رنگ مو بلوند شنی خیلی روشن

رنگ مو بلوند شنی خیلی روشن : “پس بیا از کوه بالا برویم.” او از صندلی پایین آمد و به در نزدیک شد و در حین انجام این کار با پای خود به سنگ کوچکی برخورد کرد و آن را از تپه به پایین فرود. سپس با فریاد تعجب کوتاه ایستاد، زیرا در زیر سنگی که پرتاب کرده بود.

مو : یک سوسک آب چاق یک کمانچه باس به بزرگی و چاق خودش می نواخت و دو کفشدوزک زیبا ویولن می نواختند. یک اسکرااب، به رنگ روشن با قرمز و سیاه، که بر شاخ بلندی آویزان شده بود، و یک سوسک شنی با بال هایش صدای طبل می داد. سپس یک کولئوپتو وجود داشت که صداهای تیز مانند فلوت تولید می کرد – البته فقط توینکل نام این سوسک ها را نمی دانست و فکر می کرد.

رنگ مو بلوند شنی خیلی روشن

رنگ مو بلوند شنی خیلی روشن : رنگ‌های کوچک سبز لطیف و سایز متوسط ​​سبز تیره‌تر بودند، در حالی که بزرگ‌ترین‌ها قهوه‌ای مایل به زرد بودند. ارکستر باگ ها ارکستر باگز اما اعضای ارکستر بیشتر از هر چیز به علاقه داشتند. آنها در یک طرف روی بالای یک وزغ بزرگ نشسته بودند و نوازندگان همگی سوسک و حشره بزرگ بودند.

که همه آنها فقط “حشره” هستند. هنگامی که ارکستر شروع به نواختن کرد، موسیقی بسیار دلپذیرتر از آن چیزی بود که شما تصور می کنید. به هر حال ملخ ها آن را دوست داشتند، زیرا آنها بلافاصله شروع به رقصیدن کردند. مزخرفات ملخ ها بیش از یک بار باعث خنده توینکل شد، زیرا نحوه رقص آنها این بود که به صورت دایره ای می پریدند و از روی یکدیگر می پریدند و سپس یک ملخ خانم و یک ملخ جنتلمن دست ها را می گرفتند.

روی بلندشان می ایستادند. پاهای عقب و شرکای چرخشی تا اینکه دختر را فقط تماشای آنها سرگیجه می کرد. گاهی اوقات دو نفر از آنها به یکباره می پریدند و در هوا به یکدیگر می کوبیدند و سپس غلت می زدند روی زمین، جایی که رقصندگان دیگر از روی آنها زمین می خوردند. او شاهزاده نیمبل را دید که با دیگران می رقصید، و شریک زندگی او یک ملخ سبز و دوست داشتنی بود.

با چشمان و بال های مشکی درخشان که مانند مخمل بودند. آنها به اندازه برخی دیگر با دیگران برخورد نکردند و توینکل فکر کرد که آنها واقعاً با شکوه می رقصیدند. و اکنون، در حالی که شادی به اوج خود رسیده بود و ملخ‌های پیشخدمت در حال عبور از نوشیدنی‌هایی بودند که شبیه دانه‌های علف پوشیده از ملاس غلیظ بودند، ناگهان یک گربه بزرگ به داخل دایره پرید. همه چراغ ها فورا خاموش شدند.

زیرا مگس های آتشین به هر طرف فرار کردند. اما توینکل در تاریکی فکر کرد که هنوز می تواند صدای پهپاد کمانچه بیس بزرگ و تریل فلوت مانند کفشدوزک ها را بشنود. بیداری بیداری چیز بعدی که توینکل می دانست، یکی شانه اش را تکان می داد. بلوط صدای مادرش گفت: بیدار شو عزیزم. “زمان شام نزدیک است، و بابا منتظر شماست. و من می بینم که شما حتی یک بلوبری هم نچینیدید.

توینکل در حالی که نشست و ابتدا چشمانش را مالید و سپس به سطل حلبی خالی اش نگاه جدی کرد، پاسخ داد: «چرا، من آنها را انتخاب کردم، خیلی خب. همه آنها چند دقیقه پیش در سطل بودند. کلید طلایی تی وینکل برای دیدن دوست قدیمی اش چوبینز آمده بود که مادرش اکنون در شهر کوچکی در دامنه کوه های اوزارک در آرکانزاس مدرسه تدریس می کرد. خانه‌ی خود توینکل در داکوتا بود.

