سالن زیبایی خانه عروس خیابان وحدت اسلامی

سالن زیبایی خانه عروس خیابان وحدت اسلامی : من و هاموند در طول شب طولانی مغزمان را به هم ریخته بودیم تا ابزاری را کشف کنیم که از طریق آن بتوانیم شکل و ظاهر کلی انیگما را بفهمیم.

رنگ مو : حسش کرده بود! در یک لحظه او در جایی در اتاق من یک تکه طناب بلند پیدا کرده بود و لحظه بعدی آن را پیچید و آن را در مورد بدن موجود غیبی که من در آغوشم بستم گره زد. با صدای خشن و پریشان گفت: “هری”، چون اگرچه ذهن خود را حفظ کرد، اما عمیقا متاثر شد، “هری، اکنون همه چیز امن است. ممکن است رهایش کنی، پیرمرد، اگر خسته شدی. چیز نمی تواند حرکت کند.

سالن زیبایی خانه عروس خیابان وحدت اسلامی

سالن زیبایی خانه عروس خیابان وحدت اسلامی : من کاملا خسته بودم و با خوشحالی دستم را از دست دادم. هاموند ایستاده بود و انتهای طناب را که نامرئی را می‌بندد، دور دستش می‌پیچید، در حالی که در جلوی او، همانطور که می‌گفتند، طنابی را می‌دید که توری و در هم تنیده شده بود و به شدت در اطراف فضای خالی کشیده شده بود. من هرگز مردی را ندیده بودم که اینقدر غرق در هیبت باشد.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

با این وجود، چهره‌اش بیانگر تمام شجاعت و اراده‌ای بود که می‌دانستم او را دارد. لب‌هایش، اگرچه سفید بود، اما محکم بسته شده بودند، و با یک نگاه می‌توان فهمید که اگرچه ترسیده بود، اما ترسی نداشت. سردرگمی که در میان مهمانان خانه که شاهد این صحنه خارق‌العاده بین من و هاموند بودند، – که پانتومیم بستن این چیزی در حال مبارزه را تماشا می‌کردند.

که من را دیدند که تقریباً از فرط خستگی جسمی غرق می‌شوم، وقتی کارم زندانبان تمام شد، رخ داد. – سردرگمی و وحشتی که تماشاگران را با دیدن همه اینها فرا گرفت، قابل توصیف نبود. ضعیف ترها از آپارتمان فرار کردند. تعداد معدودی که مانده بودند در نزدیکی در جمع شده بودند و نمی‌توانستند آنها را وادار به نزدیک شدن به هاموند و شارژش کنند.

هنوز هم ناباوری از طریق وحشت آنها شیوع پیدا کرد. آن‌ها جرات نداشتند خودشان را راضی کنند، و با این حال شک داشتند. بیهوده بود که از برخی از مردان التماس کردم که نزدیک شوند و خود را با لمس وجود موجود زنده ای در آن اتاق قانع کنند که نامرئی بود. آنها ناباور بودند، اما جرات نداشتند خودشان را فریب دهند.

آنها پرسیدند چگونه ممکن است یک جسم جامد، زنده و تنفسی نامرئی باشد؟ پاسخ من این بود من نشانه ای به هاموند دادم، و هر دوی ما – با غلبه بر نفرت ترسناک خود برای لمس موجودی نامرئی – آن را از روی زمین بلند کردیم، همانطور که بود، و به رختخوابم بردیم. وزن آن تقریباً وزن یک پسر چهارده ساله بود.

در حالی که من و هاموند موجود را روی تخت آویزان کرده بودیم، گفتم: «حالا دوستان من، می‌توانم به شما مدرک بدیهی بدهم که بدنی محکم و قابل تأمل وجود دارد، اما شما نمی‌توانید آن را ببینید. به اندازه کافی خوب باشید. سطح تخت را با دقت تماشا کنم.” من از شجاعت خودم در برخورد با این رویداد عجیب شگفت زده شدم.

اما من از اولین وحشت خود خلاص شده بودم و نوعی غرور علمی در این رابطه احساس می کردم که بر هر احساس دیگری غالب بود. چشمان اطرافیان بلافاصله به تخت من دوخته شد. در یک علامت داده شده من و هاموند اجازه دادیم موجود بیفتد. صدای کسل کننده بدن سنگینی بود که روی توده ای نرم فرود آمد. الوارهای تخت به صدا در آمد.

