رنگ مو لایت روشن جدید

رنگ مو لایت روشن جدید : پاسخ دادند: سی و هشت. نگاهی به اطراف انداختم. آن سوی انبوه جمجمه ها دو انبوه استخوان انسان قرار داشت. در کنار اینها تلی از قطعات شکسته و زنگ زده آهن و فولاد بود.

رنگ مو : و بنابراین، همه چی دان، آیا هنوز جرات داری که بگویی برادرت دروغ می گوید؟ RWC من مکس فورتین گفت: “گلوله وارد اینجا شد” و انگشت وسطش را روی سوراخ صافی دقیقاً در مرکز پیشانی قرار داد. روی تپه ای از جلبک دریایی خشک نشستم و تکه مرغداری ام را رها کردم. شیمیدان کوچک با احتیاط لبه های سوراخ شات را ابتدا با انگشت وسط و سپس با انگشت شست خود احساس کرد.

رنگ مو لایت روشن جدید

رنگ مو لایت روشن جدید : گفتم: “بگذار دوباره جمجمه را ببینم.” مکس فورتین آن را از چمنزار برداشت. عینکش را روی دستمالش پاک کرد و تکرار کرد: «مثل بقیه است. “فکر کردم شاید برایت مهم باشد که یکی از جمجمه ها را ببینی، بنابراین این را از گودال سنگریزه آوردم. مردان هنوز در حال حفاری هستند.

لینک مفید : لایت و هایلایت مو

آنها باید متوقف شوند.” “در مجموع چند جمجمه وجود دارد؟” من پرس و جو کردم. “آنها سی و هشت جمجمه پیدا کردند؛ سی و نه جمجمه در فهرست وجود دارد. آنها در گودال سنگریزه ای در لبه مزرعه گندم لو بیهان دراز کشیده اند. مردان هنوز مشغول کار هستند. لو بیهان آنها را متوقف می کند. ” من گفتم: “بیا برویم.” و اسلحه ام را برداشتم و از صخره ها شروع کردم.

پورتین در یک طرف، موم در طرف دیگر. “چه کسی لیست را دارد؟” پرسیدم و لوله ام را روشن کردم. “شما می گویید لیستی وجود دارد؟” شیمیدان گفت: «این فهرست در یک استوانه برنجی پیچیده شده بود. او افزود: “اینجا نباید سیگار بکشی. می‌دانی که اگر جرقه‌ای در گندم بیفتد…” با لبخند گفتم: “آه، اما من روی لوله ام روکش دارم.” فورتین به من نگاه کرد که جعبه فلفل را روی کاسه درخشان لوله بسته بودم.

سپس ادامه داد: “فهرست بر روی کاغذ زرد ضخیم تهیه شده است؛ لوله برنجی آن را حفظ کرده است. امروز مانند سال ۱۷۶۰ تازه است. شما آن را خواهید دید.” “آیا این تاریخ است؟” تاریخ این فهرست «آوریل ۱۷۶۰» است. سرتیپ دیورند آن را دارد به فرانسوی نوشته نشده است.» “به فرانسوی نوشته نشده!” من فریاد زدم.

فورتین با قاطعیت پاسخ داد: “نه، این به زبان برتونی نوشته شده است.” من اعتراض کردم: «اما، زبان برتون هرگز در سال ۱۷۶۰ نوشته یا چاپ نشد.» شیمیدان گفت: جز توسط کشیش ها. شروع کردم: «من فقط در مورد یک کشیش شنیده ام که تا به حال زبان برتون را نوشته است. فورتین نگاهی به صورتم انداخت. “یعنی کشیش سیاه؟” او درخواست کرد.

سرمو تکون دادم. فورتین دهانش را باز کرد تا دوباره صحبت کند، تردید کرد و سرانجام دندان هایش را با لجبازی روی ساقه گندمی که داشت می جود بست. “و کشیش سیاه؟” من تشویق کننده پیشنهاد دادم. اما می دانستم که بی فایده است. زیرا راحت‌تر است که ستاره‌ها را از دوره‌های آموزشی‌شان جابه‌جا کنیم تا این‌که یک حرف برتونی سرسخت انجام دهیم.

