مدل رنگ موی دودی خیلی روشن

مدل رنگ موی دودی خیلی روشن : هر کجا برویم از نام آن می ترسند از گاریوون در شکوه! [۲۷۱] صداهای تشویق شده؛ بچه ها پرسه زدند اما از ردیف افسران و از ردیف سادز، چهره‌های اشک‌آلود که بیهوده تلاش می‌کردند لبخند بزنند، نگاه می‌کردند، و از روستای آنکارا بیرون، سرودهای غم‌انگیز چوخه‌های مضطرب به گوش می‌رسید.

رنگ مو : واشنگتن، به دلیل شهادت او که رئیس جمهور گرانت را خشنود نکرد. بعد شایع شد که او از فرماندهی ستون “کاستر” برکنار شده است. و بعد شایعه شد که اصلاً هنگ را همراهی نمی کند! این خبر برای هفتم تکان دهنده بود. کمپینی بدون “Old Curly!” حالا در این روزهای سرد آوریل هر سربازی با بی حوصلگی روی نوک پا بود.

مدل رنگ موی دودی خیلی روشن

مدل رنگ موی دودی خیلی روشن : هوای سی و زیر صفر، سربازان فترمن را دوباره به خانه بازگرداند. اسب دیوانه، حالا دیوانه تر از همیشه، به گاو نشسته می پیوندد. و مبارزه به اندازه کافی برای همه وجود خواهد داشت. آوریل از راه رسید و رشد کرد و هنوز هیچ ژنرال کاستر ظاهر نشد. شایعه شده بود که او در بازداشت بوده است.

کاستر یا نه کاستر، زمان راهپیمایی فرا رسیده بود. به زودی چمن سبز می شود، سیوها می توانند سفر کنند، و مزیت همه با آنها خواهد بود. در این میان هر گزارشی از آژانس ها هشدار دهنده تر بود. “دوستان” یا ” سرخپوستان رزرو شده” می لغزیدند، می لغزیدند، دور می شدند، دور می شدند و تدارکات و اسلحه می بردند. اودل گفت: «در پایین در استندینگ راک، من می‌شنوم که فقط پنج هزار اینجون وجود دارد که قبلاً هفت هزار نفر بودند.

مدل رنگ موی دودی خیلی روشن : «بقیه برای «بازدید» و «شکار» روشن شده اند. اما شما می توانید به آن تکیه نکنید، “این است که به کشور شاخ بزرگ آنها می روند”. چهار سرباز هفتم از فورت رایس و شش سرباز از فورت لینکلن از پادگان ها به کمپ منتقل شدند تا مکان مناسب تری برای قرار ملاقات باشد. متحدان پیاده نظام با یک باتری گاتلینگ وارد شدند. در اولین قطارها نیز تدارکات انجام شد.

بیسمارک سیتی با هیجان آماده سازی زنده بود. چاقوی خونین، پیشاهنگ ارشد آریکارا نمی توانست بفهمد چه اتفاقی برای موهای بلند افتاده است. ند[۲۶۸] او را تماشا کردم که با زبان اشاره سریع با چارلی رینولدز صحبت می کرد. و پس از آن غمگین دور شدن. «چاقوی خونین می پرسد که چرا موی بلند نمی آید و رزمندگانش را بیرون نمی برد. او می گوید: خیلی سر و صدا و صبر کنید.

سیوها می خندند و لاف می زنند. و از تپه ها پیام بفرست: “آیا سربازان سفید قبل از شروع خسته شده اند؟” “موهای بلند چه مشکلی دارد؟” آیا موهای بلند بیمار است؟ و غیره. من به می گویم که ما یک رئیس بزرگ دیگر به نام تری داریم که ما را هدایت می کند. اما او می گوید: “نه تری را نمی خواهم.

موی بلند میخوای موهای بلند هرگز خسته نشدند، هرگز ترسیدند، رئیس پشته.» تری مردی است که فورت فیشر را در شصت و پنج تسخیر کرد، اینطور نیست؟ از یک سرباز پیاده نظام که نزدیک ایستاده بود پرسید. “پس او باید فرد خوبی باشد.” “آره؛ به این ترتیب او ستاره ژنرال خود را در ارتش منظم به دست آورد، و علاوه بر آن از کنگره تشکر می کنم.

