رنگ موی قرمز فندقی

رنگ موی قرمز فندقی : با شادی مشروطه به اندازه ای که او را استاد تمام لذت های دنیا کند: گردنش سفید بود مثل آرد، بنابراین او به عنوان یک قهرمان قوی بود. در اینجا لازم است در مورد شخصیت خود چاسر صحبت کنیم، تا شاید بتوانم برخی از منتقدان اشتباه را در برداشتشان از طنز و سرگرمی که در سفر رخ می دهد، درست کنم. چاسر خود ناظر شاعرانه بزرگ انسان هاست که در هر عصری برای ثبت و جاودانه ساختن اعمالش متولد شده است.

رنگ مو : او از سگ های کوچکی داشت که به آنها غذا می داد با گوشت بریان، شیر و نان باطله. در مرحله بعد، را دنبال کنید. سپس تاپیسر، عفوکننده، و سمپنور و منسیپل. پس از این «میزبان ما»، که مرکز دسته سواره را اشغال می‌کند، آنها را به سمت شوالیه هدایت می‌کند که احتمالاً وظیفه خود را برای گفتن یک داستان به ترتیب خود آغاز می‌کند.

رنگ موی قرمز فندقی

رنگ موی قرمز فندقی : سر جفری چاسر و نه و بیست زائر در سفر به کانتربری[۶] زمان انتخاب شده صبح زود، قبل از طلوع آفتاب است، زمانی که شرکت شادی آور به تازگی از مسافرخانه خارج می شود. شوالیه و اسکوایر با یئومان اسکوایر، صفوف را رهبری می کنند. در ادامه، ابیس جوان، راهبه او و سه کشیش را دنبال کنید. تازی هایش در او حضور دارند.

پس از میزبان، کشتی‌بان، مغازه‌دار، دایر، فرانکلین، پزشک، گاو‌آهن، وکیل، پارسون فقیر، تاجر، همسر باث، میلر، آشپز، محقق آکسفورد، خود چاسر را دنبال می‌کنند. و ریو همانطور که چاسر توضیح داده است می آید: و او همیشه سوار بر مانع ترین مسیر بود. این آخرین ها از دروازه مسافرخانه صادر می شود [۸۶]آشپز و همسر حمام هر دو در حال گرفتن پیش نویس آرامش صبح خود هستند.

تماشاگران در دروازه مسافرخانه ایستاده اند و از یک پیرمرد، یک زن و بچه تشکیل شده اند. منظره منظره ای به سمت شرق کشور است، از مسافرخانه تابارده در ساوتوارک، همانطور که ممکن است تصور شود در زمان چاسر ظاهر شده است، در میان کلبه ها و روستاها. اولین پرتوهای خورشید در بالای افق دیده می شود. برخی از ساختمان ها و گلدسته ها وضعیت شهر بزرگ را نشان می دهد.

رنگ موی قرمز فندقی : مسافرخانه یک ساختمان گوتیک است، که تین در واژه نامه خود می گوید که محل اقامت ابوت هاید، توسط وینچستر بوده است. بر روی مسافرخانه عنوان آن درج شده است و از این شرایط برای توصیف موضوع تصویر استفاده مناسبی می شود. کلماتی که بر روی دروازه مسافرخانه نوشته شده است به شرح زیر است: “مسافرخانه تابارده، اثر هنری بیلی، خانه ای برای زائرانی که به زیارتگاه سنت توماس در کانتربری سفر می کنند.

شخصیت های شخصیت هایی هستند که همه اعصار و ملت ها را تشکیل می دهند. همانطور که یک عصر سقوط می کند، عصر دیگر طلوع می کند، متفاوت از بینایی فانی، اما برای جاودانه ها فقط یکسان است. زیرا ما می بینیم که همان شخصیت ها بارها و بارها در حیوانات، سبزیجات، مواد معدنی و در مردان تکرار می شوند. هیچ چیز جدیدی در وجود یکسان رخ نمی دهد. تصادف همیشه متفاوت است.

ماده هرگز نمی تواند دچار تغییر یا پوسیدگی شود. از شخصیت های چاسر، همانطور که در داستان های کانتربری او توضیح داده شده است ، برخی از نام ها یا عناوین با گذشت زمان تغییر می کنند، اما خود شخصیت ها برای همیشه بدون تغییر باقی می مانند. و در نتیجه آن ها مظاهر یا خطوط زندگی جهانی بشری هستند که طبیعت هرگز از آنها فراتر نمی رود. نام ها تغییر می کنند.

