لایت اکستنشن مو

لایت اکستنشن مو : با این حال، در آن زمان، به نظر می رسید که هیچ توقفگاهی وجود ندارد که بتواند به هدف آنها پاسخ دهد. آنها بر فراز دهکده ای به قدری بزرگ پرواز کردند که اعلام کرد که آن شهر است.

رنگ مو : مترسک هنگام جابجایی صندلی، جعبه فلفلی را که تیپ کنار گذاشته بود روی کوسن ها دید و شروع به بررسی آن کرد. پسر گفت: «آن را به دریا بینداز. اکنون کاملاً خالی است و نگهداری آن فایده ای ندارد.» “آیا واقعاً خالی است؟” مترسک پرسید و با کنجکاوی به جعبه نگاه کرد. تیپ پاسخ داد: «البته که هست. “من تک تک دانه های پودر را تکان دادم.” مترسک اعلام کرد: «پس جعبه دو ته دارد.

لایت اکستنشن مو

لایت اکستنشن مو : زیرا قسمت پایینی در داخل کاملاً یک اینچ از قسمت بیرونی آن فاصله دارد.» مرد چوبی حلبی که جعبه را از دوستش گرفت گفت: «بگذار ببینم. او پس از بررسی آن اظهار داشت: «بله، این موضوع قطعاً ته نادرستی دارد. حالا من تعجب می کنم که این برای چیست؟» “نمیتونی جداش کنی و بفهمی؟” از تیپ پرسید.

لینک مفید : لایت و هایلایت مو

که اکنون کاملاً به این رمز و راز علاقه مند است. “چرا بله؛ پیچ پایین پایین باز می شود. انگشتان من نسبتاً سفت هستند. لطفاً ببینید که آیا می توانید آن را باز کنید.» جعبه فلفل را به تیپ داد که در باز کردن پیچ پایین آن مشکلی نداشت. و در حفره زیر، سه قرص نقره، با یک کاغذ با دقت تا شده زیر آنها قرار داشت.

این کاغذ را پسر باز کرد و مراقب بود که قرص ها نریزد و چندین خط را به وضوح با جوهر قرمز نوشته بود. مترسک گفت: «با صدای بلند بخوانید. بنابراین نکته را به شرح زیر بخوانید: “دکتر. قرص های آرزوی جشن نیکیدیک. دستورالعمل استفاده: یک قرص را ببلعید. هفده در دو بشمار سپس یک آرزو کنید آرزو بلافاصله برآورده خواهد شد.

احتیاط: در جای خشک و تاریک نگهداری شود. “چرا، این یک کشف بسیار ارزشمند است!” مترسک گریه کرد. تیپ با جدیت پاسخ داد: «در واقع همینطور است. این قرص ها ممکن است برای ما مفید باشند. نمی دانم آیا مومبی پیر می دانست که آنها در ته جعبه فلفل هستند؟ یادم می‌آید که می‌گفت او پودر زندگی را از همین نیکیدیک گرفت. “او باید یک جادوگر قدرتمند باشد!” مرد چوبی حلبی فریاد زد.

و از آنجایی که پودر موفقیت آمیز بود، باید به قرص ها اطمینان داشته باشیم. مترسک پرسید: اما چگونه کسی می تواند هفده در دو بشمارد؟ هفده عددی فرد است.» تیپ که به شدت ناامید شده بود، پاسخ داد: «این درست است. هیچ کس نمی تواند هفده در دو بشمارد. کدو تنبل فریاد زد: “پس قرص ها برای ما فایده ای ندارند.” “و این واقعیت مرا غمگین می کند.

زیرا من قصد داشتم که آرزو کنم هرگز سرم خراب نشود.» “مزخرف!” مترسک با تندی گفت. “اگر ما می توانستیم از قرص ها استفاده کنیم، آرزوهای بسیار بهتری از آن داشتیم.” جک بیچاره اعتراض کرد: «من نمی‌دانم که چگونه چیزی می‌تواند بهتر باشد. “اگر هر لحظه ممکن بود خراب شوی، می توانستی نگرانی من را درک کنی.” مرد چوبی حلبی گفت: «به سهم خودم، از هر نظر با شما همدردی می کنم.

