رنگ آمبره دودی خاکستری

رنگ آمبره دودی خاکستری :

رنگ مو : علاوه بر این، وقتی پسر آنجا نبود، بتی مشغول بافتن جوراب یا جعبه های سنجاقی بود یا لباس های کوچکی برای او درست می کرد. و تمام پس انداز کوچکی که او می توانست از کمک هزینه پسرش و از فروش مقداری از سوزن دوزی او جمع آوری کند، وقف همان نوه شد.

رنگ آمبره دودی خاکستری

رنگ آمبره دودی خاکستری : از آنجایی که پسر کوچک پاهایش را پیدا کرد و به او اجازه داده شد که نوپا شود، اغلب می‌خواست «برود پیش مادربزرگ» که چندان مورد تأیید خانم جین نبود. و بعدها، وقتی به مدرسه رفت، قبل از اینکه به خانه برگردد، به محض اینکه ساعات کارش در کلاس تمام شد، راه خود را به کلبه او پیدا کرد.

لینک مفید : آمبره

فرزندش باید به گونه ای بزرگ شود که مادرش را به همان اندازه صمیمانه بشناسد، دوست داشته باشد و به او احترام بگذارد. و این ساعات برای پیرزن لذت بخش بود. زمانی که می توانست کودک شیرخوار را در دامان خود داشته باشد، او را به زبان بیاورد و تمام مزخرفات لذت بخشی را که هنگام نوازش کودک از لبان یک زن جاری می شود، با او صحبت کند.

او خیلی زود به دریا و کشتی علاقه مند شد. این با ایده های خانم جین مطابقت نداشت. او از خانواده‌ای بود که همیشه در خشکی زندگی می‌کردند و دریا را قبول نداشت. شوهرش گفت: “اما او پسر من است و من و پدر و پدربزرگم همه سگ های دریایی بودیم، بنابراین طبیعتاً سهم من در پسر به آب می رسد.” و حالا یک ایده به سر بتی قدیمی وارد شد.

او تصمیم گرفت برای پیتر کشتی بسازد. او برای خود یک قطعه تنومند با اندازه و شکل مناسب تهیه کرد و آن را به شکل کاتر درآورد و فضای داخلی را بیرون آورد. در این مورد پیتر کمک کرد. بعد از ساعات مدرسه، او با مادربزرگش بود و این روند را تماشا می‌کرد.

نظرش را در مورد شکل‌دهی و نحوه تجهیز و تجهیز قایق می‌گفت. زن سالخورده فقط یک چاقوی قدیمی داشت، هیچ ابزار نجاری مناسبی نداشت، در نتیجه پیشرفت کند بود. علاوه بر این، او تنها زمانی در کشتی کار می کرد که پیتر در آنجا بود. علاقه ای که در این فرآیند در کودک برانگیخته شد.

برای خانه او جذابیت داشت و باعث شد که او در آنجا بماند. علاوه بر این، زمانی که او در خانه بود، بی وقفه توسط مادرش سرزنش می شد. پیتر اکنون نه ساله بود و تنها فرزند باقی ماند که یک اتفاق غم انگیز رخ داد. یک روز عصر، زمانی که کشتی کوچک تقلب شده بود و تقریباً کامل شد.

پیتر پس از ترک مادربزرگش به بندر رفت. اتفاقاً هیچ کس در اطراف نبود، و در جرثقیل روی اسکله برای نگاه کردن به قایق پدرش، تعادل بیش از حد خود را حفظ کرد، به داخل افتاد و غرق شد. مادربزرگ تصور می‌کرد که پسر به خانه برگشته است، مادر که او پیش مادربزرگش است و چند ساعتی می‌گذرد تا جستجو برای او انجام شود.

