سالن آرایش تندیس تجریش

سالن آرایش تندیس تجریش : او بیش از درجه معمولی سر و صدا ایجاد کرد و پس از آن حتی بیشتر از یک یا دو ساعت معمول برزخ مواجه شد. صبح با چشمانی سنگین، با سردرد و با روحیه ای غیرقابل انکار افسرده از شهر آمد. او به دنبال چه آرامشی بود. او ابتدا آرایشگر را ملاقات کرد و آن شخصیت ماهر که در نتیجه سالها دقت در انجام راه و خواسته های مشتری خود عادت کرده بود.

رنگ مو : او را با ظرافتی غیرعادی تراشید و در تمام مراسم پارچه های خنک را روی سرش نگه داشت و خاتمه داد. ورزش با شامپو با طراوت ترین شخصیت. بیست و پنج سنت اضافی پاداش فداکاری او بود. آقای گرامپوس به سمت کسب و کارش رفت که تا حدودی از نظر وضعیت جسمانی بهبود یافته بود و تا ظهر تقریباً خودش بود. با این حال، او آرزوی همدردی انسانی داشت. او نمی توانست کمک کند.

سالن آرایش تندیس تجریش

سالن آرایش تندیس تجریش : سیمپسون جوان را پشت یک میز دید، تنها آشنایی که هنگام ورود به اتاق ناهارخوری بود، و با یک انگیزه ناگهانی به سمت آن رفت، روبروی مرد جوانی نشست که آرزوهایش را ناامید کرده بود، و وارد شد. گفتگوی دوستانه با او از محبت، مکالمه به اعتماد به نفس مطلق کشیده شد. جیسون بی. گرامپوس در آن روز به اندازه ای که می توانست به نفس کشیدن کمک کند.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

نمی توانست برای کسی محرمانه بماند. او از دردسر شب قبل خود به سیمپسون گفت و گزارش خود را با تعجبی جدی و تقریباً رقت انگیز به پایان رساند: من پنجاه هزار دلار برای سوراخ کلیدی می‌دهم که نمی‌توان آن را از دست داد.» سیمپسون یک لحظه پاسخی نداد. او فکر کرد، فکر کرد – عمیقاً فکر کرد – و سپس الهام بخش زندگی اش به او رسید.

او نیمه متعجبانه به گرامپوس نگاه کرد، اما به گونه ای که توهین نکند، و گویی صرفاً یک شوخی بر سر موضوعی است که از قبل حل شده بود، گفت: “آیا دخترت را می دهی؟” گرامپوس مات و مبهوت به او نگاه کرد و سپس در پاسخ به شوخی که به نظر ناامید بود، گفت: “خب – اگر من نمی خواهم!” ثانیه بعد از قیام سیمپسون که دست او را از صمیم قلب گرفت، مبهوت شد.

گفت: “من این چیز را دارم! این یک اختراع جدید است! چیزی شبیه به آن در جهان وجود ندارد! می‌خواهد روابط اجتماعی را متحول کند و خانه را شاد کند. برایم یادداشتی بنویس و به من اجازه می‌دهی در ورودی خانه‌ات را کار کنم! ” پیرمرد مات و مبهوت نشست. به آرامی به ذهنش رسید که سیمپسون او را در دام گرفتار کرده است.

اما سخنان جیسون بی گرامپوس هرگز نقض نشده بود. حالا خودش به سرعت فکر کرد. البته جوان دیوانه نتوانست به قولش عمل کند! این غیر ممکن بود. هیچ انسانی نمی تواند سوراخ کلیدی را اختراع کند که انسان نتواند آن را در شب از دست بدهد. ممکن است همه چیز آزاردهنده باشد، اما هموطن جوان می‌توانست هر کاری که می‌خواهد انجام دهد.

اما دوباره با مخالفت مواجه شد، این بار بدون اجازه‌ی آشنایی بعدی. و به این ترتیب از هم جدا شدند، پیرمرد ظاهری تا حدودی گیج به تن داشت، و جوان‌تر، با وجود هوای شاداب فرضی‌اش، کمی همان کیفیت بیان را نشان می‌داد. در واقع، سیمپسون کوچکترین تصوری از چگونگی ساخت چنین سوراخ کلید و کلیدی که قول داده بود نداشت.