چیزها هرگز تغییر نمی کنند. من شناخته ام[۸۷] انبوهی از کسانی که در عصر راهبانی راهب می شدند، که در این عصر دئیستی دئیست هستند. همانطور که نیوتن ستارگان را شماره می کرد، و همان طور که لینه گیاهان را شماره می کرد، چاسر نیز طبقات انسان ها را شماره می کرد. نقاش در نتیجه سرها و اشکال شخصیت های خود را به همه گونه های طبیعت تغییر داده است.

رنگ موی قرمز فندقی : اسب‌ها را نیز به تناسب سوارانشان تغییر داده است. لباس با توجه به آثار معتبر صحیح است. شوالیه و اسکوایر به همراه یئومان اسکوایر، پروسشن را رهبری می‌کنند، زیرا چاسر آنها را نیز در مقدمه‌اش برای اولین بار قرار داده است. شوالیه یک قهرمان واقعی، یک مرد خوب، بزرگ و خردمند است. پرتره تمام قد او سوار بر اسب، همانطور که چاسر نوشته است، قابل پیشی گرفتن نیست.

او عمر خود را در میدان گذرانده است، همیشه فاتح بوده است و آن گونه از شخصیت است که در هر عصری به عنوان نگهبان انسان در برابر ظالم ایستاده است. پسرش هم مثل اوست که هنوز جوانه کمال بیشتری دارد، زیرا ادبیات و هنر را با مطالعات جنگجویانه خود در هم می آمیزد. لباس و اسب های آنها در درجه اول، بدون خودنمایی، و با تمام عظمت واقعی است.

که سادگی بی پیرایه در رتبه های بالا همیشه نشان می دهد. نیز یک شخصیت عالی است، مردی که در حرفه خود کاملاً می داند: و در دستش کمان نیرومندی داشت. چاسر در اینجا مردی توانا را توصیف می کند که در جنگ خدمتگزار شایسته قهرمانان نجیب است. پیشوا با کشیش زنش اینها را دنبال می کند: غیره دیگری نیز با او همراه بود.

این کشیش او بود و سه کشیش.[۸۸] این بانو نیز به عنوان رتبه اول، ثروتمند و مفتخر توصیف شده است. او دارای ویژگی‌های خاص و محبت‌های ظریف کمی است، در او ناخوشایند نیست، با چیزی که واقعاً بزرگ و واقعاً مؤدب است همراه است. شخص و چهره او را چاسر با دقت توصیف کرده است. بسیار شیک است و زیبایی اجداد ما تا بعد از زمان الیزابت بود.

رنگ موی قرمز فندقی : زمانی که هوسبازی و حماقت زیبا به حساب می آمد. بدون شک همراه او و سه کشیش او در آن بخش‌هایی از کار چاسر که اکنون گم شده‌اند کاملاً مشخص شده بودند. ما باید آنها را در مقام و مد مناسب فرض کنیم. راهب اینها را با راهب دنبال می کند. نقاش همچنین عفو ​​کننده و سامپنور و منسیپل را با این افراد گروه بندی کرده است.

در اینجا یکی از شهروندان ثروتمند لندن را نیز معرفی کرده است – شخصیت هایی که احتمالاً در کنار هم سوار می شوند و همگی بالاتر از رتبه های معمول زندگی هستند، یا خدمتکاران کسانی که چنین بودند برای راهب توسط چاسر، به عنوان مردی در رتبه اول در جامعه، نجیب، ثروتمند، و گران قیمت توصیف شده است. او یک رهبر عصر است.

رنگ موی قرمز فندقی : با همراهی های طنز خاصی در شخصیت خود، که او را تحقیر نمی کند، اما او را به یک موضوع شادی وقار تبدیل می کند، اما با همراهی های دیگر نه چندان محترم. شخصیتی از نوع ترکیبی است: یک رفیق در آنجا بود، یک آدم بیچاره و یک شاد. اما در دفترش گفته می شود که او “مردی کاملاً موقر” است. فصیح، عاشقانه، شوخ و طنزآمیز؛ جوان، خوش تیپ و ثروتمند؛ او یک سرکش تمام عیار است.