رنگ موی مرواریدی به چه پوستی میاد

رنگ موی مرواریدی به چه پوستی میاد : به خاطر شرم و نفرتش از خودش، به سختی جرأت نفس کشیدن داشت. اواخر شب، الزبیتا آمد، در حالی که پول یک عده را گرفته بود، و پیشاپیش آن را پرداخت کرد، مبادا در خانه خیلی وسوسه شود.

رنگ مو : گاه و بیگاه خود را بلند می کرد و به نقاب سفیدی که جلویش بود خیره می شد، سپس چشمانش را پنهان می کرد زیرا نمی توانست آن را تحمل کند. مرده! مرده! و او فقط یک دختر بود، او به سختی هجده سال داشت! زندگی او به سختی آغاز شده بود – و در اینجا او به قتل رسیده بود – درهم شکسته، شکنجه شده بود! صبح بود که بلند شد و به آشپزخانه آمد.

رنگ موی مرواریدی به چه پوستی میاد

رنگ موی مرواریدی به چه پوستی میاد : مات و خاکستری خاکستری، متحیر و گیج. تعداد بیشتری از همسایه ها وارد شده بودند و در حالی که روی صندلی کنار میز فرو رفت و صورتش را در آغوشش فرو برد، در سکوت به او خیره شدند. چند دقیقه بعد در ورودی باز شد. طوفانی از سرما و برف به داخل سرازیر شد، و پشت آن کوترینای کوچک که از دویدن نفس نمی‌کشید.

از سرما آبی رنگ بود. “من دوباره خونه ام!” او فریاد زد. “به سختی توانستم -” و سپس، با دیدن ، او با تعجب متوقف شد. از یکی به دیگری نگاه کرد، دید که اتفاقی افتاده است و با صدای آهسته‌تری پرسید: «چی شده؟» قبل از اینکه کسی بتواند پاسخ دهد، شروع به کار کرد. به سمت او رفت و بی‌ثبات راه می‌رفت. “کجا بودی؟” او خواست.

او گفت: “فروش اوراق با پسرها.” “برف -” “پول داری؟” او خواست. “آره.” “چقدر؟” “نزدیک به سه دلار، جورجیس.” “به من بده.” کوترینا که از رفتار او ترسیده بود، نگاهی به دیگران انداخت. “به من بده!” او دوباره دستور داد و او دستش را در جیبش فرو برد و یک تکه سکه را که در یک تکه پارچه بسته شده بود بیرون آورد. آن را بدون کلمه در زمان، و از در و پایین خیابان رفت.

سه در آن طرفتر یک سالن بود. وقتی وارد شد گفت: «ویسکی» و وقتی مرد مقداری به او هل داد، با دندان‌هایش پارچه را پاره کرد و نیم دلار بیرون آورد. “بطری چقدر است؟” او گفت. “می خواهم مست شوم.” فصل XX اما یک مرد بزرگ با سه دلار نمی تواند مدت زیادی مست بماند. آن صبح یکشنبه بود، و دوشنبه شب، Jurgis به خانه آمد، هوشیار و بیمار، متوجه شد که او هر سنت متعلق به خانواده را صرف کرده بود.

رنگ موی مرواریدی به چه پوستی میاد : و فراموشی یک لحظه را با آن خریداری نکرده بود. اونا هنوز دفن نشده بود. اما به پلیس اطلاع داده شده بود و فردا جسد را در تابوت کاج می گذاشتند و به مزرعه سفالگر می بردند. الزبیتا در حال التماس بود، چند پنی از هر یک از همسایه ها، تا به اندازه کافی برای یک دسته جمعی برای او بپردازند. و بچه ها در طبقه بالا از گرسنگی مرده بودند، در حالی که او که بی ارزش بود.

پول آنها را خرج نوشیدنی می کرد. آنیله با تمسخر گفت و وقتی به سمت آتش حرکت کرد این اطلاعات را اضافه کرد که آشپزخانه او دیگر برای او نیست که از بوهای فسفاتش پر شود. او تمام اتاق‌های خود را به حساب اونا در یک اتاق جمع کرده بود، اما حالا او می‌توانست در حیاطی که به آن تعلق داشت، برود – و اگر مقداری اجاره به او پرداخت نمی‌کرد.

