رنگ مو موکا گرم

رنگ مو موکا گرم : صخره شیب دار نزدیک دهانه ریو نگرو حد شمالی آن در ساحل پاتاگونیا است. و آنها در آنجا حدود چهارصد مایل از خط مرکزی بزرگ محل سکونت خود در آند سرگردان شده اند. بیشتر در جنوب، در میان پرتگاه های پررنگ در سر پورت دیزایر، کندور غیر معمول نیست.

رنگ مو : در چشم انداز پاتاگونیا گواناکو جایگزین غزال و آگوتی خرگوش می شود. ۲۴ آوریل . -مانند دریانوردان قدیم هنگام نزدیک شدن به یک سرزمین ناشناخته، ما پیش پا افتاده ترین نشانه تغییر را بررسی و تماشا کردیم. تنه درختی یا تخته سنگی بدوی با شادی مورد استقبال قرار گرفت، گویی جنگلی را دیدیم که در کناره های کوردیلا رشد کرده بود. با این حال، بالای یک بانک سنگین از ابرها، که تقریباً دائماً در یک موقعیت باقی می‌ماند.

رنگ مو موکا گرم

رنگ مو موکا گرم : امیدوارکننده‌ترین علامت بود و در نهایت به یک منادی واقعی تبدیل شد. در ابتدا ابرها به جای انبوه بخاری که توسط قله های یخی آنها متراکم شده بود، با خود کوه ها اشتباه گرفتند. ۲۶ آوریل . – ما امروز با تغییر قابل توجهی در ساختار زمین‌شناسی دشت‌ها مواجه شدیم. از همان ابتدا شن های رودخانه را به دقت بررسی کرده بودم و در دو روز آخر متوجه وجود چند سنگریزه کوچک از بازالت بسیار سلولی شده بودم.

تعداد و اندازه آنها به تدریج افزایش یافت، اما هیچ کدام به بزرگی سر یک مرد نبودند. اما امروز صبح، سنگریزه‌های همان صخره، اما فشرده‌تر، ناگهان فراوان شد و در عرض نیم ساعت، در فاصله پنج یا شش مایلی، لبه زاویه‌دار یک سکوی بزرگ بازالتی را دیدیم. هنگامی که به پایگاه آن رسیدیم، متوجه شدیم که نهر در میان بلوک های سقوط کرده حباب می کند.

برای بیست و هشت مایل بعدی مسیر رودخانه با این توده های بازالتی پر شد. فراتر از این حد، قطعات عظیم سنگ‌های بدوی که از صخره‌سنگ اطراف به دست آمده‌اند، به همان اندازه زیاد بودند. هیچ یک از قطعات با اندازه قابل توجهی شسته نشده بود بیش از سه یا چهار مایل پایین رودخانه زیر منبع اصلی خود: با توجه به سرعت منحصربفرد حجم عظیم آب در سانتا کروز، و اینکه هنوز در هیچ قسمتی از رودخانه رخ نمی‌دهد.

این مثال بارزترین نمونه است. ناکارآمدی رودخانه ها در حمل و نقل حتی قطعات با اندازه متوسط. بازالت تنها گدازه ای است که از زیر دریا جاری شده است. اما فوران ها باید در بزرگ ترین مقیاس بوده باشند. در نقطه ای که برای اولین بار با این سازند روبرو شدیم ضخامت آن ۱۲۰ فوت بود. در ادامه مسیر رودخانه، سطح به طور نامحسوس بالا آمد و توده ضخیم تر شد.

به طوری که در چهل مایلی بالاتر از ایستگاه اول ۳۲۰ فوت ضخامت داشت. ضخامتی که ممکن است نزدیک به کوردیلا باشد، من هیچ راهی برای دانستن آن ندارم، اما سکوی آنجا به ارتفاع حدود سه هزار پا از سطح دریا می رسد: بنابراین باید به کوه های آن زنجیره بزرگ برای منبع آن نگاه کنیم. ; و شایسته چنین سرچشمه‌ای نهرهایی است.

که بر بستر دریا به فاصله صد فرسنگ جاری شده‌اند. در نگاه اول به صخره های بازالتی در طرف مقابل دره، مشخص بود که این اقشار زمانی متحد شده بودند. پس چه نیرویی توده‌ای از سنگ‌های بسیار سخت را که ضخامت متوسطی نزدیک به سیصد فوت و وسعت آن از کمتر از دو مایل تا چهار مایل متغیر بود.

