رنگ موی زنانه بهترین

رنگ موی زنانه بهترین : این کار را صرفاً برای آزار دادن من انجام می دهند. وقتی در زمان جنگ این کلمات را اضافه می کنند: “سینکلر هنوز تحت نظارت است”، البته منظورشان این است که خوانندگان آنها این تصور را خواهند داشت.

رنگ مو : که یک بار “آچاری را به ماشین قرمز روسیه انداختم” و کمپینی را آغاز می کند تا افکار عمومی را باور کند که من در طول جنگ بی وفا بودم. ! شما ممکن است این را فراتر از باور کنید. اما من ۲۰۷به شما ثابت خواهد کرد و تا اینجا موفقیت آمیز بوده است که اخیراً یکی از مدیران دبیرستانی در لس آنجلس، خطاب به دانش‌آموزان مدرسه‌اش، از من به عنوان “بد وفادار و خائن بدنام” یاد کرد!

رنگ موی زنانه بهترین

رنگ موی زنانه بهترین : اگر چیزی در مورد بازگشت من به اردوگاه رادیکال و دلایل آن می دانید، آن را از مطبوعات رادیکال می دانید، نه از مطبوعات سرمایه داری. از روزی که من تغییر را اعلام کردم، آسوشیتدپرس حتی یک کلمه در مورد دیدگاه یا گفته های من ارسال نکرده است. در حالی که “لس آنجلس تایمز” هنوز دورتر می رود – “تایمز” عمداً به این واقعیت چشمک می زند.

البته قوانین تهمت در کالیفرنیا وجود دارد، بنابراین “تایمز” جرأت نمی کند منصفانه و واضح بیان کند که من در طول جنگ بی وفا بودم. کاری که انجام می دهد این است که هر حرف و عمل من را اسکن می کند، و آنها را با عبارات انتخاب شده ای ظریف گزارش می کند که من را در معرض سوء ظن قرار می دهد، بدون اینکه اتهامات قطعی را مطرح کند.

مطمئناً باید اعتراف کنید که چنین خیانت حساب شده و سیستماتیک یک روزنامه بسیار ثروتمند و قدرتمند از اهمیت عمومی برخوردار است. از من انتظار دارید که اتهامم را ثابت کنم. خیلی خوب، در اینجا دو مورد وجود دارد. مورد اول: من در حالی که پای جنگ ایستاده بودم، در مقابل عمل جاسوسی ایستادگی نکردم و وقتی تعدادی از دوستانم را به عنوان صلح طلب دستگیر کردند.

در خطر ده یا بیست سال زندان ایستادند، به مقامات مراجعه کردم و شفاعت کردم و موفق شدم. در حل و فصل پرونده ها بر اساس اقرار به گناه و پرداخت جریمه. «تایمز» می‌دانست که من چه کار می‌کنم، و از دهانش کف می‌کرد، بنابراین چند تن از کارکنانش به من گفتند. اما جرأت نداشت چیزی بگوید.

زیرا من هم قاضی فدرال و هم مقامات تعقیب را به طرز فکر خود جلب کرده بودم. معاون دادستان ایالات متحده، آقای پالمر، اتفاقاً یک جنوبی بود، یک نوع مردی که من آن را درک می کنم، و در طی این مذاکرات با او آشنا شدم. بعداً به دیدنش رفتم و گفتم: «آقا. پالمر، من در حال نوشتن داستانی به نام “جیمی هیگینز” هستم که می خواهم.

آن را به صورت سریالی در مجله خود منتشر کنم. این داستان یک سوسیالیست در زمان جنگ است و هدف آن جلب نظر سوسیالیست ها به ایده حمایت از جنگ است. اما من در این دوراهی هستم. اگر بخواهم مردی را نشان دهم که از مخالفت با جنگ گرویده است، ابتدا باید نشان دهم که در زمان مخالفتش چه احساسی داشت.

من باید از او یک شخصیت واقعی بسازم، باید استدلال‌های او را به استدلال‌های واقعی تبدیل کنم – کاری که در زمان جنگ انجامش سخت است. من نمی خواهم کسی هدف و دیدگاه من را درک کند. بنابراین نمی‌دانم که آیا شما این دست‌نویس را می‌خوانید و به من بگویید که آیا چیزی در آن وجود دارد که ممکن است باعث سوء تفاهم شود.» پاسخ آقای پالمر این بود که قبل از انتشار در مورد هر چیزی از اظهار نظر رسمی منع شده است.

اما بسیار خوشحال می شود که نظر شخصی و غیر رسمی به من بدهد. من ۲۰۸پاسخ داد که من این را یک لطف می دانم و آقای پالمر دست نوشته را خواند. بدون شک او در مورد آن با دیگران صحبت کرد، و “تایمز” باید در مورد این موضوع شنیده باشد. چند ماه بعد پاراگراف زیر در صفحه سرمقاله “تایمز” ظاهر شد: آپتون سینکلر انگشتانش را در آشفتگی تام مونی فرو کرده است.

رنگ موی زنانه بهترین : سینکلر قلم خود را به زمین انداخته است که مدتی درگیر تهیه نسخه خطی کتابی بوده است که وفاداری آن باید توسط دادستان ناحیه ایالات متحده منتقل می شود، و بنابراین در موقعیتی است که با کسانی که ممکن است با آن مخالفت کنند همدردی کند. قانون اکنون، به خیانت ظریف این عبارت توجه کنید. وفاداری دست نوشته من “باید” منتقل می شد.

تقریباً هرکسی که آن پاراگراف را می‌خواند، از آن می‌فهمد که دولت اقداماتی را در این زمینه انجام داده است، من را مجبور به ارائه نسخه خطی کرده است. هیچ کس این تصور را نخواهد داشت که اجبار در این موضوع اجبار وجدان و قضاوت من است، آرزوی من برای اطمینان از اینکه قطعه داستانی من در معرض سوء تفاهم نباشد. ناگفته نماند که “تایمز” به این واقعیت اشاره نکرده است.

که آقای پالمر پس از خواندن نسخه خطی، صمیمانه نوشت تا به من اطمینان دهد که احتمال سوء تفاهم وجود ندارد و نیازی به هیچ تغییری نیست. مورد دوم – و باز هم مهمتر: یک سال یا بیشتر اتفاق افتاد که مجبور شدم برای آپاندیسیت تحت عمل جراحی قرار بگیرم. من از مسئولان بیمارستان درخواست کردم که اخباری در مورد این عمل منتشر نکنند.

زیرا برای من اهمیتی ندارد که از مسائل شخصی صرفاً در روزنامه ها استفاده شود. بنابراین چند هفته بعد، پس از اینکه از بیمارستان خارج شدم، قبل از اینکه چیزی در مورد عمل جراحی من مشخص شود، گذشت. یکی از دوستانم تلفنی با من تماس گرفت تا از من بپرسد که آیا با خبرنگار پاسادنا تایمز، رابرت هاروود، یک هموطن جوان نجیب که سعی در یادگیری نوشتن داشت، ملاقات خواهم کرد.

رنگ موی زنانه بهترین : گفتم آن موقع نمی توانم او را ملاقات کنم، چون تازه از بیمارستان بیرون آمده بودم. دوستم این شرایط را برای هاروود توضیح داد و هاروود خبری را ارسال کرد که صبح روز بعد با این عنوان ظاهر شد: « نویسنده آنارشیست در بیمارستان ». اکنون، البته، سردبیران “تایمز” به خوبی می دانند که من آنارشیست نیستم. وقتی به من آنارشیست می گویند.