سالن آرایش تندیس تجریش : مگر اینکه در یک مورد او نویسنده یک اختراع کوچک عملی بود که در یک کارخانه جعبه سازی استفاده شده بود. ، و احساس کرد که در ذات خود نوعی نبوغ مبتکر دارد. اما دوستش هستینگز بود. وقتی با گرامپوس صحبت کرد، این فکر هستیگز بود که به او الهام بخشید. هستینگز یکی از باهوش ترین مخترعان و یکی از برجسته ترین در میان برقکاران جوان شهر بود.

آنها دوستانی فداکار بودند و بزرگ‌ترین کلید در جهان را اختراع می‌کردند یا نصف روغن نیمه‌شب را در بازار می‌سوزانند. او در این مورد حل و فصل شد. او به دنبال هاستینگز بود. برای هاستینگز سیمپسون داستان خود را با دقت، برگ به برگ باز کرد و به طرز شگفت انگیزی به آن برقکار جوان برجسته علاقه مند شد. هاستینگز، اگرچه اکنون متاهل است.

صاحب نوزادی با سرخ‌ترین چهره در شیکاگو و کاملاً خوشحال، تجربه‌ای در به‌دست‌آوردن مادر آن نوزاد داشته است و عمیقاً با سیمپسون همدردی می‌کرد. او گفت: “ما آن سوراخ کلید یا کلید چفت را اختراع می کنیم، یا چیزی را می شکنیم.” از آن پس، هر روز عصر بین آن دو، جلساتی برگزار می‌شد – جلساتی که گاهی تا شب طول می‌کشید.

و نتیجه همه اینها این بود که یک روز صبح، درست زمانی که پرتوهای خورشید مه سفید را بر روی دریاچه آبی میشیگان فرو می‌برد، سیمپسون با چشمانی خسته، اما با قیافه‌ای که به سادگی بیان زیبایی داشت، به دنبال اتاق خود رفت. اختراع کامل شده بود! آنچه که آن اختراع بود را می توان در اینجا و اکنون شرح داد. اولین چیزی که به دنبال آن بود.

به طور طبیعی، یک سوراخ کلید بود که به راحتی نمی شد از دست داد. البته این یک توصیف غیر علمی از آن است، اما ممکن است تصور منصفانه ای را به خواننده معمولی منتقل کند. اول، به جای سوراخ کلید معمولی چیزی دقیقاً شبیه به دهانی معمولی وجود داشت که از طریق آن از طبقه همکف یک آپارتمان در طبقه بالا سوت می زنیم تا افرادی را که به ندرت جواب می دهند را جذب کنیم.

تنها تفاوت آن با دهانی معمولی این بود که به گونه ای تنظیم شده بود که با چوب درب یکنواخت بود و اصلا بیرون نمی آمد. این قطعه دهانی دور تا دور داخل مخروطی بود و به سوراخ کلیدی ختم می‌شد که با روکش لاستیکی ساخته شده بود. در طرف دیگر این سوراخ کلید یک سطح سخت قرار داشت که با لاستیک پوشانده شده بود.

سالن آرایش تندیس تجریش : اما درست در مقابل دهانه سوراخ کلید یک روزنه کوچک داشت که از طریق یک سطح فلزی گسترش می یافت. آن سطح فلزی بخشی از یکی از قوی‌ترین آهن‌رباهای نعل اسبی بود که تا به حال در ایالات متحده اختراع شد و قرار بود در چوب‌کاری در تعبیه شود.

این یک چیز بزرگ بود که تقریباً به آن طرف در می رسید و لازم بود هر چیزی مغناطیسی با ابعاد معقول را به سمت آن بکشید. سوراخ کلید تماماً طراحی سیمپسون بود، بخش برقی ماجرا همه اختراع هاستینگز بود.