در امتداد یک خط کامل از کشور برداشته است؟ رودخانه، اگرچه قدرت بسیار کمی در حمل و نقل حتی قطعات ناچیز دارد، اما در گذر زمان ممکن است با فرسایش تدریجی خود اثری ایجاد کند که قضاوت در مورد میزان آن دشوار است. اما در این مورد، فارغ از بی اهمیت بودن چنین عاملی، دلایل موجهی می توان برای این باور قائل شد.

رنگ مو موکا گرم : که این دره قبلاً توسط یک بازوی دریا اشغال شده است. در این کار نیازی به توضیح دلایل منتهی به این نتیجه نیست، که از شکل و ماهیت تراس های پلکانی در دو طرف دره، از نحوه گسترش کف دره نزدیک به آند به دست آمده است. دشتی بزرگ مانند مصب با تپه های شنی روی آن و از وقوع چند صدف دریایی که در بستر رودخانه افتاده است.

اگر فضایی داشتم می‌توانستم ثابت کنم که آمریکای جنوبی قبلاً در اینجا توسط یک تنگه قطع شده بود و مانند ماژلان به اقیانوس‌های اطلس و اقیانوس آرام می‌پیوست. اما هنوز ممکن است این سوال مطرح شود که بازالت جامد چگونه حذف شده است؟ زمین شناسان قبلاً عمل خشونت آمیز برخی از خرابی های عظیم را وارد بازی می کردند.

اما در این مورد چنین است این فرض کاملاً غیر قابل قبول بود. زیرا همان دشت‌های پلکانی با صدف‌های دریایی موجود بر روی سطح آن‌ها، که در مقابل خط طولانی ساحل پاتاگونیا قرار دارند، از هر طرف دره سانتا کروز می‌روند. بنابراین هیچ اقدام احتمالی هیچ سیل نمی تواند زمین را چه در داخل دره و چه در امتداد ساحل آزاد مدل سازی کند.

و با تشکیل چنین دشت ها یا تراس های پلکانی خود دره گود شده است. اگرچه می دانیم که جزر و مدی وجود دارد که در تنگه ماژلان با سرعت هشت گره در ساعت جریان دارد، با این حال باید اعتراف کنیم که فکر کردن به تعداد سال ها، قرن به قرن، تقریباً سر را گیج می کند. جزر و مد، بدون کمک موج‌سواری سنگین، می‌بایست منطقه و ضخامت گدازه‌ای جامد بازالتی را خورده باشد.

با این وجود، باید باور کنیم که لایه‌هایی که توسط آب‌های این تنگه باستانی تضعیف شده بود، به قطعات عظیمی شکسته شد و این لایه‌های پراکنده در ساحل ابتدا به بلوک‌های کوچک‌تر، سپس به سنگ‌ریزه‌ها و در نهایت به غیر قابل لمس‌ترین گل تبدیل شدند. جزر و مد به سمت اقیانوس شرقی یا غربی کشیده شد. با تغییر در ساختار زمین‌شناسی دشت‌ها، شخصیت منظره نیز تغییر کرد.

در حالی که در حال چرخیدن به برخی از ناپاک‌های باریک و صخره‌ای بودم، تقریباً می‌توانستم تصور کنم که دوباره به دره‌های بایر جزیره سنت جاگو برگردم. در میان صخره های بازالتی گیاهانی پیدا کردم که در هیچ جای دیگری ندیده بودم، اما برخی دیگر را به عنوان سرگردانی از Tierra del Fuego تشخیص دادم. این سنگ های متخلخل به عنوان مخزنی برای آب کم باران عمل می کنند.

و در نتیجه در خطی که سازندهای آذرین و رسوبی به هم می پیوندند، چند چشمه کوچک (نادرترین اتفاقات در پاتاگونیا) فوران کردند. و آنها را می‌توان از فاصله دور با تکه‌های محدود شده از گیاهان سبز روشن تشخیص داد. [تصویر] ۲۷ آوریل . – بستر رودخانه نسبتاً باریک‌تر شد و از این رو جریان سریع‌تر شد. در اینجا با سرعت شش گره در ساعت می دوید.

رنگ مو موکا گرم : به همین دلیل، و از بسیاری از قطعات زاویه ای بزرگ، ردیابی قایق ها خطرناک و پر زحمت شد. این روز من یک کندور شلیک کردم. از نوک بال تا نوک بال هشت و نیم فوت و از منقار تا دم چهار فوت اندازه گیری شد. پا. شناخته شده است که این پرنده دارای گستره جغرافیایی وسیعی است که در سواحل غربی آمریکای جنوبی، از تنگه ماژلان در امتداد کوردیلا تا هشت درجه شمال استوا یافت می شود.