مدل رنگ مو بالیاژ

مدل رنگ مو بالیاژ : به طور طبیعی خود را در آهنگ بیان می کنند. معنای آهنگ عمیق است. چه کسی وجود دارد که با کلمات منطقی بتواند تأثیر موسیقی را بر ما بیان کند؟ نوعی گفتار نامفهوم و نامفهوم که ما را به لبه بی نهایت می رساند و اجازه می دهد.

رنگ مو : این همیشه پیام اوست. او باید آن را برای ما فاش کند، آن راز مقدسی که او بیش از دیگران همیشه با آن زندگی می کند. در حالی که دیگران آن را فراموش می کنند، او آن را می داند. بدون رضایتی که از او خواسته شود ، خود را در آن می بیند که مجبور است در آن زندگی کند. یک بار دیگر، در اینجا هیچ شنیده ای وجود ندارد، بلکه یک بینش و باور مستقیم است.

مدل رنگ مو بالیاژ

مدل رنگ مو بالیاژ : اما حیف است برای هر یک از ما اگر آن را ندانیم، همیشه در علم آن زندگی کنیم. واقعاً مایه تاسف است؛ – اصلاً یک شکست در زندگی کردن، اگر غیر از این زندگی کنیم! اما اکنون می گویم هر که این راز الهی را فراموش کند، وات ، چه پیامبر و چه شاعر، در آن رسوخ کرده است. مردی است که به اینجا فرستاده شده تا آن را بیشتر به ما بشناساند.

این مرد هم نمی توانست یک مرد مخلص باشد! هر کس در نمایش چیزها زندگی کند، برای او یک ضرورت طبیعت است که در این حقیقت زندگی کند.[۲۵۸] چیزها مردی، یک بار دیگر، به طور جدی با کیهان، هر چند دیگران فقط با آن بازی می کردند. او قبل از هر چیز به دلیل مخلص بودن یک واتس است. تا اینجا شاعر و پیامبر، شرکت کنندگان در راز آشکار، یکی هستند.

با توجه به تمایز آنها باز هم: پیامبر واتس ، شاید بتوان گفت، آن راز مقدس را بیشتر در جنبه اخلاقی، به عنوان خیر و شر، تکلیف و نهی در نظر گرفته است. شاعر واتس در مورد چیزی که آلمانی ها آن را جنبه زیبایی شناختی، به عنوان زیبا، و مانند آن می نامند. ممکن است یکی را افشاگر کاری که باید انجام دهیم و دیگری آنچه را که باید دوست داشته باشیم بنامیم.

مدل رنگ مو بالیاژ : اما در واقع این دو استان با یکدیگر برخورد می کنند و نمی توان آنها را از هم جدا کرد. پیامبر نیز به آنچه که ما باید دوست داشته باشیم، توجه دارد: از کجا بداند که ما باید چه کار کنیم؟ بالاترین صدایی که تا به حال در این زمین شنیده شده است، گفت: «نیلوفرهای صحرا را در نظر بگیرید. نه زحمت می کشند و نه می ریسند، اما سلیمان در تمام جلال خود مانند یکی از اینها آراسته نشد.

نگاهی به عمیق ترین ژرفای زیبایی. نیلوفرهای مزرعه، لباس‌های زیباتر از شاهزاده‌های زمینی پوشیده‌اند و در زمین‌های فرورفته فرو می‌ریزند. یک چشم زیبا به شما نگاه می کند، از دریای بزرگ درونی زیبایی! چگونه زمین بی‌رحم می‌توانست اینها را بسازد، اگر ذاتش آن‌طور که به نظر می‌رسد و هست، زیبایی باطنی نبود؟—از این منظر نیز ممکن است.

جمله‌ای از گوته که چندین نفر را متحیر کرده است معنی داشته باشد: «زیبا» او می گوید: بالاتر از خیر است. زیبا در آن خیر است. زیبای واقعی ؛ که با این حال، در جایی گفته ام، “با دروغ تفاوت دارد ، همانطور که بهشت ​​با واکسهال تفاوت دارد!” تا این حد از تمایز و هویت شاعر و پیامبر.[۲۵۹]- در دوران باستان و همچنین در دوره های جدید، شاعران کمی را می یابیم.

