبط اوراق و نامه های جان براون، با نام ها و نقشه ها به طور کامل، به ما هشدار داد که چنین اسناد و مدارکی مکاتباتی که در رابطه با راه آهن زیرزمینی حفظ شده بود، احتمالاً توسط یک گروه برده طرفدار دستگیر می شود. برای یک سال یا بیشتر پس از نبرد هارپرز فری، همانطور که بسیاری به یاد دارند.

روحیه اوباش آن زمان در تمام شهرهای اصلی شمالی و همچنین جنوب (“برای نجات اتحادیه.”) حتی در بوستون، الغا، بسیار خشن بود. جلسات به شدت توسط اوباش مورد حمله قرار گرفت. در این دوره، نویسنده برخی از مهم ترین نکات در گریزها و روایت های فراریان را حذف کرده است.

بوتاکس مو و استخر : کتاب‌ها و اوراق برای مدت طولانی فرستاده می‌شدند و در این مدت سوابق صرفاً روی کاغذهای شل نگهداری می‌شد. همسر، دایانا، پسر، کورنلیوس، و دو دختر، مارگارت، و سوزان. پدر این خانواده شصت و پنج ساله بود و روزهای کاری او ظاهراً نزدیک به پایان بود.

مادر پنجاه و هفت ساله بود. پسر بیست و هفت; دختران هفده و پانزده ساله پیرمرد برای سال‌های خود باهوش بود، اما شواهدی داشت که نشان می‌داد کار سخت زیادی توسط برده‌داری از او کشیده شده است. دایانا گفت که او مادر دوازده فرزند بوده است. پنج نفر به کانادا فرار کرده بودند.

سه نفر در قبر بودند و سه نفر او را همراهی کردند. یکی در مریلند رها شد. طبق شهادت پیرمرد و همراهش، آنها روزهای سختی را سپری کرده بودند، به ویژه در زمان دیوید اسنایولی، که با این حال، چندین سال قبل از فرار آنها “توسط خداوند حذف شده بود”.

اما این تغییر هیچ مزیتی برای آنها نداشت، زیرا بردگی را در دست معشوقه خود، بیوه، بهتر از ارباب خود نمی دیدند. میسترس اسنایولی می گفتند که صمیمی و خسیس بود و همیشه با برده غیر دوست بود. “او هرگز فکر نمی کرد که شما به اندازه کافی کار می کنید.” به دلیل سختی قلب او مطمئن بودند که او مدتی توبه خواهد کرد.

اما نه تا زمانی که بتواند برده نگه دارد. این باور عموماً با بردگان سرگرم می شد که برده دار باید پاسخگوی اعمال شیطانی خود در دنیایی دیگر باشد. دوازده ماه در جنگل، ۱۸۶۰. هنری کاتن. هنری به عنوان برده ای که در معرض هوس ها و هوس های اربابش بود.

تصمیم گرفت که دیگر نمی تواند تحمل کند. مردی که بر او تسلط داشت، ناتانیل دیکسون نام داشت و در شرکت سامرست، نزدیک نیوتاون زندگی می کرد. این دیکسون به حق خود برای شلاق زدن و آزار هنری آنچنان که صلاح می‌داند راضی نبود، اما تهدید کرد که او را می‌فروشد، زیرا گراز را می‌فروشد.

بوتاکس مو و استخر : در این زمان، هنری حدوداً بیست و چهار سال داشت، اما مردی که از نظر جسمی مهم‌تر بود، به ندرت دیده می‌شد. شجاعت از صفات بارز او بود. این تهدید فقط باعث تحریک کامل او شد.