آرایشگاه زنانه عسل بانو

آرایشگاه زنانه عسل بانو : در مقاله‌های مجله «امریکایی‌های امروز»، مردان از چکمه‌های سیاه‌پوست به مولتی میلیونر می‌رسند، اما این افسانه‌ها، که کیز احساس بی‌حسی می‌کرد، تقریباً به اندازه داستان‌های قهرمان یونان باستان با زندگی او ارتباط داشت. قرعه او در ته چاه انداخته شد. و با این حال، – کیز در مدرسه یک جوان باهوش در نظر گرفته می شد.

رنگ مو : او اکنون خود را مرد جوان نسبتاً باهوشی می دانست. و حتی گاهی اوقات، در لحظات غیرعملی و غیرعملی، در ذهنش تصویری از خود می‌دید که از زمین جدا می‌شود (به اصطلاح) و به داخل محوطه خانه می‌آید تا با تشویق وحشیانه روی یک جایگاه ایستاده باشد. او در درون خود یک پیش‌آگاهی ناخودآگاه داشت که ظاهراً نمی‌میرد.

آرایشگاه زنانه عسل بانو

آرایشگاه زنانه عسل بانو : که دیر یا زود اتفاقی قابل توجه برای او رخ خواهد داد. یک شرایط ناخوشایند این بود که الان همیشه دیرتر می شد. با این حال، تخمین ارزشی که در زندگی به او داده شد، او را از این باور خلاص نکرد که در ابتدا توسط خالقش برای چیزهای بالاتر از آنچه که یافته بود، در نظر گرفته شده بود. زمانی که، گهگاه، تضاد غم انگیز زندگی‌اش با حرفه‌اش، همانطور که تصور می‌کرد.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

باعث می‌شد که او را بیش از حد افسرده کند، بانوی جوانی که کیز او را لوئیز می‌نامید، محرک‌های معنوی تجویز می‌کرد. لوئیز شخص بسیار باهوشی بود و با دیدن یک جوان برتر می شناخت. او اصلاً به مردان عادی شما اهمیت نمی داد. او روشنفکر بود. او همه چیز را خواند، اودوستان گفتند. او اغلب به کیز می گفت که او باید بنویسد.

او اعلام کرد که می‌دانست که می‌تواند بهتر از بسیاری از افرادی که می‌نوشتند بنویسد. این ایده نوشتن، گاه و بیگاه به ذهن خود کییز خطور کرده بود.

او در ساعات عجیب و غریب خود علاقه زیادی به خواندن داستان های دوره ای داشت، که دوست داشت با افراد جدی مانند لوئیز صحبت کند. گاهی اوقات با نشاط ناشی از خواندن یک داستان به خصوص خوب، یک انگیزه عاشقانه برای بیان خود در او موج می زد و سپس از بین می رفت.

عموماً در این مواقع او می خواست داستانی بنویسد که تازه خوانده بود. او زرق و برق زندگی داستان های پرماجرا را احساس کرد. او در پاسخ به یادداشتی که در آن نوع عاشقانه نوشته شده بود هیجان زده شد، شاید بهترین نمونه در یکی از آثار مورد علاقه اش، «مردی که پادشاه می شد» باشد. یا او آرزو داشت که مانند عاقل با خرد شهر باشد.

اما یک نوع داستان وجود داشت که همیشه در ذهن او این فکر را ایجاد می کرد که او واقعاً داستانی از خودش می داند. او گاهی اوقات آرزوی مثبت برای گفتن این را داشت. این تبلیغات انگشت خود را روی آن گذاشته بود. “زندگی هر انسانی یک داستان بزرگ در خود دارد.” یکنواخت بود بنابراین. “از تاریخچه قلب خودت…” – بنجامین کیز آن احساسی را احساس کرد که مفهوم یک اثر هنری است.

آرایشگاه زنانه عسل بانو : او از ایده خود باردار بود. هر چند وقت یک بار از رختخواب بلند می شد. هوای معطر عجیبی تنفس کرد. به دنیای زیبا نگاه کرد. او نوشت. او به هیچ کس اشتغال اندک خود را ذکر نکرد. اما او را شیفته خود کرد او با نقاط سخت و وحشتناکی روبرو شد، و گاهی اوقات تقریباً ناامید می شد – اما نمی توانست تسلیم شود. چیزی در درون او، که خود او آگاه بود و نمی فهمید، او را شکنجه کرد تا ادامه دهد.

در تمام طول روز، در حالی که در کارش بود، وعده های غذایی اش، اصلاحش، داستانش می چرخید و می پیچید و پشت سرش حرف می زد. ناامیدی با شادی متناوب شد. در ساعاتی از کار او ذوق زده شد. کلماتی را که شنیده یا خوانده بود، فراموش کرده بود و هرگز به کار نبرده بود، از بهشت ​​می‌داند از کجا به سراغش آمدند، و در یک نمونه مبارک به قلم او آمدند.

او احساس کرد که ذهنش هوشیارتر از آن چیزی است که به یاد می آورد. او احساس کرد که چشمانش درخشان تر شده اند. دستانش، تمام بازوی راستش، احساس قدرت می کرد. او در حین کار می دانست که این یک شخصیت است و این یک احساس است.و این طنز بود او با تنفس یک درام هولناک تکان خورد. او احساس کرد که این تقریباً نابغه است!

و از اینکه تا آن زمان که این ظرفیت در او وجود داشت، چنین زندگی کسل کننده ای را سپری کرده بود. او دانش نظری کمی از نوشتن داشت. داستان او به طور طبیعی مانند درخت رشد کرد: او باهوش بود و داستانی برای گفتن داشت که باید گفت. در بحث ساخت فنی، او به طور کلی، به طور شهودی، ناخودآگاه، بدون بررسی دقیق، شکل یک داستان کوتاه را که از طریق خواندن داستان‌ها با آن آشنا شده بود، دنبال می‌کرد.

او شبها تنها سرگردان بود، غافل از هر چیز دیگری، فکر می کرد، به داستان خود فکر می کرد. و در مغز و قلب و شکمش احساس خوبی داشت. او احساس شجاعت، شادی، پر از قدرت و شادی عجیبی می کرد. لذت خلق یک چیز هنری بر او بود. هیجان از ستون فقراتش و پاهایش جاری شد. در خیابان های تاریک با خود پوزخند می زد. و گاهی با صدای بلند می خندید.

از هر چیز دیگری غافل شد. او حتی نمی توانست روزنامه ها را بخواند. او دو روز پس از کسب و کار در خانه ماند. او زود و دیر کار می کرد، و در همین حین با تپش بالا و پایین راه می رفت. داستان تقریباً تمام شده بود. داستان تموم شد لوئیز چه خواهد گفت؟ آیا او فکر می‌کند که او نباید تاریخچه‌ای تا این حد صمیمی می‌نوشت.

آرایشگاه زنانه عسل بانو : نباید علنی می‌کرد؟ سپس در داستان، او چیزها را فراتر از آنچه در واقعیت بود، رسانده بود: غریزه هنری رسماً عشاق را بدبخت کرده بود. او به این فکر کرد که دست‌نوشته‌اش را بدون نشان دادن آن به لوئیز ارسال کند.

آیا برای او خوب نیست که داستان را در چاپ کشف کند! اما کیز مجبور شد آن داستان را برای کسی بخواند یا منفجر کند. شب او با لوئیز به طرز عجیبی شروع شد. تبادل دلپذیر وجود، همانطور که معمولاً با خوشحالی با لوئیز انجام می شد.