رنگ مو هاف لایت

رنگ مو هاف لایت : زیرا واقعیت این بود که من خیلی به تنها ماندن اهمیت نمی‌دادم، و با این حال به نظر می‌رسید همیشه نوبت من است که در میان بوته‌ها بچرخم یا در امتداد سواحل لغزنده زیر نور مهتاب بچرخم.

رنگ مو : صدایش از روی آب به سمت ما آمد و با عصبانیت چیزی فریاد زد، اما باد آن را غرق کرد به طوری که حتی یک کلمه شنیده نشد. چیزی کنجکاو در کل ظاهر وجود داشت – انسان، قایق، نشانه‌ها، صدا – که بر من تأثیری خارج از نسبت به علتش داشت. “او از خودش عبور می کند!” گریه کردم. “ببین، او علامت صلیب می گذارد!” مرد سوئدی در حالی که چشمانش را با دست سایه انداخت و مرد را دور از چشم تماشا کرد.

رنگ مو هاف لایت

رنگ مو هاف لایت : گفت: “من معتقدم حق با شماست.” به نظر می رسید که او در یک لحظه رفته بود و در آنجا در دریای بیدها ذوب شد، جایی که خورشید آنها را در پیچ رودخانه گرفت و آنها را به یک دیوار بزرگ زرشکی از زیبایی تبدیل کرد. مه هم شروع کرده بود به طوری که هوا مه آلود بود. “اما او در شب در این رودخانه پرآب چه می کند؟” گفتم نیمی از خودم.

لینک مفید : لایت و هایلایت مو

او در چنین زمانی به کجا می‌رود و منظورش از نشانه‌ها و فریادهایش چه بوده است؟ همراه من خندید: “او دود ما را دید و فکر کرد ما احتمالاً روح هستیم.” “این مجارستانی ها به انواع زباله ها اعتقاد دارند: شما به یاد دارید که زن مغازه دار در پرسبورگ به ما هشدار داد که هیچ کس هرگز به اینجا نرسیده است زیرا متعلق به نوعی موجودات خارج از دنیای انسان است!

فکر می کنم آنها به جن ها و عناصر عنصری و احتمالاً شیاطین نیز اعتقاد دارند. دهقان در قایق برای اولین بار در زندگی خود مردم را در جزایر دید، او پس از مکثی جزئی اضافه کرد، “و این او را ترساند، فقط همین.” لحن صدای سوئدی قانع کننده نبود و رفتار او فاقد چیزی بود که معمولاً وجود داشت. در حین صحبت کردن او فوراً متوجه تغییر شدم.

البته بدون اینکه بتوانم دقیقاً آن را برچسب گذاری کنم. من با صدای بلند خندیدم: “اگر آنها تخیل کافی داشتند” – به یاد دارم که سعی کردم تا آنجا که می توانستم سر و صدا کنم – “ممکن است مردم چنین مکانی را با خدایان قدیمی دوران باستان پیدا کنند. رومی ها باید بیشتر این منطقه را تسخیر کرده باشند یا کمتر با زیارتگاه‌ها و نخلستان‌های مقدس و خدایان اصلی‌شان».

موضوع از بین رفت و ما به خورش برگشتیم، زیرا دوست من به عنوان یک قاعده به گفتگوی تخیلی نمی پرداخت. بعلاوه، همان موقع به یاد می آورم که از اینکه او تخیلی نبود، به طور مشخص خوشحال بودم. ماهیت خشن و عملی او ناگهان به نظرم خوش آمد و آرامش بخش به نظر می رسید. من احساس می‌کردم خلق و خوی تحسین‌برانگیزی بود.

او می‌توانست مانند یک سرخپوست سرخ‌پوست از تپه‌ها پایین بیاید، از پل‌ها و گرداب‌های خطرناک بهتر از هر مرد سفیدپوستی که تا به حال در قایق رانی دیده بودم شلیک کند. او یک همکار بزرگ برای یک سفر ماجراجویانه بود، برج قدرت زمانی که اتفاقات ناگوار رخ می داد. به چهره قوی و موهای مجعد روشن او که زیر انبوه چوب های دریفتش (دوبرابر اندازه من!) تلوتلو می خورد، نگاه کردم و احساس آرامش کردم.