یکی دو دقیقه در سکوت راه رفتیم. “سرتیپ دیورند کجاست؟” با اشاره به مامان خواستم از گندم بیرون بیاید. همانطور که من صحبت می کردم، به لبه دورتر مزرعه گندم و توده تاریک و مرطوب صخره های آن طرف رسیدیم. دیورند آن پایین است – می توانید او را ببینید؛ او درست پشت سر شهردار سنت گیلداس ایستاده است.

گفتم: “می بینم” و ما مستقیماً به سمت پایین زدیم و مسیر گاوهای آفتاب‌پز را در سراسر هدر دنبال کردیم. وقتی به لبه مزرعه گندم رسیدیم، لو بیهان، شهردار سنت گیلداس، مرا صدا زد و من تفنگم را زیر بغلم گذاشتم و گندم ها را به جایی که او ایستاده بود کشیدم. با صدای نازک و بلندش گفت: سی و هشت جمجمه. “فقط یک مورد دیگر وجود دارد.

رنگ مو لایت روشن جدید : و من با جستجوی بیشتر مخالفم. فکر می کنم فورتین به شما گفته است؟” با او دست دادم و سلام سرتیپ دیورند را برگرداندم. لو بیهان، با عصبانیت انبوه دکمه‌های نقره‌ای را که جلوی ژاکت مخملی و پارچه‌ای او را مانند یک زره ترازو پوشانده بود، می‌چید، تکرار کرد: «من با جستجوی بیشتر مخالفم. دیورند لب هایش را جمع کرد.

سبیل های عظیمش را پیچاند و شست هایش را در کمربند شمشیر خود قلاب کرد. او گفت: “در مورد من، من طرفدار جستجوی بیشتر هستم.” “جستجوی بیشتر برای چه چیزی – برای سی و نهمین جمجمه؟” من پرسیدم. لو بیهان سری تکان داد. دیورند به دریای نورانی اخم کرد که مانند کاسه ای از طلای مذاب از صخره ها به سمت افق تکان می خورد.

دنبال چشماش رفتم روی صخره‌های درخشان و تیره‌ای که در برابر تابش خیره‌کننده دریا شکل گرفته بودند، باکلان سیاه‌پوست، بی‌حرکت نشسته بود و سر وحشتناکش رو به بهشت ​​بلند شده بود. دیورند آن لیست کجاست؟ من پرسیدم. ژاندارم در کیسه اعزام خود را جستجو کرد و یک استوانه برنجی به طول حدود یک فوت تولید کرد.

خیلی سخت سرش را باز کرد و طوماری از کاغذ زرد ضخیم را که دو طرف آن را با نوشته‌های نزدیک پوشانده شده بود بیرون انداخت. با تکان دادن سر از طرف لو بیهان، طومار را به من داد. اما نمی‌توانستم از نوشته‌های درشتی که حالا به رنگ قهوه‌ای مات افتاده بود چیزی بسازم.

رنگ مو لایت روشن جدید : با بی حوصلگی گفتم: “بیا، بیا، لو بیهان، ترجمه کن، نه؟ به نظر می رسد که تو و مکس فورتین از هیچ چیز راز زیادی می سازید.” لی بیهان به لبه گودالی رفت که سه مرد بانالک در آن حفر می کردند، یکی دو دستور به برتون داد و رو به من کرد. وقتی به لبه گودال رسیدم، مردان بانالک در حال برداشتن یک تکه پارچه بادبانی مربعی شکل از توده ای از سنگفرش بودند. “نگاه کن!” لو بیهان با صدای بلند گفت. من نگاه کردم.

توده زیر انبوهی از جمجمه بود. پس از لحظه ای از کناره های سنگریزه گودال بالا رفتم و به سمت مردان رفتم. آنها با تکیه بر کلنگ ها و بیل هایشان به من سلام کردند و با دست های آفتاب سوخته صورت های عرق کرده شان را پاک کردند. “چند تا؟” به زبان برتونی گفتم.