رنگ مو سامبره و امبره

رنگ مو سامبره و امبره : وقتی محاکمه ها به پایان رسید، آقای گرت برخاست، دادگاه به تعویق افتاد، یک ساعت برای جمعیت زیادی در دادگاه سخنرانی کرد و در جریان آن اعلام کرد که قصد دارد تلاش خود را مضاعف کند، پس خدا او را یاری کند.

رنگ مو : ادعای جسورانه او با تشویق و هیس‌های درهم آمیخته مورد استقبال قرار گرفت و در پایان سخنانش یکی از اعضای هیئت منصفه که او را محکوم کرده بود، با قدم‌های بلند روی نیمکت‌ها رفت، دستش را گرفت و از او طلب بخشش کرد. آقای گرت به عهد خود وفا کرد و تلاش خود را دو برابر کرد.

رنگ مو سامبره و امبره

رنگ مو سامبره و امبره : محاکمه او را تبلیغ کرد و تقاضای سرپناه از او چنان بود که مجبور شد داستان دیگری را در ساختمان های پشتی خود قرار دهد. دوستانش به او کمک کردند تا تجارت را دوباره شروع کند.

لینک مفید : ایرتاچ

و با شروع دوباره در شصت سالگی بدون هیچ چیز، او بار دیگر شایستگی خوبی به دست آورد و در تمام مدت سخاوتمندانه در هر کاری به نفع سیاه پوستان زیر پا گذاشته یا هموطنان رنج کشیده اش مشارکت داشت.

هر رنگی. به مرور زمان جنگ فرا رسید، و همانطور که او اشاره کرد، ملت به طور عمده وارد تجارت شد، بنابراین او فعالیت های خرده فروشی خود را رها کرد، زیرا پس از شروع به ثبت پرونده، به بیش از بیست و صد برده کمک کرد، و هیچ چیز ناچیز نبود.

شماره قبل از آن زمان او نیز به مرور زمان به جای تنبیه به خاطر تلاش های بزرگش مورد تجلیل قرار گرفت. ویلمینگتون تبدیل به یک شهر منسوخ شد و حداقل برای یک بار پیامبری در شهر خود بی شرف نبود. آقای گرت علاقه خود را به هر اصلاحی تا آخرین بیماری خود ادامه داد.

و احتمالاً آخرین حضورش در هر مقام عمومی، به عنوان رئیس یک جلسه حق رای زنان در تالار شهر چند ماه پیش بود که توسط جولیا وارد سخنرانی شد.

هاو، لوسی استون و هنری بی بلکول. او زنده ماند تا تحقق امیدهایش برای آزادی جهانی را ببیند و در آوریل گذشته به مناسبت رژه بزرگ رنگین پوستان در این شهر، او را با لباسی باز در خیابان‌های ما حمل کردند و مردانی که به نمایندگی از آن‌ها در اطرافشان بودند.

او بسیار صادقانه کار کرده بود و نگهبانان اطراف کالسکه او پرچم هایی را حمل می کردند که روی آن نوشته شده بود “موسی ما”. موسی او به نژاد آنها بود. اما به او داده شد تا وارد سرزمین موعودی شود که بیش از نیم قرن به طور مداوم و تقریباً به تنهایی رویش را نشان داده بود.

او تقریباً مورد ستایش دوستان تیره‌پوشش بود، و در روزهای تاریک آغاز جنگ، که هر ویلمینگتونی با لرزی از آن یاد می‌کند، در آن روزهای شک، سردرگمی و بدگمانی، بدون اطلاع یا رضایت او. ، خانه توماس گرت دائماً توسط مردان سیاهپوست وفادار محاصره و تحت نظر بود.

تصمیم گرفتند که بیایند ثروت بیایند وای بر آنها ، هیچ آسیبی به خیرخواه نژاد آنها وارد نشود. او قهرمانی بود در یک نبرد مادام العمر، مردی راستگو و درستکار در برخورد با مردان، شوهری مهربان، پدری مهربان، و بالاتر از همه، مردی بود که همسایه اش را مانند خودش دوست داشت و درستی و راستی را بهتر از آسانی دوست داشت.

