رنگ موی ماهاگونی خارجی

رنگ موی ماهاگونی خارجی : که شهرت او باقی خواهد ماند، نه در شهرت اعمال خود، بلکه در غزلیات غزلیات او. زمانی که حامی اش او را در یک رابطه عاشقانه قطع می کند، به حامی خود نمی گوید که دقیقا در مورد او چه فکری می کند. مهمتر از همه، یک متفکر دقیقاً آنطور که در همه موارد احساس می کند، برای حامی خود نمی نویسد.

رنگ مو : وقتی من پسر بودم هر مرد معروفی متهم به کتک زدن همسرش بود. بعداً به دلایلی غیرقابل توضیح، او را به اختلال روانی متهم کردند. و این مد به گذشته نگر است. موارد شکسپیر و میشل آنجلو به عنوان ثابت می کند که هر نابغه ای در درجه اول یک رنج دیده بود. و هم در اینجا و هم در آلمان محافلی وجود دارد.

رنگ موی ماهاگونی خارجی

رنگ موی ماهاگونی خارجی : دیوانه ای که هدف عادی را جابجا می کند. از محبت ها سکوت در این مورد به معنای محکومیت است; و این محکومیت در سراسر نسل کنونی عمومیت داشته است، اگرچه تنها به مدیریت بی باک آقای هریس در مورد این موضوع نیاز داشت تا چیزی جز یک مد مدرن بیمارگونه و بسیار ناپسند را از بین ببرد. همیشه برخی اتهامات سهام علیه افراد برجسته مطرح می شود.

که در آنها از چنین آشفتگی به‌عنوان بخشی از انگ قدرت‌های قهرمانانه به طرز عجیبی مورد احترام قرار می‌گیرد. همه اینها مزخرفات فاحش است. متأسفانه، در مورد شکسپیر، احتیاط، که نمی تواند مانع از زمزمه اتهام شود، مانع از فریاد زدن رد می شود. آقای هریس، با صدای عمیق، حاضر نیست ساکت شود.

او با تحقیر مناسب، حماقتی را که ساختاری ظالمانه بر عذرخواهی شکسپیر در غزلیات به دلیل غفلت از آن «مراسم کامل» عشقی که شامل پاسخ دادن به تماس‌ها و اعتراض‌ها و دادن هدایا و پرداختن به توجهات وقیحانه‌ای است که مردان نابغه همیشه از آن سر باز می‌زنند، نادیده می‌گیرد. در مورد چه افراد حساسی که هیچ نبوغی ندارند اینقدر اهمیت می دهند.

رنگ موی ماهاگونی خارجی : هیچ رهبری که توسط تک شیدایی های روانی دستکاری نشده بود، هرگز نمی توانست ساختاری جز آنچه آشکار و بی گناه باشد، در این بخش ها قرار دهد. اما واژگان کلی غزل به پمبروک (یا هر کسی که «آقای دبلیو اچ”واقعا بود) بر اساس ایده های مدرن به قدری شارژ شده است که پاسخ به پرونده کلی ضروری است.

انحراف و انحراف ادعایی شکسپیر این پاسخ، که آقای هریس از دادن آن ابایی ندارد، دو گونه است: اول، اینکه شکسپیر در نگرش خود نسبت به ارل ها، یک متفکر بود. و دوم اینکه عادی بودن ساختار جنسی شکسپیر به خوبی با حساسیت بیش از حد به انگیزه عادی نشان داده شده در کل نوشته‌های او تأیید می‌شود.

این دومی پاسخ واقعاً قطعی است. به عنوان مثال، در مورد میشل آنجلو، باید اعتراف کرد که اگر آثار او در کنار آثار تیتیان یا پل ورونز قرار گیرند، غیرممکن است که در فلورانسی ها از فقدان آن حساسیت به جذابیت زنانه که در تصاویر رخ می دهد شگفت زده نشویم. از ونیزی ها اما، همانطور که آقای هریس اشاره می کند (اگرچه از این تصویر خاص استفاده نمی کند)، پل ورونز در مقایسه با شکسپیر یک لنگرگاه است.

زبان غزلیات خطاب به پمبروک، چنان که اکنون به نظر می رسد، زبان تمجید و مد است، بدون شک با جادوی شفاهی شکسپیر تغییر شکل داده است، و هذلولی، چنانکه شکسپیر همیشه برای افرادی که نمی توانند به وضوح تصور کنند، به نظر می رسد. غیرقابل انکار برای هیچ چیز دیگری جز بیان دوستی که آنقدر ظریف است که زخمی شود، و وفاداری مردانه به اندازه ای عمیق که خشمگین شود.

رنگ موی ماهاگونی خارجی : اما زبان غزل برای بانوی تاریکی زبان شور است: ظلم آنها نشان می دهد. هیچ مدرکی دال بر اینکه شکسپیر می توانست در خونسردی نامهربان باشد وجود ندارد. اما در انزجارش از عشق، تلخ، زخمی و حتی وحشی بود. نه از خود و نه زن بدبختی که تنها گناهش این بود که مرد بزرگ را به مخرج مشترک انسانی تقلیل داده بود، دریغ نکرد. با استفاده از این دو نکته، آقای هریس آنقدر مطمئن از سکته مغزی کرده است.

و شواهد خود را چنان زیبا قرار داده است که هیچ کاری برای من باقی نمانده است جز اینکه بگویم دومی سالم تر از اولی است، که فکر می کنم مشخص شده است اشتباه رایج در مورد موقعیت اجتماعی شکسپیر، یا، اگر ترجیح می دهید، سردرگمی بین موقعیت اجتماعی واقعی او به عنوان پسر تاجر بی پولی که برای امرار معاش به تئاتر می رود.

رنگ موی ماهاگونی خارجی : و تصور خودش از خود به عنوان یک جنتلمن با خانواده خوب. من حاضرم ادعا کنم که اگرچه شکسپیر بدون شک در ابراز ارادت خود به آقای WH حتی تا جایی که امروزه هر دو را مضحک می کند، احساساتی بود، اگر آقای WH واقعاً جذاب و امیدوارکننده بود، او متفکر نبود و شکسپیر عمیقاً به او وابسته بود. یک متفکر به حامی خود نمی گوید.