سالن آرایشی الی در بلوار فردوس

سالن آرایشی الی در بلوار فردوس : شوهر گریان او در کنارش ایستاده است، و دوباره تشییع کنندگان در دست هستند، و من دوباره آن اسب های سیاه را می بینم. مصائب آدمیان بسیار است و دیدار غم و اندوه مانند فرشتگان کم نیست. فرزند جهان ما که در این صحنه دوم به خوبی متاثر می شود، زیرا غم های خود را در آن می بیند، اشک می ریزد، با جدیت دست ما را می بندد و فریاد می زند: این حقیقت قلب است.

رنگ مو : این را نمی توان سطحی نامید. غم یا رنج گذرا، فقط دستانم را به هم می بندم، سرگرمی چشمانم از من گریخته است، همه شادی ام را از دست داده ام، معشوقم که به او امید داشتم، مانند برگ پاییزی در برابر چشمانم پژمرده شده است، اکنون ناامید شده ام. من دیگر هرگز به بالا نگاه نمی کنم!” این تاجر نگون بخت می گوید: ثروتم را از دست داده ام و دغدغه ها بر من چیره شده است.

سالن آرایشی الی در بلوار فردوس

سالن آرایشی الی در بلوار فردوس : دنیا برای من بیابان است، همه گل هایش پژمرده شده اند، دیگر از چوبی عبور نمی کنم تا زندگی کنم، برای همه چیزهایی که ارزش زیستن را داشت. رفته است!” اگر چه ما از صمیم قلب نسبت به دوست خود ابراز همدردی می کنیم، اما به جرات می گوییم که این مصیبت ها، که بسیار مختصر هستند و خیرات پایدار زیادی دارند، برای یک مسیحی غم و اندوه مرگبار نیستند.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

او می‌گوید: «بله، شما که ایمان دارید، می‌توانید چنین بگویید، اما من نمی‌توانم، این را به شما می‌گویم، این یک واقعیت است». همانطور که زمانی یک ملوان انگلیسی با دیدن قطعه‌ای که روی صحنه اجرا می‌شود، برای کمک به خانمی که دچار مشکل شده بود به روی صحنه شتافت و فکر می‌کرد که همه چیز واقعیت دارد.

چنین افرادی نیز چنان گریه می‌کنند که گویی باید برای همیشه عزاداری کنند. برخی از خوبی های زمینی را از دست داده اند. ای کاش می دانستند که هیچ انسانی تا به حال عمق غم را پیدا نکرده است! آه که آنها از آن اعماق بی انتها که ارواح نامیرا در بیکران بدبختی ناله می کنند و ناله می کنند فرار کنند!

اندوه های لحظه ای در مقایسه با دردهای عذاب ابدی چیزهای کوچکی هستند. و از سوی دیگر می دانیم که آنها سزاوار مقایسه با جلالی که برای ما ظاهر خواهد شد را ندارند. آنها فقط دردهای ناچیزی هستند که فقط یک لحظه طول می کشد، فقط سوزن سوزن برای مؤمن. خوشا به حال کسی که چشمش به حقیقت باز باشد که وارثان بهشت ​​مانند ناامیدان ماتم نکنند.

شادی واقعی که منشأ ملکوتی دارد، همیشه در مؤمن یافت می شود و فقط سایه غم بر آنها می افتد. آنجا پرده فرود آید – وارد پیری شویم – و این غمهای لحظه ای چیست و کجاست. اما عمل سوم شروع می شود و ما باید کسانی را که خوشحال می شوند ببینیم. فرزند اول به سن رسیده است و مهمانی های بزرگ برگزار می شود.

بیایید در اتاق خادمان، در تالار ضیافت ارباب بخوریم و بنوشیم. شما می توانید از کوسو سلام و آرزوی خیر کنید و پدر خندان خانواده به اندازه یک انسان خوشحال است. یا عروسی دختر است و دوستان خوب برای او هزار رحمت می کنند و پدر شاد می شود و از شادی می درخشد. یا موضوع سود کسب و کار، سفته بازی موفق است.

یا برکت زحمت به اتاق آمده است، شاید دراز، اما به هر حال، و مرد از شادی ذوب می شود. او خانه و تجارت، دوستان، ارزش، احترام و به گفته همه آشنایانش خوشحال است. کسانی که او را نمی شناسند، گمان می کنند که غم و اندوهی ندارد، زندگی او باید با عظمت بی وقفه باشد، که مطمئناً نه نقطه ای بر خورشید او خواهد بود.

سالن آرایشی الی در بلوار فردوس : نه زمستانی در زندگی او، و نه سیلابی که موج طلوعش را به دنبال داشته باشد. دوست ما در مقابل این تابلوی روشن لبخند می زند. او می‌گوید: «آنجا را نگاه کن، آیا این واقعی نیست؟ بله، چیزی در آن وجود دارد؛ به چه چیز دیگری می‌توان امیدوار بود؟ بگذار ببینمش، و من شادی‌های تاج و تخت، امید و جاودانگی را به حال خودشان می‌سپارم.

اینجا چیزی برای من است.»؛ بگذارید بخندم و شاد باشم، و شما می توانید هر چقدر که می خواهید دعا کنید. لیوان مرا پر کنید، کباب را روی میز بگذارید و بگذارید بخورم و بیاشام، تا فردا من بمیر.” اگر به آرامی به دوستمان توضیح دهیم که همه اینها مانند دید در شب ناپدید می شود و خودمان را طوری می دانیم که انگار وجود ندارد.

او به ما می خندد و فکر می کند ما دیوانه هستیم، در حالی که خودش در بهترین حالت دیوانه است. در مورد خودمان، ما آنقدر دنبال بالش بسیار نرم روی زمین نبوده ایم که به هر دلیلی بالش های خالی آن را برای لذت تحقیر می کنیم. اما صحنه چهارم نمایشنامه آغاز می شود. کسانی که خرید می کنند توجه ما را جلب می کنند.

تاجر نه ماتم زده است و نه شادمان. در نظر چند مرد مامونی، اوست که با ضروری ترین چیز کار می کند. در اینجا می توانید چشمان خود را جشن بگیرید، جمع آوری کنندگان پول سخت و عملی. و سپس کیسه های پول. شنیدن صدای تق تق روی میز. اسکناس، اسناد تعهدی، اسناد وام مسکن، اوراق قرضه دولتی در چشمان شما برق می زند!

او معیشت خوبی دارد و با این حال به کار خود پایبند است، گویی مجبور شده است. او همچنان مانند یک برده جمع آوری می کند و به انبوه خود اضافه می کند، یک مزرعه را به مزرعه دیگر می پیوندد، یک مزرعه را به یک تیلوس می پیوندد، تا اینکه به زودی تقریباً کل شهرستان را در اختیار گرفت. او به تازگی خانه ای بزرگ و مجلل خریده است که قصد دارد بقیه عمر خود را در آن بگذراند.

زیرا قصد دارد مغازه اش را ترک کند. وکیل در حال تنظیم اسناد قانونی است، مبلغ معامله در انتظار است، زمان پرداخت و همه چیز آماده است.

سالن آرایشی الی در بلوار فردوس : دوست ما می گوید: “چی می گویید این هم سایه است؟” ما به او می‌گوییم: «اما اینطور نیست؛ چیزی واقعی است، با پایه، چیزی که حداقل مرا کاملاً راضی می‌کند.» به او می‌گوییم که ممکن است در آن رضایت پیدا کند، اما امید ما فراتر می‌رود و چیزی جز بی‌نهایت نمی‌تواند پر کند.