بلوند پلاتینه چه رنگی است

بلوند پلاتینه چه رنگی است : مستقیماً به موضوع رسید: اینجا را ببین، می‌خواهم خواهرم را تنها بگذاری.» “او را رها کن!” دیگری گریه کرد و در مسیر خود ایستاد و به پل خیره شد. “چرا، منظورت چیست؟” میلی به من می‌گوید که شما زیاد در آن مکان بوده‌اید – شب گذشته با او آنجا بودید. اما پل! یکی باید با او می ماند!» ما از خودمان مراقبت خواهیم کرد.

رنگ مو : در مدرسه سرودهای میهن پرستانه می خواندند و سپاه مته را سازماندهی می کردند. این جنگ نفتی در مقایسه با آن بسیار کم بود که هیچ کس به آن توجهی نکرد. اما بانی را گرفت و به نظر او جنگ بزرگی بود. این همه گستاخی قدرت، این سرپیچی از قانون و نجابت، این دروغ نکبت بار در مورد کارگران! در اینجا بانی حقیقت را دریافت، او آن را رو در رو با مردان و زنانی که می‌شناخت.

بلوند پلاتینه چه رنگی است

بلوند پلاتینه چه رنگی است : و سپس داستان هایی را که در روزنامه ها خوانده بود به یاد می آورد – و از خود متنفر می شد، زیرا با پولی که از این طریق به دست آمده بود زندگی می کرد! پدرش «ارزیابی‌های» فدراسیون را می‌پرداخت و به این ترتیب حقوق این سیاه‌گاردها را می‌پرداخت – برای تفنگ و مهمات آنها و برای بطری‌های ویسکی که بدون آن نمی‌ماندند!

همچنین شعری به نام «کار بیدار، اثر خانم وین مارتین، زن ابزارآلات» وجود داشت. پل به تازگی از سفر به برخی از مزارع دیگر برگشته بود، جایی که رفته بود تا مردان را متقاعد کند که به اعتصاب بپیوندند. در مرکز نفت تلاش کرده بودند او را دستگیر کنند، اما او انعام گرفته بود و از یک جاده عقب فرار کرد. آمریکا در حال رفتن به جنگ بود و همه از آن هیجان زده بودند.

منظورش چی بود؟ پشتش چی بود؟ یک چیز، طمع گروه کوچکی از اپراتورهای حاکم، که دستمزد زندگی به مردان خود نمی دهند، اما روزی دوازده ساعت کار می کنند. آنها مردان را با هفت تیر و تفنگ می راندند، آنها را از چاه ها، که تنها منبع امرار معاش آنها بود، دور می کردند، و آنها را گرسنه می کشیدند تا با شرایط ناعادلانه قدیمی کار کنند.

بلوند پلاتینه چه رنگی است : داستان همین بود، به همین سادگی. و اینجا، در آشپزخانه کوچک روث، شما این روند را از درون دیدید. دخترها مجبور شده بودند قیمت نانی را که می فروختند کاهش دهند، زیرا برخی از مردم در غیر این صورت توانایی خرید آن را نداشتند! کارگران نفت هرگز پس انداز زیادی نمی کنند، زیرا مجبورند جابه جا شوند، خانواده هایشان را بیاورند یا برایشان پول بفرستند.

و اکنون پس انداز آنها تمام شده بود، و کمک هایی که از سایر زمینه ها می آمد کافی نبود، و پل، که برای تحصیل و دانشمند شدن پول پس انداز می کرد، از آن برای حمایت از خانواده های گرسنه استفاده می کرد، و روت و میلی همه چیز را می دادند. زمان آنها بود، و حتی خانم واتکینز پیر هم تا جایی که می توانست کمک می کرد! بانی این رنج را به پدرش بازگرداند.

