رنگ مو پوست پیازی دودی

رنگ مو پوست پیازی دودی : و درختان گیلاس کشور. اما این تجملات رنگ‌آمیزی را می‌توان فقط در دوره‌های بسیار کوتاهی از فصول خاص مشاهده کرد: در طول بیشتر سال، پیش‌زمینه منظره داخلی از نظر رنگ به اندازه کافی کسل‌کننده است. این مه ها هستند که جادوی پس زمینه ها را می سازند. با این حال حتی بدون آنها زیبایی عجیب، وحشی و تاریکی در مناظر ژاپنی وجود دارد، زیبایی که به راحتی در کلمات تعریف نمی شود.

رنگ مو : ای استاد، مرا دوباره جوان کن! مرا زیبا جلوه بده تا به جان او زیبا بمانم که من نالایق به خاطر او این را التماس می کنم! او کار استاد را خواهد دید: او مرا خواهد بخشید که دیگر نمی توانم برقصم. یک بار دیگر استاد به او گفت که هیچ نگرانی نداشته باشد و گفت: فردا بیا و من تو را نقاشی می کنم. من عکسی از تو خواهم ساخت، همانطور که وقتی تو را دیدم، یک شیرابیوشی جوان و زیبا، آن را با دقت و با مهارتی نقاشی خواهم کرد.

رنگ مو پوست پیازی دودی

رنگ مو پوست پیازی دودی : در حالی که به خاطر آن کلمات از او تشکر می‌کرد. و او فریاد زد: “پس به راستی هر آنچه که برای آن امید و دعا کردم ممکن است انجام شود!” از آنجا که او به این ترتیب جوانی فقیرانه من را به یاد می آورد، از پروردگارم می خواهم که من را نقاشی کند، نه آنطور که اکنون هستم، بلکه همانطور که وقتی پیر نبودم و همانطور که سخاوتمندانه گفت، نه ناخوشایند، مرا دید.

که گویی دارم تصویر ثروتمندترین فرد زمین را می کشم. هرگز شک نکن، اما بیا. ثانیه ۵ پس رقصنده سالخورده در ساعت مقرر آمد. و هنرمند بر روی ابریشم سفید نرم تصویری از او کشید. با این حال، نه تصویری از او آن‌طور که برای شاگردان استاد به نظر می‌رسید، بلکه خاطره‌ای از او که در دوران جوانی‌اش بود.

چشمانی درخشان مانند پرنده، روشن مانند بامبو، خیره‌کننده مانند تنین [۹] در او. لباس ابریشم و طلا در زیر جادوی قلم موی استاد، لطف ناپدید شده بازگشت، زیبایی محو شده دوباره شکوفا شد. وقتی کاکمونو تمام شد، و مهر خود را مهر زد، آن را کاملاً بر پارچه ابریشمی نصب کرد و غلتک‌هایی از سرو با وزنه‌های عاج و یک طناب ابریشمی به آن چسباند تا آن را آویزان کند.

رنگ مو پوست پیازی دودی : و آن را در جعبه کوچکی از چوب سفید گذاشت و به شیرابیوشی داد. و او همچنین به او هدیه ای پول می داد. اما با وجود اینکه او را به شدت تحت فشار قرار داد، نتوانست او را متقاعد کند که کمک او را بپذیرد. او با گریه پاسخ داد: «نه، من به هیچ چیز نیاز ندارم. عکس فقط من می خواستم برای همین دعا کردم؛ و اکنون دعای من مستجاب شده است، و می دانم.

که هرگز نمی توانم چیزی بیشتر از این در این زندگی آرزو کنم، و اگر به این ترتیب بمیرم و هیچ آرزویی نداشته باشم، وارد شدن به راه بودا دشوار نخواهد بود. سواحل دو طرف به یکباره عقب نشینی و بلند شدند: ما در حال عبور از یک دریای داخلی بودیم که توسط سه جزیره رفیع محدود شده بود. در ابتدا راه پیش روی ما توسط تپه های بخار بسته به نظر می رسید.

