تبدیل تمام دکلره به امبره

تبدیل تمام دکلره به امبره : برای مدتی، اوفمیا را در گنبد تالار استقلال، تا حدی در بازداشت ستوان گولدی از پلیس شهردار، (که مرد مناسب در جای مناسب بود) که همدردی‌هایش مخفیانه در کنار هم بود، در حالت بدی نگه داشتند.

رنگ مو : از بردهدر حالی که چشمان ترحم‌آمیز او به چهره غمگین اوفمیا خیره شد، زخم بسیار بزرگی را روی پیشانی او مشاهده کرد و بلافاصله با این ایده مواجه شد که ممکن است شاهدان و وکیل‌ها علیه او از آن زخم قدیمی استفاده کنند.

تبدیل تمام دکلره به امبره

تبدیل تمام دکلره به امبره : او بلافاصله تصمیم گرفت که زخم باید حداقل تا پس از بررسی شاهدان مدعی پنهان شود. بر این اساس عمامه بزرگی تهیه کردند و بر سر اوفمیا گذاشتند تا جای زخم به طور کامل پنهان شود، بدون اینکه کمترین سوء ظنی در ذهن کسی ایجاد شود.

لینک مفید : ایرتاچ

در رابطه با این علامت مهم، چند تن از دوستان اوفمیا از حکایتی بسیار خوشایند لذت بردند که در آن زمان مجبور بودند آن را از عموم دریغ کنند. خیلی خوب است که دیگر نمی توان آن را نگه داشت.

بنابراین هنگامی که شاهدان علیه او سوگند یاد کردند که او هیچ علامت خاصی ندارد، دیوید پل براون آنها را مجبور کرد این بخش از شهادت خود را به طور غیرقابل برگشتی محکم کنند. اکنون، وقتی سارا گیلی (از طرف زندانی) تأیید کرد که “من دلیلی دارم که او را بشناسم.

زیرا او همان زخمی را روی پیشانی اش دارد که من دارم، ما عادت داشتیم یکدیگر را به خاطر این علائم مسخره کنیم. “و غیره، اگر برای همه آشکار نبود، برای برخی بود که او “رعد و برق آنها را دزدیده است”، همانطور که چهره “خرد شده” شاهدان برده دار در یک لحظه نشان داد.

ناامیدی در همه چهره ها نشان داده شده بود که با تعقیب کنندگان همدردی می کردند. با خسارات مالی سنگین، آسیب های غم انگیز شخصیت، و بی آسایش، مدعی ناراضی و شاهدانش مجبور شدند به مریلند بازگردند.

اگر نگوییم مردان بهتر. شرح این محاکمه جالب را از گزارش بسیار دقیق و مفصلی که در “پنسیلوانیا فریمن” در ۱۳ ژانویه ۱۸۵۷ منتشر شده است، خلاصه کرده ایم. نشان می‌دهد که بسیاری از موارد هیجان‌انگیز در فیلادلفیا و پنسیلوانیا رخ داده است، و اگر می‌توان سوابق انجمن قدیمی الغا را آنطور که باید منتشر کرد.

به نظر می‌رسد که نبردهای سخت زیادی بین آزادی و برده‌داری در این خاک رخ داده است. در اینجا در پایان با دست زدن به قانون برده فراری، دستگیری تحت آن، و غیره، به عنوان یک دنباله مناسب، ما دو عصاره از مقامات عالی را کپی می کنیم. اولین مورد از قلم توانا و گرافیکی جیمز میلر مک کیم است.

که به خوبی شناخته شده بود که در تمام رقابت های طولانی و پرتلاش، که در طی آن کشور در رده های اول انجمن ضد برده داری و جاده زیرزمینی راه آهن ایستاده بود. از مسئله رهایی فوری برانگیخته شد و اعتماد و احترام کامل را با طرفداران لغو تمام طبقات در سراسر ایالات متحده و بریتانیای کبیر به اشتراک گذاشت.