یک ساعت بعد جسد را به خانه آورده‌اند. غم و اندوه خانم جین از دست دادن فرزندش با خشم نسبت به پیر بتی به خاطر دور کردن کودک از خانه و از شوهرش به خاطر تشویق آن همراه بود. او شیشه های خشم خود را بر یوناس ریخت. او بود که تمام تلاش خود را برای کشتن پسر به کار گرفته بود، زیرا به او اجازه داده بود.

رنگ آمبره دودی خاکستری : که سرگردان شود و بهانه ای برای او فراهم کرده بود که پس از ترک مدرسه با بتی قدیمی بماند، به طوری که هیچ کس نمی دانست کجاست. بود. اگر یوناس مردی معقول و شوهری مطیع بود، اصرار می‌کرد که پیتر هر روز بی‌درنگ به خانه برگردد. در این صورت این فاجعه رخ نمی داد.

جین با تلخی گفت: “اما تو هرگز احساسات من را در نظر نگرفتی و معتقدم که پیتر را دوست نداشتی و می خواستی از شر او خلاص شوی.” ضربه به بتی وحشتناک بود. رشته های قلب او در اطراف همنوع کوچک پیچیده شده بود. و از دست دادن او برای او کسوف تمام نور، مرگ همه خوشبختی او بود.

که پیتر در تابوت خود بود، پیرزن با حمل کشتی کوچک به خانه رفت. اکنون با بادبان و دکل کامل شده بود. او گفت: “جین، من می‌خواهم یک کشتی ضخیم با پیتر وارد شود. برای او ساخته شده‌اند، و من نمی‌توانم به دیگری اجازه بدهم آن را داشته باشد.

و خودم نمی‌توانم آن را نگه دارم.” خانم رئا، جونیور، پاسخ داد: «بیهوده است. اکنون قایق برای او فایده ای ندارد. “من این را نمی گویم. هیچ چیز در مورد آنها فاش نشده است. اما من بی رحمانه مطمئن هستم که اگر پیتر از خواب بیدار شود و کشتی خود را پیدا نکند.

صدای غوغایی در آن بالا خواهد آمد.” جین گفت: “شما می توانید آن را بردارید، من هیچ کدام از آن را نخواهم داشت.” بنابراین پیرزن رفت، اما تمایلی به پذیرش ناراحتی نداشت. او به سمت متصدی مراسم رفت. “آقای متیوز، من از شما می خواهم که این قایق را با نوه ام پیتر در اینجا قرار دهید.

این قایق به خوبی به پای او خواهد رفت.” “بسیار متاسفم، خانم، اما نه مگر اینکه من کمان را جدا کنم. می بینید که تابوت خیلی باریک است.” “سپس در یک طرف و راه طولانی قرار دهید.” “بسیار متاسفم، خانم، اما دکل در راه است. من مجبور می شوم آن را بشکنم تا درپوش را پایین بیاورم.” پیرزن نگران بازنشسته شد.

او نمی‌خواست با قایق پیتر بدرفتاری شود. به مناسبت تشییع جنازه، مادربزرگ به عنوان یکی از عزاداران اصلی حاضر شد. به دلایل خاصی، خانم جین در کلیسا و قبر شرکت نکرد. هنگامی که موکب از خانه خارج شد. بتی پیر جای خود را در کنار پسرش گرفت و قایق را در دست گرفت.

در پایان مراسم بر سر قبر، او به سکستون گفت: “جان هکست، تو را به دردسر می اندازم تا این کشتی کوچک را درست بالای تابوتش اینجا بگذاری. من برای پیتر و پیتر آماده شدم. انتظار دارم که داشته باشم.” این کار انجام شد و مادربزرگ تا زمانی که اولین بیل‌ها روی تابوت افتاد و کشتی سفید را تا حدی دفن کرد.

رنگ آمبره دودی خاکستری : یک قدم از قبر برنمی‌داشت. وقتی ننه جان ریا به کلبه اش برگشت، آتش خاموش بود. خودش را در کنار اجاق مرده نشسته بود، دستانش را جمع کرده بود و اشک روی گونه های پژمرده اش سرازیر می شد.