سالن آرایش طرشت

سالن آرایش طرشت : یکی این بود که تنه و تمام لباس هایش را بگیرد و بی سر و صدا بازنشسته شود.” مورد دیگر این بود که «از حکم قانون شکایت کند؛ و معشوقه را به دادگاه بیاورد، جایی که طبق قوانین پنسیلوانیا، از او خواسته می‌شود که دلیلی را نشان دهد که چرا این زن را از آزادی خود باز داشت». کوردلیا به این نتیجه رسید که مصلحت سابق را اتخاذ کند.

رنگ مو : مشروط بر اینکه کمیته از او محافظت کند. کمیته بدون تردید به او پاسخ داد که در حد توانایی آنها باید با کمال میل و بدون معطلی از آنها کمک بگیرد. در نتیجه به یکی از اعضای کمیته دستور داده شد که در ساعت معینی در آن عصر حاضر باشد، زیرا کوردلیا مطمئناً آماده است تا معشوقه خود را ترک کند تا از خودش مراقبت کند.

سالن آرایش طرشت

سالن آرایش طرشت : بنابراین، در ساعت مقرر، کوردلیا، بسیار عمدا، کمیته را دور از “معشوقه قدیمی مهربان” خود همراهی کرد. کوردلیا در خلوت و امنیت اتاق کمیته هوشیاری، اساساً داستان کوتاه زیر را در رابطه با رابطه خود به عنوان برده با خانم جوزف کشل تعریف کرد.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

در این مورد، مانند هزاران و ده ها هزار مورد دیگر، همانطور که ضرب المثل قدیمی به درستی بیان می کند، “همه چیز طلا نیست که می درخشد.” زیر نظر این بانوی ظاهراً وارسته و نجیب، مشخص خواهد شد که کوردلیا چیزی جز بدبختی و اندوه نمی دانست. خانم کاهل که به مدت یک ماه در یک پانسیون خصوصی شیک در خیابان چستنات نامزد کرده بود.

از فرصت اولیه استفاده کرد و به کوردلیا هشدار داد که به خیابان‌ها نرود، و از داشتن چیزی برای گفتن یا انجام دادن «به ویژه سیاه‌پوستان آزاد» اخطار کند. با این حال، او به‌طور غیرمعمول مهربان به نظر می‌رسید، به طوری که شب‌ها قبل از اینکه به رختخواب برود، کوردلیا را به اتاقش فرا می‌خواند و کتاب دعا و کتاب مقدسش را در کنارش می‌برد.

و خدمات عبادی را طی می‌کرد. او هم به عنوان یک ارتباط دهنده کلیسا و هم به عنوان یک خانم در جامعه بسیار بالا ایستاد. برای دو هفته به نظر می رسید که دعاهای او مستجاب می شد، زیرا کوردلیا ظاهراً مثل همیشه مطیع خود را خسته می کرد و مادام بدون اینکه به هیچ قصدی از جانب کوردلیا مشکوک باشد از سوی برخی از نخبگان شهر تماس می گرفت و دعوت ها را می پذیرفت.

در رفتن. اما کوردلیا نمی توانست فراموش کند که چگونه همه فرزندانش توسط معشوقه اش فروخته شده بودند! کوردلیا حدوداً پنجاه و هفت ساله بود و تقریباً نسبت مساوی خون رنگی و سفید در رگهایش داشت. بسیار شسته و رفته، محترمانه و به شیوه ای متین. از زمان تولد تا ساعت فرار، او زیر یوغ خانم سی به عنوان کارآمدترین و قابل اعتمادترین خدمتکار او بود.

او به خواست معشوقه اش به عنوان خیاط، خدمتکار پانسمان، پرستار در اتاق بیماری، و غیره، و غیره، تحت شرایطی بوده است که ممکن است به نظر ناظر اتفاقی برای یک برده مطلوب به نظر برسد. در واقع، در اولین مصاحبه‌اش با او، مرد کمیته به اجبار تحت تأثیر این باور قرار گرفت که وضعیت او در ویرجینیا مساعد بوده است.

سالن آرایش طرشت : که تردید داشت از او بپرسد که آیا او آزادی خود را نمی‌خواهد. با این حال، چند لحظه مکالمه با او، او را به حس خوب و تصمیم او در مورد این موضوع متقاعد کرد. زیرا، در پاسخ به اولین سؤالی که از او کرد، او پاسخ داد: «به هر اندازه که او تحت «معشوقه مهربان» خود دریافت کننده آسایش موجودات و امتیازات مذهبی بود.

همچنان «می خواست آزاد باشد» و «مجبور بود برود»، اینکه با او «بسیار بی‌رحمانه رفتار شده است»، بچه‌هایش «همه را از او فروخته‌اند»؛ تهدید شده بود که «در اولین توهین» خودش را می‌فروشد» و غیره. او حاضر بود تمام مسئولیت مراقبت از خود را بر عهده بگیرد. به پیشنهاد یکی از دوستانش، قبل از ترک معشوقه اش، حاضر شد برای آزادی خود شکایت کند.

اما پس از بررسی مجدد موضوع، ترجیح داد که مهمان نوازی از راه آهن زیرزمینی را بپذیرد و با آرامش آنجا را ترک کند. به کانادا برود، جایی که او واقعاً آزاد خواهد بود. بنابراین او معشوقه خود را ترک کرد و به زودی یک زن آزاد شد. تجربه غم انگیز زیر را یک یا دو بعد از ظهر پس از ترک معشوقه خود، در حضور چند تن از دوستانش با آرامش بیان کرد.

دو پسر و دو دختر توسط معشوقه‌اش در سه سال گذشته از زمان مرگ اربابش از او فروخته شده بود. سه تا از فرزندان او به بازار ریچموند و دیگری در شهرستان نلسون فروخته شده بودند.

اولین فروخته شد، دو سال پیش در ماه مه گذشته. نات نفر بعدی بود. او به آبرام واریک از ریچموند فروخته شد. پائولینا قبل از اینکه به مادرش گفته شود که به ذهن معشوقه‌اش رسیده بود، فروخته شد. نانسی، از دوران نوزادی، وضعیت سلامتی خوبی نداشت. با این وجود، او مجبور شده بود تا زمانی که بیست سالگی خود را سپری کرد و مادر شده بود.

با بقیه بردگان، با قانون اساسی تر، جای خود را در میدان بگیرد. در این شرایط، ناظر و همسرش به معشوقه شکایت کردند که سلامتی او واقعاً برای یک دست میدانی بسیار بد است و التماس کردند که ممکن است او را به جایی ببرند که وظایفش کمتر ظلم کند. بر این اساس او را از میدان خارج کردند و به ریسندگی و بافندگی مشغول شدند.

سالن آرایش طرشت : وقتی که برای کار خیلی بیمار بود، معشوقه‌اش همیشه به این موضوع برخورد می‌کرد که «هیچ چیز مهم نبود»، علی‌رغم این واقعیت که پزشک خانواده‌اش، دکتر السام، او را «بسیار ضعیف و بیمار» اعلام کرده بود. روزی خانم کاهل در حالتی عصبانی اعلام کرد که او را درمان خواهد کرد. و دوباره او را به میدان فرستاد، “با دستور به ناظر، که هر روز او را شلاق بزند.

و او را کار کند یا بکشد.” ناظر مجدداً گفت: “این تلاش فایده ای ندارد، زیرا سلامتی او تحمل نمی کند” و او فوراً بازگردانده شد. سپس معشوقه به این نتیجه رسید که او را بفروشد. یک روز عصر روز شنبه، برادرزاده‌اش، که در نیواورلئان زندگی می‌کرد.