بله، من دقیقاً در آن زمان خوشحال بودم که سوئدی همان چیزی بود که بود، و هرگز اظهاراتی نکرد که بیشتر از آنچه آنها می‌گفتند بیان کرد. او اضافه کرد: «هر چند رودخانه همچنان در حال افزایش است. اگر این جزیره ادامه پیدا کند دو روز دیگر زیر آب خواهد رفت.» گفتم : ای کاش باد می رفت. “من انجیر برای رودخانه مهم نیست.” سیل، در واقع، هیچ وحشتی برای ما نداشت.

رنگ مو هاف لایت : می‌توانستیم با اطلاع ده دقیقه پیاده شویم، و هر چه آب بیشتر باشد، بهتر آن را دوست داریم. این به معنای جریان فزاینده و از بین رفتن تخت های خائنانه زونا بود که اغلب تهدید می کردند که ته قایق رانی ما را پاره کنند. بر خلاف انتظار ما باد با خورشید غروب نکرد. به نظر می‌رسید که با تاریکی زیاد می‌شد، بالای سرش زوزه می‌کشید و بیدها را مثل نی دور ما می‌لرزید.

صداهای کنجکاو گاه آن را همراهی می‌کردند، مانند انفجار اسلحه‌های سنگین، و با ضربات مسطح عظیم و با قدرتی عظیم بر آب و جزیره می‌افتاد. این باعث شد به صداهایی فکر کنم که یک سیاره باید بسازد، ما فقط می توانستیم آن را بشنویم، در حالی که در فضا حرکت می کنیم. اما آسمان کاملاً از ابرها پاک بود و اندکی بعد از شام ماه کامل در شرق طلوع کرد و رودخانه و دشت بیدهای فریاد زده را با نوری مانند روز پوشاند.

روی تکه شنی کنار آتش دراز کشیدیم، سیگار می کشیدیم، به سر و صداهای شب گوش می دادیم و با خوشحالی از سفری که قبلاً انجام داده بودیم و از برنامه های پیش رومان صحبت می کردیم. نقشه در در چادر پهن شده بود، اما باد شدید مطالعه را سخت می کرد و در حال حاضر پرده را پایین انداختیم و فانوس را خاموش کردیم.

نور آتش برای دود کشیدن و دیدن چهره همدیگر کافی بود و جرقه ها مانند آتش بازی بالای سرمان می چرخیدند. چند یارد آن طرفتر، رودخانه غرغر می کرد و خش خش می کرد، و هر از چند گاهی یک چلپ چلوپ شدید از سقوط بخش های بیشتری از ساحل خبر می داد. متوجه شدم صحبت ما به صحنه ها و حوادث دور از اولین اردوگاه های ما در جنگل سیاه یا موضوعات دیگر کاملاً دور از محیط کنونی مربوط می شد.

رنگ مو هاف لایت : زیرا هیچ کدام از ما بیش از حد لازم از لحظه واقعی صحبت نکردیم. – تقریباً انگار به طور ضمنی توافق کرده بودیم که از بحث در مورد اردوگاه و حوادث آن اجتناب کنیم. به عنوان مثال، نه سمور دریایی و نه قایق‌ران، افتخار حتی یک بار ذکر را دریافت نکردند، اگرچه معمولاً اینها برای بخش عمده‌ای از شب بحث را فراهم می‌کردند. آنها البته رویدادهای متمایز در چنین مکانی بودند.

کمبود چوب باعث شد که آتش ادامه داشته باشد، زیرا باد، که دود را به صورت ما در هر جایی که می نشستیم می راند. در همان زمان به ایجاد یک کشش اجباری کمک کرد. ما به نوبه خود آن را برای جستجوی غذا در تاریکی انتخاب کردیم، و مقداری که سوئدی آورده بود همیشه به من این احساس را می داد که مدت زیادی طول کشیده تا آن را پیدا کند.