رنگ مو چقدر روی سر بماند

رنگ مو چقدر روی سر بماند : من با پرداختن به محتوای فرهنگی نشریات «سفارش پستی» و «خانگی» که تعداد آنها با تیراژ یک میلیون یا بیشتر وجود دارد، کارم را آسان نکرده‌ام. یا از اوراق کشاورزی کشور که تیراژ کل آن به دهها میلیون می رسد.

رنگ مو : ممکن است یک عضو قدیمی خانواده را ببینید – بگویید «جدید ۲۳۵یورک تریبون، متعلق به یک سرمایه دار ثروتمند، وایتلاو رید، که آن را به عنوان یک موضوع جانبی برای ارضای غرور خود منتشر می کند و حقوق خود را به شکل سفیر می گیرد. تیراژ چنین کاغذی به طور پیوسته کاهش می یابد. اما آن وقت شاید پیرمرد بمیرد و پسرانش مسئولیت را بر عهده بگیرند و پسرانش حوصله پرداخت ماهیانه بیست یا سی هزار دلار را نداشته باشند.

رنگ مو چقدر روی سر بماند

رنگ مو چقدر روی سر بماند : با سایر روزنامه ها توافقی جنتلمنی برای سرکوب خبر انجام دهد. و گاهی معلوم می‌شود که هموطن دیگر یک جنتلمن نیست، و جنجالی پیش می‌آید، و «هستلرهای» جوان زنده برای مدتی راهشان را می‌گیرند، و مردم کمی از اخبار دریافت می‌کنند. مراحل مختلف این مبارزه را روزنامه‌های مختلف یا همان روزنامه در زمان‌های مختلف نمونه می‌کنند.

یک “مرد روزنامه زنده” به دست آورند تا “زندگی را در زندگی” بگذارد. کاغذ؛ یا شاید به افرادی که پول کمتری دارند بفروشند و وسوسه شوند که اندکی از آنچه مردم می خواهند را به مردم بدهند. چیز اساسی که مردم می خواهند، البته برای خوردن کافی است. جامعه مدرن پیچیده است و هزاران موضوع عمومی وجود دارد که توجه روزنامه ها را فریاد می زنند.

اما در تحلیل نهایی همه این سؤالات به یک سؤال خلاصه می شود و آن اینکه چرا هزینه های زندگی سریعتر از دستمزدها و حقوق ها بالا می رود؟ بنابراین شبح “رادیکالیسم” در هر دفتر روزنامه ای وجود دارد. ناشر جوانی که می‌خواهد پول دربیاورد، «مرد روزنامه زنده» که می‌خواهد شهرت پیدا کند، هر ساعت وسوسه می‌شود تا به نوعی امتیاز و استثمار حمله کند.

بنابراین “جنگ های صلیبی” بیایید. نوع جنگ صلیبی که روزنامه انجام می دهد به ویژگی تیراژی که برای آن پیشنهاد می دهد بستگی دارد. اگر روزنامه به سه سنت بفروشد و توسط بانکداران و خاله‌های پیرزن خوانده شود، روزنامه خطبه‌های یک روحانی را که وحشت‌های منطقه چراغ قرمز را افشا می‌کند، چاپ می‌کند یا از دادستان منطقه می‌خواهد که پیگرد قانونی را آغاز کند.

کوسه‌های قرضی که فقرا را غارت می‌کنند، یا یک صندوق یخ رایگان برای نوزادان در آپارتمان‌ها راه‌اندازی می‌کند. هر دلیلی انجام خواهد شد، مشروط بر اینکه قربانیان غارتگرانی با شخصیتی پنهان باشند – یعنی غارتگران کوچک. یا شاید روزنامه یک ارگان محبوب است. با قیمت پایین به مردم عادی می فروشد. در آن صورت ممکن است به افراط در رادیکالیسم برود.

ممکن است برای مالکیت دولت فریاد بزند و به شرکت های خدمات عمومی بزرگ به گونه ای حمله کند که کاملاً مستقل و بی باک به نظر برسد. شما می گویید: «مطمئناً این روزنامه نگاری صادقانه است» و عادت به خواندن آن روزنامه پیدا می کنید. اما سپس به تدریج می بینید که کمپین از بین می رود، علت بزرگ فراموش می شود. چپاول مردم درست ادامه دارد.