مدل رنگ مو بالیاژ : که کامل به حساب می آیند. که عیب جویی از او نوعی خیانت بود. این نکته قابل توجه است؛ این درست است: اما در سختگیری فقط یک توهم است. در پایین، به وضوح به اندازه کافی، شاعر کاملی وجود ندارد! رگ شعری در دل همه انسانها وجود دارد. هیچ انسانی به طور کامل از شعر ساخته نشده است. همه ما وقتی شعری را خوب می خوانیم.

شاعر هستیم . «تخیلی که در جهنم دانته می لرزد» آیا همان قوه دانته با درجه ضعیف تر نیست؟ هیچ‌کس جز شکسپیر نمی‌تواند داستان هملت را مانند شکسپیر از تجسم بخشد. هر کس آن را بهتر یا بدتر تجسم می کند. لازم نیست برای تعریف کردن وقت بگذاریم. در جایی که تفاوت خاصی وجود ندارد، مانند گرد و مربع، همه تعریف ها باید کم و بیش دلخواه باشد.

مردی که عنصر شاعرانه آنقدر در او رشد کرده باشد که قابل توجه باشد، همسایگان او را شاعر می نامند. شاعران جهان نیز، آنهایی که ما باید آنها را به عنوان شاعران کامل در نظر بگیریم، توسط منتقدان به همین ترتیب حل و فصل می شوند. کسی که تا این حد از سطح عمومی شاعران بالاتر می رود، برای فلان منتقد، شاعری جهانی به نظر می رسد. همانطور که او باید انجام دهد.

و با این حال، این یک تمایز دلخواه است و باید باشد. همه شاعران، همه انسان ها، برخی از لمس های جهان را دارند. هیچ انسانی به طور کامل از آن ساخته نشده است. بیشتر شاعران خیلی زود فراموش می‌شوند: اما نجیب‌ترین شکسپیر یا هومر را نمی‌توان برای همیشه به یاد آورد ؛ – روزی می‌رسد که او هم نیست!

مدل رنگ مو بالیاژ : با این وجود، شما خواهید گفت، باید بین شعر واقعی و گفتار واقعی و نه شاعرانه تفاوت وجود داشته باشد: تفاوت چیست؟ در این مورد چیزهای زیادی نوشته شده است، مخصوصاً با تأخیر[۲۶۰] منتقدان آلمانی که برخی از آنها در ابتدا چندان قابل درک نیستند. مثلاً می گویند شاعر در او بی نهایت است.

یک یک خصلت معین از «بی نهایت» را به هر چیزی که ترسیم می کند، ارتباط می دهد. این، اگرچه خیلی دقیق نیست، اما در مورد موضوعی بسیار مبهم ارزش یادآوری را دارد: اگر خوب مراقبه شود، به تدریج معنایی در آن یافت می شود. من به سهم خود معنای قابل توجهی در تمایز مبتذل قدیمی شعر بودن متریک بودن ، داشتن موسیقی در آن، ترانه بودن می یابم.

به راستی، اگر برای ارائه یک تعریف تحت فشار قرار گیرد، ممکن است به محض هر چیز دیگری این را بگوید: اگر ترسیم شما به طور واقعی موسیقایی باشد ، نه تنها در کلام، بلکه در قلب و ماهیت، در تمام افکار و گفته های آن، در کل موسیقایی است. تصور از آن، آنگاه شاعرانه خواهد بود. اگر نه، نه.-موسیقی: چقدر در آن نهفته است!

اندیشه موسیقایی ، اندیشه ای است که توسط ذهنی بیان می شود که به درون باطن چیز نفوذ کرده است. رمز و راز اصلی آن، یعنی ملودی نهفته در آن را کشف کرد. هماهنگی درونی انسجام که روح آن است، به موجب آن وجود دارد و حق دارد در اینجا در این جهان باشد. همه چیزهای درونی، ممکن است بگوییم، آهنگین هستند.