خیلی بیشتر هم نمی‌شد. Jurgis بدون کلمه رفت، و، پله بیش از نیم دوجین خواب شبانه روزی در اتاق بعدی، صعود از نردبان. بالا تاریک بود. آنها قادر به پرداخت هیچ نوری نبودند. همچنین تقریباً به اندازه هوای بیرون سرد بود. در گوشه ای، تا حد امکان دور از جسد، ماریا نشسته بود، آنتاناس کوچک را در یک بازوی خوب خود گرفته بود و سعی می کرد او را آرام کند تا بخوابد.

در گوشه ای دیگر، جوزاپاس کوچولوی بیچاره خمیده بود و ناله می کرد زیرا تمام روز چیزی برای خوردن نداشت. ماریا یک کلمه به Jurgis گفت. او مانند شلاق خورده به داخل خزید و رفت و کنار جسد نشست. شاید او باید در مورد گرسنگی بچه ها و در مورد پستی خودش فکر می کرد. اما او فقط به اونا فکر کرد، او دوباره خود را به تجمل غم و اندوه تسلیم کرد.

او هیچ اشکی نمی‌ریخت و از اینکه صدایی درآورد خجالت می‌کشید. بی حرکت نشسته بود و از ناراحتی می لرزید. او هرگز خواب ندیده بود که چقدر اونا را دوست دارد، تا حالا که اونا رفته بود. تا حالا که اینجا نشسته بود، می دانست که فردا او را خواهند برد و دیگر هرگز به او نگاه نخواهد کرد – هرگز در تمام روزهای زندگیش. عشق قدیمی او که از گرسنگی مرده بود.

رنگ موی مرواریدی به چه پوستی میاد : تا حد مرگ کتک خورده بود، دوباره در او بیدار شد. دریچه‌های خاطره برداشته شد – او تمام زندگی آنها را با هم دید، او را همانطور که در لیتوانی دیده بود، در اولین روز نمایشگاه، زیبا مانند گل‌ها، که مانند پرنده‌ای آواز می‌خواند، دید. او را همانطور که با او ازدواج کرده بود دید، با تمام لطافتش، با دلی از شگفتی. به نظر می رسید که همان کلماتی که گفته بود.

اکنون در گوش او زنگ می زند، اشکی که برای خیس شدن روی گونه اش ریخته بود. نبرد طولانی و بی رحمانه با بدبختی و گرسنگی او را سخت و تلخ کرده بود، اما او را تغییر نداده بود – او تا آخر همان روح گرسنه بود، دستانش را به سوی او دراز می کرد، از او التماس می کرد و از او برای عشق و مهربانی التماس می کرد. . و او زجر کشیده بود – خیلی بی رحمانه رنج کشیده بود.

چنین عذاب ها، چنین بدنامی ها – خدایا، یاد آنها قابل تحمل نیست. او چه هیولای شرارت و بی مهری بود! هر کلمه خشم آلودی که تا به حال به زبان آورده بود به او برمی گشت و او را مانند چاقو می برید. هر عمل خودخواهانه ای که او انجام داده بود – اکنون با چه عذابی برای آنها پرداخت! و چنین ارادت و هیبتی در روحش موج می زد – حالا که هرگز نمی توان آن را به زبان آورد.

رنگ موی مرواریدی به چه پوستی میاد : حالا که خیلی دیر شده بود، خیلی دیر! سینه‌اش با آن خفه می‌شد، می‌ترکید. او اینجا در تاریکی کنار او خم شد و دستانش را به سمت او دراز کرد – و او برای همیشه رفته بود، مرده بود! او می توانست از وحشت و ناامیدی آن با صدای بلند فریاد بزند. عرق عذاب بر پیشانی‌اش نشست، با این حال جرأت نمی‌کرد صدایی در بیاورد.