تنها چیزی که تغییر کرده این است که شما که قبلاً خواننده «دنیا» بودید، اکنون خواننده «ژورنال» هستید. و این همان تغییری است که “ژورنال” از ابتدا در ذهن داشت. را خواهید دید ۲۳۶«ژورنال» میزان تبلیغاتی را که در هر هفته یا هر ماه منتشر می‌کند جدول‌بندی می‌کند و به خود می‌بالد که از «جهان» بیشتر است. و شاید از این بابت احساس غرور کنید.

دوست دارید در قایق با بهترین ماهیگیران باشید – حتی اگر به عنوان یک ماهی آنجا هستید. هرکسی که با روزنامه جهان آشنا باشد می‌تواند به تعدادی از نشریات فکر کند که عبارت فوق برای آنها اعمال می‌شود. زنجیره ای از روزنامه های عصر یک سنت در سراسر کشور پراکنده است، روزنامه های اسکریپس که برای مخاطبان طبقه کارگر تهیه می شود.

رنگ مو چقدر روی سر بماند : آنها توسط یک رادیکال واقعی و دوست مردم تأسیس شدند و برای یک یا دو دهه منبع اصلی کارگران در بسیاری از مناطق بودند. اکنون ای دبلیو اسکریپس مردی بیمار است که از بازی خارج شده است و پسر بزرگش که روزنامه ها را اداره می کند، مردی جوان تاجر است که به مدیریت تجاری یک ملک بزرگ علاقه مند است.

بنابراین، در شهرهایی پس از دیگری، مقالات اسکریپس را «کم‌رنگ» می‌بینید. آنها دیگر از هدف اعتصاب کنندگان حمایت نمی کنند. روز پیش من حیرت زده بودم که آنها را در حال کشیدن آن بوگابوی قدیمی مغازه، ملی شدن زنان در روسیه بودند! در اعتصاب سیاتل، روزنامه اسکریپس، «ستاره»، اعتصاب را «دخت» کرد و نگرش تحریریه آن نام «ستاره تیرانداز» را برای آن به ارمغان آورد.

یا «دنیای نیویورک» را انتخاب کنید. این مقاله توسط جنگ های صلیبی یکی پس از دیگری ساخته شد. این یک نسل دوست مردم بود. امروزه این ملک به ارزش چندین میلیون دلار است که با شهرت خود زندگی می کند. البته هنوز هم ادعاهای قدیمی “دموکراسی” را می کند، اما وقتی به یک موضوع واقعی می رسد، ارگان واکنشی تلخ و وحشیانه است.

توسط تلگراف و اوراق بهادار راه آهن ویرایش می شود که ثروت پولیتزر در آن سرمایه گذاری شده است. . نظر «نیویورک ورلد» درباره «طرح پلمپ» نظر یک دوک بزرگ روسی است که درباره بلشویسم بحث می کند. یا اوراق هرست. آنها نیز از سکه های توده ها ساخته شده اند. آنها نیز توده ها را با رنگین کمان امیدهای رنگارنگ فریب داده اند.

آنها هنوز هم مالکیت دولت را می خواهند – زمانی که به آن فکر می کنند. اما آنها در مورد رادیکال ها دروغ می گویند و کلمه سوسیالیسم را از ستون های خود حذف می کنند، مگر زمانی که یک سوسیالیست به زندان فرستاده شود. آنها از سین فین حمایت می‌کنند و دم شیر را می‌پیچانند، زیرا سکه‌های ایرلندی-کاتولیک را می‌آورد.

رنگ مو چقدر روی سر بماند : اما تنها انقلابی که قلب آنها واقعاً درگیر آن است، انقلابی است که هکتارهای مکزیکی هرست را به هکتارهای آمریکایی تبدیل می کند. ته جام توجه خواننده را به این نکته جلب می کنم که در این کتاب با مجلات و روزنامه های استاندارد خود سروکار دارم، مجلات و روزنامه های محترمی که همه خانم ها و آقایان با پذیرش قرص های دکتر و موعظه های روحانی، انجیل و جدول ضرب و کتاب آشپزی ماریان هارلند.