رنگ مو بلوند شنی خیلی روشن : بنابراین کوه‌هایی که اکنون در اطراف او قرار گرفته‌اند باعث می‌شوند او چشمانش را با تعجب باز کند. در همان نزدیکی – در واقع آنقدر نزدیک که فکر می کرد تقریباً ممکن است بازویش را دراز کند و آن را لمس کند – کوه لوف شکری بود، گرد، بلند و بزرگ. و کمی به سمت جنوب کوه ستون فقرات بود، و هنوز دورتر در امتداد قله ای به نام کوه کریستال. درست روز بعد از ورودش، توینکل از چابینز خواست که او را برای دیدن کوه ببرد.

و بنابراین پسر، که تقریباً هم سن او بود، از مادرش خواست تا برای آنها سبدی از چیزهای خوب برای خوردن پر کند، و آنها دست در دست هم شروع کردند به کاوش در دامنه کوه. تا کوه قند لوف دورتر از آن چیزی بود که توینکل فکر می کرد، و زمانی که به پای تپه بزرگی رسیدند، که کناره های صخره ای آن پوشیده از بوته ها و درختان کوچک بود، هر دو از راه رفتن نسبتاً خسته شده بودند. چابینز پیشنهاد کرد.

توینکل و چابینز چشمک و چابین توینکل گفت: من مایلم. بنابراین آنها کمی بالا رفتند، جایی که چند صخره بزرگ روی کوه قرار داشتند، و در حالی که استراحت می کردند روی تخته سنگی نشستند و مقداری از ساندویچ ها و کیک را خوردند. “چرا آنها به آن “قند قند” می گویند؟ از دختر پرسید و به بالای کوه نگاه کرد. چابینز پاسخ داد: نمی دانم. توینکل متفکرانه گفت: «این یک اسم عجیب و غریب است.

رنگ مو بلوند شنی خیلی روشن : پسر موافقت کرد: “اینطور است.” آنها ممکن است آن را “نان زنجبیلی” یا “سنگ نمک” یا “بیسکویت چای” نامیده باشند. آنها کوه ها را با نام های خنده دار می نامند، اینطور نیست؟ توینکل گفت: به نظر می رسد که این کار را می کنند. آنها روی لبه یک صخره بزرگ و مسطح نشسته بودند و پاهایشان به سنگ دیگری که تقریباً به همان اندازه بود تکیه داده بودند. به نظر می‌رسید که این صخره‌ها برای قرن‌ها آنجا بوده‌اند.

گویی غول‌های بزرگ در زمان‌های قدیم آنها را با بی‌احتیاطی به پایین پرت کرده‌اند و سپس دور شده‌اند و آنها را ترک کرده‌اند. با این حال، هنگامی که بچه ها پاهای خود را به این یکی فشار دادند، توده سنگین ناگهان شروع به لرزیدن کرد و سپس به سمت پایین سر خورد. “مراقب باش!” دختر با ترس از حرکت تخته سنگ گریه کرد. “ما می افتیم و صدمه می بینیم!” اما آنها به صخره ای که روی آن نشسته بودند.

چسبیدند و هیچ آسیبی دیدند. و همچنین تخته سنگی بزرگ زیر آنها از موقعیت اصلی خود فاصله زیادی نداشت. فقط چند فوتی به پایین سر خورد و وقتی به مکانی که در آن بود نگاه کردند متوجه شدند که در کوچکی آهنی بود که در سنگ محکم زیر آن ساخته شده بود و اکنون با حرکت صخره بالایی به دید آنها نشان داده شده است. . “چرا، این یک در است!” چشمک زد.

رنگ مو بلوند شنی خیلی روشن : چابینز روی زانوهایش نشست و در را به دقت بررسی کرد. حلقه ای در آن بود که به نظر یک دسته بود و او آن را گرفت و تا آنجا که می توانست کشید. اما حرکت نمی کرد او گفت: “قفل است، توینک.” “چه چیزی زیر آن است؟” او پرسید. “شاید این یک گنج است!” چابینز با چشمان درشت از علاقه پاسخ داد. “شاید این یک گنج باشد” “ممکن است این یک گنج باشد” چشمک عملی گفت: “خب، چوب، به هر حال نمی توانیم آن را بدست آوریم.