تبدیل تمام دکلره به امبره : نامه ای که ما این عصاره را از آن تهیه کرده ایم به Hon نوشته شده است. جورج تامپسون، طرفدار برجسته الغای انگلستان، و برای خودش صحبت می کند. نقل قول دیگر از قلم یک بانوی بسیار محترم و باهوش، متعلق به انجمن دوستان یا کویکرها، و از فداکارترین دوست برده است.

که آشکارا گفته های او به معنای واقعی کلمه درست است. از آقای مک کیم تا جورج تامپسون، ۱۸۵۱. بسته عصاره همراه، گزارش کاملی از پرونده‌های برده‌داری مختلف که در این شهر تحت قانون جدید برده‌های فراری تا این زمان محاکمه شده‌اند، در اختیار شما قرار می‌دهد.

این گزارش‌ها هر چند کامل و دقیق هستند، اما تصور ضعیفی از ناراحتی و سردرگمی که در این بخش از کشور توسط این قانون بدنام ایجاد شده است را برای شما به ارمغان می‌آورند. جنوب شرقی پنسیلوانیا را به سواحل گینه دیگری تبدیل کرده است و باعث شده است.

که بخش بزرگی از ساکنان از خشونت وحشیانه و اعمال شیطانی آدم ربا احساس ناامنی کنند، همانطور که موجودات ناراضی که در سواحل آفریقا زندگی می کنند.

رافیان از آن سوی خط بردگان، با کمک آدم ربایان حرفه ای در خاک خودمان، طبقه ای از مردان که تا این اواخر «شغل»شان «از بین رفته بود»، مدام در جامعه پرسه می زنند و هرازگاهی آنها را تصرف می کنند.

و شکار خود را می برند.به عنوان نمونه ای از جسارت، هرچند خوشبختانه، نه از موفقیتی که همیشه با آن این بدبختان تجارت پلید خود را تحت پیگرد قانونی قرار می دهند، مقاله ضمیمه را که من از فریمن در ۲ ژانویه برش دادم، بخوانید و به خاطر داشته باشید که به هیچ وجه حقایق ذکر شده در اینجا بیش از حد بیان شده است.

این ماجرا در شهرستان چستر، یکی از منظم‌ترین و باهوش‌ترین شهرستان‌های ایالت، شهرستانی که عمدتاً توسط کویکرها ساکن شده بود، رخ داد.

یکی دو هفته پس از این اتفاق، و در فاصله ای نه چندان دور از همان محل، عصر توسط گروهی از رفیقان مسلح وارد یک خانه مزرعه شد و در زمانی که همه ساکنان توانا به جز یک نفر مشخص بودند غایب. این مرد رنگین پوستی بود که کنار آتش آشپزخانه نشسته بود و در حال درآوردن کفش هایش بود.

او فوراً به زمین زده شد و دهانش را بستند. اما، همچنان مقاومت می کرد، بی رحمانه کتک خورد. یک زن و همچنین یک پیرمرد ضعیف در خانه بود که درگیری آنها را جذب کرد. اما آنها نه می توانستند کمکی بکنند و نه (چراغ خاموش شده) می توانستند طرف های درگیر در آن را بشناسند.

قربانی ناراضی که نسبتاً بر آن غلبه کرده بود، مانند جانور کشته شده به سمت واگنی که حدود صد یارد دورتر بود، در انتظار پذیرش او کشیده شد. در آن او قرار داده شد، و در سراسر خط، که حدود بیست مایلی جنوب تر بود، منتقل شد. و تا آنجایی که من می دانم این آخرین موردی بود که از او شنیده شد.

تبدیل تمام دکلره به امبره : زنگ خطر البته در اسرع وقت داده شد و همسایه ها به سرعت در تعقیب بودند. اما آدم ربایان شروع به کار آنها کرده بودند. صبح روز بعد مسیر بین خانه و مکانی که واگن ایستاده بود کاملاً قابل مشاهده بود و عمیقاً با خون مشخص بود.