رنگ مو رزگلد هلویی

رنگ مو رزگلد هلویی : بعداً گفت که آن روز بعدازظهر سه بار سعی کردم مرا به دست بیاورد، همه کسانی که ممکن است در نیویورک باشند را امتحان کرده است – مردان و دخترانی که سال‌ها ندیده بود، مدل هنرمندی از روزهای دانشگاهش که شماره محو شده‌اش هنوز در او بود. دفترچه آدرس – سنترال به او گفت که حتی صرافی دیگر وجود ندارد.

رنگ مو : آنها همیشه توانسته‌اند خیلی چیزها را در چنین شب‌هایی بچسبانند: آنها می‌دانستند که چگونه زنان را بچسبانند و چگونه از شر آنها خلاص شوند، هر دختری سزاوار توجه به لذت‌جویی هوشمندانه آنهاست. یک مهمانی یک چیز تنظیم شده بود – شما دختران خاصی را به مکان های خاصی می بردید و برای سرگرمی آنها هزینه زیادی می کردید.

رنگ مو رزگلد هلویی

رنگ مو رزگلد هلویی : چای نقره‌ای همیشگی خود را ارائه کرد و برای خداحافظی نزد هومری معمولی رفت. بعدازظهر جمعه گرم ماه می بود و وقتی از اسکله می رفت متوجه شد که تعطیلات شنبه آغاز شده است و او تا صبح دوشنبه آزاد است. “بروم کجا؟” از خود پرسید. البته باشگاه ییل؛ پل تا شام، سپس چهار یا پنج کوکتل خام در اتاق کسی و یک عصر سرد و دلپذیر. او متأسف بود که داماد امروز بعدازظهر همراه نخواهد بود.

کمی، نه زیاد، بیشتر از چیزی که باید بنوشی، مشروب خوردی و در ساعت معینی از صبح بلند شدی و گفتی که به خانه می روی. شما از پسران دانشگاه، اسفنج ها، نامزدی های آینده، دعوا، احساسات و بی احتیاطی اجتناب کردید. این روشی بود که انجام شد. بقیه اش اتلاف بود. صبح هرگز به شدت پشیمان نشدید – هیچ تصمیمی نگرفتید، اما اگر زیاده روی کرده بودید و قلبتان کمی از کار افتاده بود.

چند روز بدون اینکه چیزی در مورد آن بگویید سوار واگن شدید و تا انباشته شدن آن منتظر ماندید. کسالت عصبی شما را به مهمانی دیگری فرافکنی کرد. لابی باشگاه ییل خالی از سکنه بود. در بار، سه فارغ التحصیل بسیار جوان، لحظه ای و بدون کنجکاوی به او نگاه کردند. به ساقی گفت: «سلام، اسکار. “آقای کیهیل امروز بعدازظهر بود؟” “آقای کیهیل به نیوهیون رفته است.” “اوه … پس؟” “به بازی با توپ رفته اند.

مردان زیادی بالا رفته اند.” آنسون یک بار دیگر به لابی نگاه کرد، برای لحظه ای فکر کرد و سپس به خیابان پنجم رفت. از پنجره عریض یکی از باشگاه هایش – باشگاهی که در پنج سال به ندرت از آن بازدید کرده بود – مردی خاکستری با چشمان آبکی به او خیره شد. انسون به سرعت نگاهش را برگرداند – آن شخصیتی که در خلوتی خالی نشسته بود، او را افسرده کرد.

او ایستاد و با پشت سر گذاشتن گام هایش، از خیابان ۴۷ به سمت آپارتمان تیک واردن حرکت کرد. ساج و همسرش زمانی آشناترین دوستان او بودند – خانه ای بود که او و دالی کارگر در روزهای رابطه عاشقانه خود به آنجا می رفتند. اما تیک مشروب خورده بود و همسرش علناً اظهار داشت که آنسون تأثیر بدی روی او گذاشته است. این اظهارات به شکلی اغراق آمیز به گوش آنسون رسید.

رنگ مو رزگلد هلویی : وقتی سرانجام پاک شد، طلسم ظریف صمیمیت شکسته شد و هرگز تجدید نشد. “آقای سرپرست در خانه است؟” او پرسید. “آنها به کشور رفته اند.” این واقعیت به طور غیرمنتظره ای به او آسیب زد. آنها به کشور رفته بودند و او خبر نداشت. دو سال قبل از اینکه تاریخ، ساعت را بداند، در آخرین لحظه برای نوشیدن آخرین نوشیدنی بیاید و اولین دیدار خود را با آنها برنامه ریزی کند.