اما وقتی نزدیک‌تر می‌شدند و سبز می‌شدند، ناگهان شکاف‌های باشکوهی بین آنها در دو طرف گشوده شد – دروازه‌های کوهستانی که مناظر شگفت‌انگیز طولانی لیگ از قله‌ها و صخره‌ها و دماغه‌های صد بلوز را نشان می‌داد، که از نیلی مخملی تا رنگ‌های دور را در بر می‌گرفت. ظرافت نفیس و طیفی مه رنگ‌آمیزی همه دورافتادگی‌ها را رویایی کرده بود.

حجابی با توهمات رنگی برهنگی ناهموار سنگ را پوشانده بود. زیبایی مناظر غرب و مرکز ژاپن به زیبایی مناظر دیگر سرزمین ها نیست. برای خودش شخصیت عجیبی دارد. گاهی اوقات، خارجی ممکن است خاطرات سفر قبلی را بیابد که ناگهان با منظره ای در یک جاده کوهستانی، یا قسمتی از ساحل سوسکی که از میان مه اسپری دیده می شود، زنده شود.

اما این توهم شباهت به همان سرعتی که می آید از بین می رود. جزئیات فوراً به غرابت تبدیل می‌شوند، و شما متوجه می‌شوید که خاطره فقط با فرم برانگیخته شده است، نه با رنگ. به راستی رنگ‌هایی وجود دارند که چشم را شاد می‌کنند، اما نه رنگ‌های سرسبزی کوهستانی، نه رنگ‌های زمین. دشت‌های کشت‌شده، وسعت رشد برنج، ممکن است رویکردی به گرمای سبز ارائه دهند.

رنگ مو پوست پیازی دودی : اما لحن کلی این طبیعت تاریک است. جنگل های وسیع تیره و تار هستند. رنگ چمن ها خشن یا کسل کننده است. سبزی های آتشین، مانند سوختن در مناظر گرمسیری، وجود ندارند. و شکوفه ها بر خلاف رنگ های سنگین پوشش گیاهی که از آن شعله می کشند، درخشش بدیع تری می گیرند. بیرون از پارک ها و باغ ها و مزارع زیر کشت، فقدان خاصی از گرما و لطافت در ته رنگ سبزه وجود دارد.

و هیچ جا نیازی به امید یافتن به چنین غنای سبزی که زیبایی یک چمن انگلیسی را ایجاد می کند نیست. با این حال، این مناظر شرقی دارای جذابیت‌هایی از رنگ‌های خارق‌العاده، رنگ‌های فانتومی لطیف، جنی و غیرقابل توصیف هستند – که توسط فضای فوق‌العاده ایجاد شده است. بخارها فاصله ها را مسحور می کنند، قله ها را در جادوهای صد رنگ آبی و خاکستری می نشینند.

صخره های برهنه را به آمیتیست تبدیل می کنند، گازهای طیفی را در سراسر صبح توپازین می کشند، شکوه ظهر را با محو کردن افق بزرگ می کنند، غروب را با دود طلا پر می کنند. آب‌ها را برنزی می‌کنند، غروب خورشید را با ارغوانی شبح‌آلود و سبز گلی می‌پوشانند. اکنون، هنرمندان قدیمی ژاپنی که آن اهون شگفت‌انگیز را می‌ساختند – آن کتاب‌های تصویری که اکنون بسیار کمیاب شده‌اند.

رنگ مو پوست پیازی دودی : سعی کردند حس این افسون‌ها را در رنگ‌ها تثبیت کنند و در زمینه‌های خود تا حدی تقریباً معجزه‌آسا موفق بودند. به همین دلیل برخی از پیش زمینه های آنها برای خارجی هایی که با برخی از ویژگی های کشاورزی ژاپن آشنایی ندارند، معما بوده است. شما مزارع درخشان زرد زعفرانی، دشت های بنفش کم رنگ، درختان زرشکی و سفید برفی را در آن کتاب های مصور قدیمی خواهید دید.

و شاید شما فریاد بزنید: “چقدر پوچ!” اما اگر ژاپن را می شناختید فریاد می زدید: “چه خوشمزه واقعی!” زیرا می دانید که آن مزارع زرد سوزان، مزارع گل تجاوز هستند، و گستره های ارغوانی، مزارع شکوفه های میاکو هستند، و درختان سفید برفی یا زرشکی خیالی نیستند، اما به طور صادقانه پدیده های خاصی از شکوفایی را نشان می دهند که مخصوص درختان آلو است.