وقتی مردم دیگر غذایی برای زنده نگه داشتن نداشتند، قرار بود چه کنند؟ بابا جواب داد، باید برگردن سر کار! “و اعتصاب را از دست بدهی، پدر؟” بله، او گفت، اگر آنها نمی توانستند برنده شوند، باید ببازند – این قانون اعتصاب بود، مثل همه چیزهای دیگر. زندگی سخت بود و دیر یا زود باید آن را یاد می گرفتی. آنها باید تسلیم شوند و منتظر بمانند تا زمانی که اتحادیه آنها قوی تر شود.

اما، بابا، وقتی اپراتورها آنها را تحریم می کنند، چگونه می توانند آن را قوی تر کنند؟ شما می دانید که چگونه مردان اتحادیه را از بین می برند – در حال حاضر، اگر آنها تسلیم شوند، اکثر شرکت ها افراد فعال را پس نخواهند گرفت. و پدر گفت که این را می‌دانست، اما مردان باید به تلاش خود ادامه دهند، راه دیگری وجود نداشت.

مطمئناً او نمی توانست با بی کار نگه داشتن چاه های خود از اعتصاب حمایت کند! مردها باید بفهمند که او نمی‌توانست بیش از این این گاف را تحمل کند، آنها حق نداشتند چنین انتظاری داشته باشند. آنها باید یا چاه های دیگر را ببندند یا چاه های راس باز شده را ببینند.

و بانی به نوعی مریض شد و فکری را مانند یک مریضی کثیف پنهان کرد: “می‌خواهیم دلمه‌ها را به دستگاه خود بیاوریم!” هشتم واقعاً فقط یک مکان وجود داشت که بانی می توانست خوشحال باشد و آن بالا در خانه ییلاقی بود. او بعدازظهر شنبه خود را در آنجا گذراند و به روث و میلی کمک کرد—یک نوع کمکی که او اجازه داشت به اعتصاب بدهد! بخشی از زمان آنها از رنجی که می دانستند صحبت می کردند.

و بخشی از اوقات آنها شوخی می کردند و مانند سایر جوانان شوخی می کردند. اما در تمام مدت آنها مانند بیشورها کار می کردند و آرد متعلق به اتحادیه را به انواع مختلف خوراکی تبدیل می کردند. در وقت شام، آقای واتکینز با واگن آمد، سفر دومش، و او را بار کردند، و میلی با او به سمت مقر حرکت کرد، در حالی که بانی با روث ماند، و به تمیز کردن مکان کمک کرد، و سعی کرد وضعیت مخمصه را توضیح دهد.

بلوند پلاتینه چه رنگی است : پدرش، و چرا او، بانی، واقعاً نتوانست به اعتصاب کمک کند. روز یکشنبه به جلسات رفت و شنید که پولس سخنرانی دیگری می کند. پل، که همیشه هولناک به نظر می‌رسید، اکنون به دلیل چند هفته کم غذا و خواب کم، ضعیف شده بود، و خشم شور در صدایش وجود داشت. او در مورد سفر خود به مناطق دیگر گفت و گفت که چگونه هیچ جا عدالتی وجود ندارد.

مقامات شهر و شهرستان و ایالت صرفاً مهره های اپراتورها بودند و هر کاری که ممکن بود انجام می دادند تا مردان را سرکوب کنند و سازمان آنها را در هم بشکنند. در این شعله سپید رنج، روح پولس به فولاد تبدیل شده بود، و انبوه کارگران در این روند شریک شدند و عهدهای جدید همبستگی گرفتند. بانی هیجان یک تجربه جمعی بزرگ را احساس کرد و مشتاق بود که بخشی از آن باشد.

و سپس عقب نشست، مانند مرد جوانی در داستان کتاب مقدس که دارایی های زیادی داشت. پولس او را در میان جمعیت دیده بود و پس از جلسه او را جستجو کرد. او گفت: «می‌خواهم با شما صحبت کنم،» و آن‌ها از دیگران دور شدند و پل، که زمانی برای تلف کردن نداشت.