رنگ مو قهوه ای تیره دودی

رنگ مو قهوه ای تیره دودی : به خانواده اش هم پیام بدهد که به پدرو بیایند. به این ترتیب او ممکن است خود را نجات دهد تا به عنوان یک سازمان دهنده کار کند. زیرا این رسم این بود که این شرکت‌ها به دنبال مردی به اردوگاهش بروند و او را شناسایی کنند. اگر جری با قطار به سمت وسترن سیتی می رفت، آنها از مسیر پرتاب می شدند.

رنگ مو : ما فقط باید دیگری را شروع کنیم. جنبش کارگری اینگونه است.» جیم مویلان جوان بود و حال و هوای هال را دید. “ما را اشتباه نفهمید!” او گریه. “این دلخراش است – اما در توان ما نیست که کمک کنیم. ما متهم به ایجاد اتحادیه هستیم و می دانیم که اگر از همه چیزهایی که شبیه اعتصاب بود حمایت کنیم، در سال اول ورشکست خواهیم شد.

رنگ مو قهوه ای تیره دودی

رنگ مو قهوه ای تیره دودی : بنابراین شما نمی توانید از این اعتصاب حمایت کنید! هال فریاد زد. احتمالاً، پاسخ مویلان نبود. به محض شروع از بین می رفت. تا زمانی که کارهای سازمانی زیادی انجام نشده بود کوچکترین امیدی به موفقیت وجود نداشت. هال استدلال کرد: “اما در همین حین، اتحادیه در دره شمالی از بین خواهد رفت!” “شاید” پاسخ بود.

شما نمی توانید تصور کنید که چند وقت یکبار چنین اتفاقی می افتد – تقریباً یک ماه است که ما برای رسیدگی به چنین وضعیتی فراخوانی نداریم. هال گفت: “من می توانم منظور شما را بفهمم.” “اما من فکر می کردم که در این مورد، درست پس از فاجعه، با مردانی که آنقدر آشفته بودند-” مرد جوان ایرلندی لبخندی نسبتاً غمگین زد.

او گفت: “شما در این بازی جدید هستید.” «اگر یک فاجعه مین برای پیروزی در اعتصاب کافی بود، خدا می داند که کار ما آسان خواهد بود. در Barela، درست پایین دره از شما، آنها سه انفجار بزرگ داشته اند – آنها بیش از پانصد مرد را در سال گذشته کشته اند! هال شروع کرد به دیدن اینکه چگونه در بی تجربگی خود حس تناسب خود را از دست داده است.

او به دو رهبر کارگری نگاه کرد و تصویر چنین شخصی را که با خود به دره شمالی آورده بود به یاد آورد – یک آشوبگر سرسخت و آتشین که کارگران صادق را از کارشان اغوا می کرد. اما اینجا وضعیت دقیقا برعکس بود! اینجا او در شعله‌های هیجان بود – و دو رهبر کارگری شیلنگ آتش‌نشانی را روی او می‌چرخانند! آن‌ها ساکت و بی‌صدا می‌نشستند و عذابی را بر بردگان دره شمالی اعلام می‌کردند.

رنگ مو قهوه ای تیره دودی : با آنها به سیاه چال های سیاه خود برگردید! «ما به مردان چه بگوییم؟» او پرسید و سعی کرد خشم خود را فرو بنشاند. ما فقط می‌توانیم به آن‌ها بگوییم که من به شما می‌گویم – که تا زمانی که کل منطقه را سازماندهی نکنیم، درمانده هستیم. در همین حال، آنها باید این گاف را تحمل کنند. آنها باید هر کاری که می توانند برای حفظ یک سازمان انجام دهند.” اما همه مردان فعال اخراج خواهند شد! “نه، نه کاملاً – آنها به ندرت همه آنها را دریافت می کنند.” در اینجا پیرمرد آلمانی خشن وارد کار شد.

در سال گذشته، شرکت بیش از شش هزار نفر را به دلیل فعالیت اتحادیه یا سوء ظن به آن بیرون آورده بود. ” شش هزار! هال تکرار کرد. “منظور شما از این یک منطقه است؟” “منظورم همین است.” “اما دوازده یا پانزده هزار مرد در منطقه بیشتر نیست!” “من این را می دانم.” «پس چگونه می‌توانید یک سازمان را حفظ کنید؟» دیگری به آرامی پاسخ داد: «آنها با مردان جدید همان طور رفتار می کنند.