حالا بدون حرف رفته بودند. آنسون به ساعتش نگاه کرد و تعطیلات آخر هفته را با خانواده اش در نظر گرفت، اما تنها قطار محلی بود که در گرمای شدید به مدت سه ساعت تکان می خورد. و فردا در کشور، و یکشنبه – او هیچ حال و حوصله ای برای پل ایوانی با دانشجویان مودب و رقصیدن بعد از شام در یک خانه روستایی نداشت. با خودش گفت: “اوه، نه.” او مرد جوانی باوقار و تأثیرگذار بود، اکنون نسبتاً تنومند.

اما در غیر این صورت با پراکندگی مشخص نبود. او را می‌توانستند به‌خاطر ستونی از چیزی – گاهی مطمئن بودید که آن جامعه نیست، در بعضی دیگر هیچ چیز دیگری – برای قانون، برای کلیسا. او برای چند دقیقه بی حرکت در پیاده رو روبروی یک خانه آپارتمانی در خیابان ۴۷ ایستاد. تقریباً برای اولین بار در زندگی خود هیچ کاری برای انجام دادن نداشت. سپس شروع به قدم زدن سریع به سمت خیابان پنجم کرد.

گویی به تازگی به یاد نامزدی مهمی در آنجا افتاده است. ضرورت تقلید یکی از معدود ویژگی‌هایی است که ما با سگ‌ها به اشتراک می‌گذاریم، و من آنسون را در آن روز به عنوان نمونه‌ای خوش‌تولید می‌دانم که در پشتی آشنا ناامید شده بود. او قصد داشت نیک را ببیند، که زمانی یک بارمن شیک و مورد تقاضا در تمام رقص‌های خصوصی بود.

اکنون در میان دخمه‌های پرپیچ و خم هتل پلازا در شامپاین بدون الکل خنک می‌کرد. او گفت: نیک، همه چیز چه شده است؟ نیک گفت: مرده. برای من یک ویسکی ترش درست کن. آنسون یک بطری نیم لیتری را روی پیشخوان داد. “نیک، دخترها با هم فرق دارند؛ من یک دختر کوچک در بروکلین داشتم و او هفته گذشته بدون اطلاع من ازدواج کرد.” نیک دیپلماتیک پاسخ داد: “این یک واقعیت است؟ ها-ها-ها.” “آن را روی شما لغزید.” آنسون گفت: «مطمئناً. “و من شب قبل با او بیرون بودم.

رنگ مو رزگلد هلویی : عروسی را در هات اسپرینگز که در آن پیشخدمت ها و نوازندگان “خدا پادشاه را حفظ کن” را می خواندند، یادت هست؟ “حالا کجا بود آقای شکارچی؟” نیک با شک تمرکز کرد. “به نظر من این بود…” آنسون ادامه داد: “دفعه بعد آنها برای بیشتر برگشتند، و من شروع به تعجب کردم که چقدر به آنها پرداخت کرده ام.” – به نظر من در عروسی آقای ترنهولم بود. آنسون با قاطعیت گفت: او را نمی شناسم.

او از این که نام عجیبی در خاطراتش رخنه کند، آزرده شد. نیک این را درک کرد. او اعتراف کرد: “اوه-او-، من باید این را بدانم. این یکی از جمعیت شما بود – برکینز …. بیکر -” آنسون در پاسخ گفت: «بیکر بیکر». بعد از تمام شدن آن مرا داخل ماشین نعش کش گذاشتند و با گل پوشانیدند و راندند.» نیک گفت: “ها-ها-ها.” “ها-ها-ها.” شبیه سازی نیک از خدمتکار قدیمی خانواده در حال حاضر رنگ پریده است.

رنگ مو رزگلد هلویی : انسون از پله های بالا به لابی رفت. او به اطراف نگاه کرد – چشمانش با نگاه یک کارمند ناآشنا در پشت میز روبرو شد، سپس به گلی از ازدواج صبحگاهی افتاد که در دهان یک کاسپیدور برنجی تردید داشت. او بیرون رفت و به آرامی به سمت خورشید قرمز خونی بر فراز دایره کلمب رفت. ناگهان برگشت و در حالی که قدم‌هایش را به سمت میدان رفت، در یک باجه تلفن غوطه‌ور شد.