مدل رنگ موی دودی خیلی روشن : اودل پاسخ داد. «و آیا ستوان اسمیت خودمان هم آنجا در کارکنان تری نبود؟ مطمئناً، او رنگ‌ها را حمل می‌کرد تا یک هنگ را تشویق کند، زمانی که توپی چنان بر شانه‌اش کوبید که هرگز نمی‌توانست دستش را بالاتر از سطحی بردارد. تری حالش خوبه او قبل از اینکه یک سرباز خوب باشد وکیل خوبی بود. همه او را دوست دارند. اما او هرگز با اینجونز نجنگیده است.

همه ما کاستر را می‌خواهیم و مطمئن باشید شریدان هم همینطور است. این رئیس جمهور است که رئیس ارتش است و در او نقش دارد. او خیلی آزادانه صحبت می‌کند، فکر می‌کنم، برخی از دوستان گرانت از این موضوع صدمه دیده‌اند.» با این حال، هفته اول در ماه مه، که باید وارد شود[۲۶۹] اما ژنرال کاستر! پس از آن مشخص شد که او به تازگی از رها شدن کامل فرار کرده است.

سرانجام او التماس کرده بود که به او اجازه داده شود که به اعزامی برود، چه او دستور دهد یا نه. تلگراف او به پرزیدنت گرانت چنین بود: «به عنوان یک سرباز از شما می‌خواهم که از دیدن راهپیمایی هنگ من برای دیدار با دشمن و شریک نکردن خطرات آن، مرا از حقارت در امان بدارید». ژنرال تری به درخواست تجدید نظر پیوسته بود و اکنون رئیس جمهور گرانت موافقت کرده بود.

ژنرال کاستر قرار بود فقط هنگ خود را فرماندهی کند. ژنرال تری قرار بود کل ستون را فرماندهی کند. اما، به هر حال، “Old Curly” در دسترس خواهد بود. او لاغر و بی حال به نظر می رسید، انگار خیلی نگران بود. موهایش کوتاه بود و قبل از راهپیمایی دیگر نمی توانست رشد کند. زمان فشرده شد. اینجا اردیبهشت بود، بهار باز شده بود، سرخپوستان دور بودند، هر روز بر قدرتشان افزوده می شد.

خانواده افسران و خانواده های بسیاری از سربازان وظیفه از پست به اردوگاه نقل مکان کردند. کاستر دیگری نیز ظاهر شد. این جوان آرمسترانگ رید یا «آوتی» برادرزاده ژنرال بود. مادرش خواهر بزرگ ژنرال بود. «آوتی» از «بوس» و ند جوان‌تر بود. با یک دوست مدرسه ای که از شرق آمده بود تا تعطیلات خود را با پیشاهنگی یا سربازی سپری کند، مطمئن نبود کدام یک. او و “بوس” برای رفتن به اکسپدیشن وحشی بودند.

مدل رنگ موی دودی خیلی روشن : بسیاری از سربازان نیز مشتاق بودند و کمی لاف می زدند. اما زنان دایره افسران و سادس رو، بسیار هوشیار بودند. آنها می دانستند که[۲۷۰] سیو در حال جمع شدن بودند، این تأخیر برای تغییر مزیت چه کار کرده بود و کمپین چقدر ممکن است جدی باشد. به نظر می رسید که چشمان خانم کاستر پر شده بود. و همینطور خانم کالهون و خانم یتس و همه. تا اواسط ماه مه دستور شکستن اردوگاه صادر نشد.

اولین ژنرال تری و کارکنان از دفتر مرکزی در سنت پل وارد شدند. ژنرال آلفرد هو تری، فرمانده دپارتمان داکوتا، مردی قد بلند، سرباز، با ریش بلند و رفتاری آرام و مودب بود. ند بلافاصله از قیافه اش خوشش آمد. ۱۷ می روز شروع بود. صدای “ژنرال” یا ندای اعتصاب در ساعت پنج صبح به صدا درآمد. قطار واگن با اسکورت پیاده نظام به جلو فرستاده شد.

اما ژنرال تری به ژنرال کاستر دستور داده بود تا هفتمین را در اطراف زمین رژه در فورت لینکلن رژه برود، تا به عنوان یک تعریف از “همسران و دلبندان” آنجا. این در ژنرال تری مهربان بود. او احساس زنان را دیده بود و امیدوار بود که آنها را شاد کند. افسران و مردان با افتخار، به صورت جوخه به جوخه، در ستون درخشان زرد.

آبی، به سرپرستی گروه موسیقی مشهور هنگ هفتم – “هنگ کاستر” – سواره نظام ایالات متحده، در اطراف و اطراف میدان رژه فورت آبراهام لینکلن سوار شدند. آنقدر قوی باعث شهرت ما شده است، زیرا به زودی معلوم می شود که از کجا آمده ایم.