لایت اکستنشن مو : اما از آنجایی که نمی‌توانیم هفده در دو بشماریم، همدردی تنها چیزی است که می‌توانید بدست آورید.» در این زمان هوا کاملاً تاریک شده بود و مسافران در بالای سر خود آسمانی ابری یافتند که پرتوهای ماه نمی توانستند از آن نفوذ کنند. گامپ به طور پیوسته پرواز می کرد و بنا به دلایلی بدنه مبل بزرگ هر ساعت بیشتر و بیشتر گیج می رفت. اعلام کرد که او دریا زده است.

و تیپ نیز رنگ پریده و تا حدودی مضطرب بود. اما بقیه به پشتی مبل ها چسبیده بودند و به نظر می رسید که تا زمانی که به بیرون سرشان زده نشده بود، از این حرکت اهمیتی نمی دادند. تاریک‌تر و تاریک‌تر شب می‌شد، و گامپ به سرعت در آسمان سیاه می‌گذرد. مسافران حتی نمی توانستند یکدیگر را ببینند و سکوت ظالمانه ای بر آنها حاکم شد.

بعد از مدت ها تیپ که عمیقاً فکر می کرد صحبت کرد. “چگونه بفهمیم که به کاخ گلیندا خوب می‌رسیم؟” او درخواست کرد. مرد جنگلی پاسخ داد: “تا قصر گلیندا راه طولانی است.” “من به آن سفر کرده ام.” اما چگونه می‌توانیم بدانیم گامپ با چه سرعتی در حال پرواز است؟ پسر اصرار کرد ما نمی‌توانیم یک چیز را روی زمین ببینیم.

و قبل از صبح ممکن است خیلی فراتر از جایی باشیم که می‌خواهیم به آن برسیم.» مترسک با اندکی ناراحتی پاسخ داد: “همه اینها به اندازه کافی درست است.” اما من نمی‌دانم که چگونه می‌توانیم همین الان متوقف شویم. زیرا ممکن است در یک رودخانه، یا در بالای یک آتشگاه، پیاده شویم. و این یک فاجعه بزرگ خواهد بود.» بنابراین آنها به گامپ اجازه دادند.

تا با بالهای بزرگش به طور منظم پرواز کند و صبورانه منتظر صبح شدند. سپس ثابت شد که ترس های تیپ به خوبی پایه گذاری شده است. زیرا با اولین رگه های سپیده دم خاکستری، آنها به کناره های مبل ها نگاه کردند و دشت های غلتان را کشف کردند که با دهکده های عجیب و غریب پر شده بود، جایی که خانه ها به جای گنبدی شکل – همانطور که همه در سرزمین اوز هستند.

لایت اکستنشن مو : دارای سقف های مایل بودند. به یک قله در مرکز رسید. حیوانات عجیب و غریب نیز در دشت‌های باز حرکت می‌کردند، و این کشور برای مرد چوب‌دار حلبی و مترسک که قبلاً از قلمرو بازدید کرده بودند و آن را به خوبی می‌شناختند، ناآشنا بود. “ما گم شده ایم!” مترسک با ناراحتی گفت. گامپ باید ما را کاملاً از سرزمین اوز و بر روی بیابان‌های شنی و به دنیای وحشتناک بیرونی که دوروتی درباره آن به ما گفته بود برده باشد.

مرد قلع با جدیت فریاد زد: “ما باید برگردیم.” “ما باید هر چه زودتر برگردیم!” “بچرخ!” نوک به گامپ گریه کرد. هر چه سریعتر بچرخید! گامپ پاسخ داد: “اگر این کار را انجام دهم، ناراحت خواهم شد.” من اصلاً به پرواز عادت ندارم و بهترین برنامه این است که در جایی پیاده شوم و سپس بتوانم دور بزنم و شروعی تازه داشته باشم.