که با قدیمی ها رفتار می کنند.» هال ناگهان به مورچه های جان ادستروم فکر کرد! آنها اینجا بودند – پل خود را می ساختند، بارها و بارها آن را می ساختند، هر چند سیل ممکن است آن را خراب کند! آن‌ها بی‌تابی سریع جوانی از طبقه فراغت را نداشتند، عادت کرده بود راه خود را داشته باشد، به آزادی و نجابت و عدالت به عنوان ضروریات زندگی فکر کند.

همان‌طور که هال از صحبت‌های این مردان آموخت، از سکوت‌های آنها بیشتر آموخت – روشی آرام و واقعی که آنها چیزهایی را که او را با خشم از خود دور کرده بود، برداشت کردند. او شروع به فهمیدن کرد که ایستادن بر عهدش به آن شیاطین بیچاره در دره شمالی چه معنایی دارد. او به بیش از یک شعله هیجان نیاز دارد. او به مغز و صبر و انضباط نیاز دارد.

او به سالها مطالعه و کار سخت نیاز دارد! بخش ۲۰. هال خود را مجبور به پذیرش تصمیم رهبران کارگری دید. آنها تجربه داشتند، می توانستند شرایط را قضاوت کنند. معدنچی ها باید به سر کار بر می گشتند و کارترایت و الک استون و جف کاتن آنها را مانند قبل رانندگی می کردند! تنها کاری که شورشیان می توانستند انجام دهند این بود که سعی کنند.

رنگ مو قهوه ای تیره دودی : یک سازمان مخفی را در اردوگاه نگه دارند. جری مینتی به جک دیوید اشاره کرد. او امروز صبح برگشته بود، بدون اینکه رهبران کارگری را ببیند. بنابراین او ممکن است از سوء ظن فرار کند و شغل خود را حفظ کند و به کار اتحادیه کمک کند. “در مورد شما چطور؟” هال پرسید. “فکر می کنم شما غاز خود را پخته اید.” جری هرگز این عبارت را نشنیده بود.

اما معنای آن را فهمید. “حتما!” او گفت. “او را زیاد پختم!” “دیک ها را از پله های پایین لابی ندیدی؟” از هارتمن پرسید. “من هنوز یاد نگرفتم آنها را بشناسم.” “خب، اگر در این تجارت بمانید، این کار را خواهید کرد. حتی یک دقیقه از افتتاح دفتر ما نگذشته است که آن طرف خیابان نیم دوجین نخورده باشیم. هر مردی که به دیدن ما می‌آید به اردوگاهش تعقیب می‌شود و همان روز اخراج می‌شود.

آنها شبانه وارد میز من شده اند و نامه ها و اوراق مرا دزدیده اند. صد بار ما را به مرگ تهدید کرده اند.» من نمی‌دانم که اصلاً چگونه پیشرفت می‌کنید!» آنها هرگز نمی توانند ما را متوقف کنند. آنها فکر کردند وقتی وارد میز من شدند، لیستی از سازمان دهندگان ما دریافت خواهند کرد. اما می بینید، من لیست ها را در سر دارم!

را بنویسید: “کار کوچکی هم نیست.” «آیا می‌خواهید بدانید چند سازمان‌دهنده در کار داریم؟ نود و هفت. و آنها حتی یک نفر از آنها را نگرفته اند!» هال او را شنید، شگفت زده شد. اینجا جنبه جدیدی از جنبش کارگری بود! این پیرمرد ساکت و مصمم «هلندی» که ممکن است او را به عنوان یک مالک اغذیه فروشی انتخاب کرده باشید.

رنگ مو قهوه ای تیره دودی : این پسر خوش‌بین ایرلندی، که انتظار داشتید بانویی را تا توپ آتش‌نشان همراهی کند – آنها کاپیتان‌های ارتشی از سنگ شکن‌ها بودند که برج‌های قلعه حرص و طمع پیتر هریگان را تضعیف می‌کردند! هارتمن پیشنهاد کرد که جری ممکن است در این نوع کار شانس بیاورد. او مطمئناً از دره شمالی اخراج می شود، بنابراین ممکن است.