سالن زیبایی خانه عروس خیابان وحدت اسلامی : تأثیر عمیقی بر روی بالش و روی خود تخت به وضوح مشخص شد. جمعیتی که شاهد این بودند فریاد آهسته ای سر دادند و از اتاق بیرون آمدند. من و هاموند با راز خود تنها ماندیم. مدتی ساکت ماندیم و به نفس‌های ضعیف و نامنظم موجود روی تخت گوش می‌دادیم و خش‌خش رختخواب را تماشا می‌کردیم که با ناتوانی در تلاش برای رهایی از حبس بود.

سپس هاموند صحبت کرد. “هری، این وحشتناک است.” “اوه، وحشتناک.” “اما غیر قابل پاسخگویی نیست.” “بی حساب نیست! منظورت چیست؟ چنین چیزی از زمان تولد جهان هرگز رخ نداده است. من نمی دانم به چه فکر کنم، هاموند. خدا عطا کند که دیوانه نباشم و این یک خیال پردازی دیوانه کننده نباشد!” “اجازه دهید کمی استدلال کنیم.

هری. اینجا یک جسم جامد است که ما آن را لمس می کنیم، اما نمی توانیم آن را ببینیم. واقعیت آنقدر غیرعادی است که ما را به وحشت می اندازد. آیا هیچ مشابهی برای چنین پدیده ای وجود ندارد؟ یک تکه شیشه خالص. ملموس و شفاف است. درشتی شیمیایی معین چیزی است که مانع از شفافیت آن می شود که کاملاً نامرئی باشد.

از نظر تئوری غیرممکن نیست، توجه داشته باشید که شیشه ای بسازید که حتی یک پرتو را منعکس نکند. از نور، شیشه ای به قدری خالص و همگن در اتم هایش که پرتوهای خورشید مانند هوا از آن عبور می کنند، شکسته می شوند اما منعکس نمی شوند. ما هوا را نمی بینیم و با این حال آن را احساس می کنیم. “این خیلی خوب است، هاموند، اما اینها مواد بی جان هستند.

شیشه نفس نمی کشد، هوا تنفس نمی کند. این چیز قلبی دارد که تپش می زند، اراده ای که آن را حرکت می دهد، ریه هایی که بازی می کنند، الهام می گیرند و تنفس می کنند.” دکتر با جدیت پاسخ داد: “شما پدیده هایی را فراموش می کنید که ما اغلب در مورد آنها دیر شنیده ایم.” در جلساتی که «دایره‌های روح» نامیده می‌شوند، دست‌های نامرئی به دست آن افراد دور میز کشیده شده است.

دست‌های گرم و گوشتی که به نظر می‌رسید با زندگی فانی می‌تپد.» “چی؟ پس فکر می کنی که این چیزی است…” پاسخ جدی این بود: «نمی‌دانم چیست». “اما خدایان را خواهش می کنم، من با کمک شما، آن را به طور کامل بررسی خواهم کرد.” ما با هم تماشا می‌کردیم، تمام شب در حال کشیدن پیپ‌های فراوان، کنار بالین موجود غیرزمینی‌ای که پرت می‌شد و نفس نفس می‌زد تا اینکه ظاهراً خسته شد.

سپس با تنفس آرام و منظم یاد گرفتیم که خوابیده است. صبح روز بعد، خانه تماماً متلاطم بود. مرزنشینان در فرود بیرون اتاق من جمع شدند و من و هاموند شیر بودیم. ما باید به هزار سوال در مورد وضعیت زندانی خارق العاده خود پاسخ می دادیم، زیرا هنوز یک نفر در خانه به جز خودمان نمی توانستند پا به آپارتمان بگذارند. موجود بیدار بود.

سالن زیبایی خانه عروس خیابان وحدت اسلامی : این را نحوه تشنجی که رختخواب در تلاش برای فرار جابجا می شد نشان می داد. چیزی واقعاً وحشتناک در مشاهده آن نشانه های دست دوم از پیچیدگی های وحشتناک و مبارزات دردناک برای آزادی وجود داشت که خود نامرئی بودند.