امنیت یا مال دنیوی و کسی که هرگز اجازه نمی دهد ترس از آسیب به شخص یا مال او را از انجام تمام وظایفش منصرف کند. او در میان بی‌ایمانان، درستکار و عادل در میان نسلی شریر و منحرف بود، و زندگی کرد تا زحماتش را در زمان حیات خود پاداش و تایید کرد، و سپس با خوشحالی از اینکه حق با ابزاری قوی‌تر از او پیروز شده بود.

رنگ مو سامبره و امبره : خود؛ با شکرگزاری از گذشته و با اعتماد آرام به آینده به پاداش عادلان گذشت. مبارزه خوبی کرده، دوره اش را تمام کرده، ایمان را حفظ کرده است. از همین مقاله، ۳۰ ژانویه ۱۸۷۱، شرحی از تشییع جنازه را که در روز شنبه ۲۸ ژانویه انجام شد، استخراج می کنیم.

مراسم تشییع جنازه در روز شنبه.تشییع جنازه توماس گرت، که روز شنبه برگزار شد، تقریباً از ویژگی تشویق مردمی به یاد متوفی برخوردار بود، هرچند که با ظاهری ساده انجام شد که مشخصه جامعه ای بود که او عضوی از آن بود. هیچ نمایشی، هیچ سازمانی و هیچ چیز دیگری وجود نداشت که این مراسم را از تشییع جنازه معمولی متمایز کند.

به جز هجوم مردمی از هر عقیده، شرایط و رنگی که بقایای اجساد را تا آخرین آرامگاه خود دنبال کنند. برای یک یا دو ساعت قبل از شروع راهپیمایی، جریان دائمی انسانیت به داخل خانه، اطراف تابوت، و از دری دیگر می‌رفت تا آخرین نگاهی به چهره متوفی بیندازد که ویژگی‌های آن نمایان بود.

شیرینی و آرامشی که باعث تذکر کلی شد. به نظر می رسید لبخندی روی لب های مرده بازی می کرد. اندکی پس از ساعت سه، مراسم تشییع جنازه آغاز شد، تابوت ساده که حاوی اجساد بود، توسط بازوهای استوار هیئتی از مردان رنگین پوست حمل می شد و خانواده و دوستان متوفی در کالسکه هایی با یک صف بزرگ پیاده روی آن را دنبال می کردند.

در حالی که پیاده روهای امتداد خط، از خانه تا خانه اجتماع، بیش از شش میدان، به شدت مملو از تماشاگران بود. خانه اجتماع دوستان قبلاً شلوغ بود، به جز مکانی که برای بستگان متوفی در نظر گرفته شده بود، و اگرچه احتمالاً هزار و پانصد نفر در ساختمان بزرگ جمع شده بودند، تعداد بیشتری هنوز نتوانستند پذیرش بگیرند.

جمعیت داخل از انواع و اقسام مردان سفید و سیاه تشکیل شده بود که همه با هم متحد می شدند تا به شخصیت و آثار آن مرحوم احترام بگذارند. تابوت در فضای باز روبروی نگارخانه وزرا و بزرگان گذاشته شد و درب آن را برداشتند و پس از آن مدتی سکوت برقرار شد.

رنگ مو سامبره و امبره : در همین لحظه، لوکرتیا موت ارجمند برخاست و گفت که با دیدن تجمع جمعیت در آنجا و ازدحام در خیابان ها، در حالی که در راه خود به سمت خانه ملاقات می رفت، به جمعیتی که پس از مرگ عیسی جمع شده بودند فکر کرد.

و از تذکر سانتوریون که با دیدن مردم گفت: یقیناً این مرد عادل بود. با نگاهی به این انبوه، او می‌گوید یقیناً این نیز مردی عادل است.