بلوند پلاتینه خیلی روشن بدون دکلره

بلوند پلاتینه خیلی روشن بدون دکلره : تا دلیلی بر محدودیت‌های «آرمان‌گرایی» یک مرد تاجر باشد! IV در بهشت ​​همه چیز رونق داشت. همه مردان سر کار بازگشتند – حتی آنهایی که در لیست سیاه قرار گرفتند، با یک دلار بیشتر در روز و با افزایش حقوق دیگری که وعده داده شده بود.

رنگ مو : دخترها دلشان نسبت به پسرها نرم شده بود و پسرها آماده بودند تا قبل از اینکه خیلی دیر شود کمی لذت ببرند. بانی برای اولین پیش نویس خیلی جوان بود، اما در مدرسه به حفاری رفت و هاله نظامی درباره او انداخت. یک سپاه دبیرستانی بود که با تفنگ های قدیمی شبه نظامیان دولتی تدارک دیده شده بود، و میدان ورزش با گروه هایی از بچه ها پوشیده شده بود.

بلوند پلاتینه خیلی روشن بدون دکلره

بلوند پلاتینه خیلی روشن بدون دکلره : که می گفتند: «هپ، هپ! هپ، هپ! تیم درسته! جوخه رفتند!» – انگشتان پای همدیگر را زیر پا می‌گذارند، اما چهره‌های جوان‌شان را خشمگین نگه می‌دارند. به زودی آنها یونیفورم خواهند داشت و دختران آموزش پرستاران هم همینطور. دختران و پسران در مجلس مدرسه گرد هم می آمدند و سرودهای میهنی را با شور می خواندند.

بله، جنگ بود! ناوگان کامل کشتی‌های باری تدارکات را به انگلستان و فرانسه می‌بردند و تیپ‌هایی از مهندسان و کارگران برای آماده کردن راه برای ارتش. رئیس‌جمهور سخنرانی‌هایی داشت-سخنرانی‌های شگفت‌انگیز، درخشان و شیوا. نژادی از مردان شرور، هون ها، وجود داشتند که برای تهدید تمدن قیام کرده بودند.

و اکنون قدرت آمریکای دموکراتیک آنها را سرکوب می کرد. وقتی این کار انجام می شد، تمام مشکلات جهان پایان می یافت. بنابراین وظیفه هر میهن پرستی این بود که در این آخرین جنگ – جنگ برای پایان دادن به جنگ – جنگ برای دموکراسی – شرکت کند. دولتمردان کوچک و بزرگ گروه کر را بر عهده گرفتند، روزنامه ها هر ساعت یک میلیون نسخه آن را تکرار می کردند.

و انبوهی از «مردان چهار دقیقه ای» آموزش می دیدند تا به کارخانه ها و تئاترها بروند، و هر جا که جمعیت جمع شده بودند، آمریکا را برای این جنگ صلیبی بیدار کنند. . خانواده راس، مانند همه خانواده های دیگر، می خواندند، گوش می دادند، و بحث می کردند. بانی، ایده آلیست جوان، هر کلمه تبلیغاتی را بلعید. این دقیقاً همان چیزی بود که او می خواست باور کند.

بلوند پلاتینه خیلی روشن بدون دکلره : نوع غذای ذهنی او. او با پدر خونسرد، آرام و آرام مشکوکش بحث می کرد. بله، البته، بابا می گفت، ما باید در جنگ پیروز می شدیم. در هر جنگی که وارد می شدیم باید پیروز می شدیم. اما در مورد آینده، خوب، زمانی که به آن رسیدیم زمان تصمیم گیری در مورد آن فرا رسیده است. اول، پدر مشغول تسویه اعتصاب بود و بعد از آن، با فروش نفت در بازاری که دائماً در حال افزایش بود.

منطقی نبود که آن را کنار بگذاریم، زیرا دولت می خواست چاه های بیشتری حفر شود و چگونه باید تامین مالی شود، مگر اینکه هزینه محصول پرداخت شود؟ دولت سخاوتمندانه پرداخت می کرد و این برای پدر کافی بود. او مراقب ریزش چاه های خود بود و انواع دیگر فوران را به سیاستمداران واگذار می کرد.

عمه اما آن را شرم آور برای صحبت با یک پسر می دانست و با توجه به امتیاز “خانواده” به شدت سرزنش می کرد. عمه اما به کلوب ها می رفت و به سخنرانان وطن پرست گوش می داد و درباره نوزادان بلژیکی با دست های بریده و انبارهای مهمات که توسط جاسوسان آلمانی منفجر شده بودند، می گفت و در آتش نظامی گری به خانه می آمد.

برتی از این هم بدتر بود، زیرا مرد جوانش که او را به مهمانی‌های جاز می‌برد، در یکی از انجمن‌های دفاعی فعال بود و نام همه مأموران آلمانی در جنوب کالیفرنیا و شرورهایی را که در حال برنامه‌ریزی بودند، می‌دانست. بنابراین برتی پر از نکات تاریک و احساس مسئولیت وحشتناک بود. شما هرگز نمی توانید بگویید که این هیجان جنگ چگونه به یک نفر ضربه می زند.

به عنوان مثال، آیا می‌توانستید تصور کنید که یک پیرزن کاملاً محترم بالای هفتاد سال، که در مزرعه‌داری بزرگ شده، و قرار است در رنگ‌آمیزی رنگ‌آمیزی بپیچد، ناگهان به‌عنوان یک همدرد هون شکوفا شود؟ مادربزرگ چنین بود که اعلام کرد هیچ فایده ای برای این جنگ ندارد. آلمانی ها بدتر از سایر افراد مربوطه نبودند.

بلوند پلاتینه خیلی روشن بدون دکلره : همه آنها آغشته به خون بودند، و تمام داستان های جنایات و زباله های جاسوسی این بود که مردم از دشمن متنفر شوند. اما مادربزرگ قرار نبود از کسی متنفر باشد، مهم نیست که چقدر اما و برتی و بقیه ممکن است عصبانی شوند. او با کشیدن تصویری از برخی آلمانی‌ها با لباس‌های قدیمی در حال نوشیدن آبجو از استین‌های نقاشی شده.

مخالفت خود را نشان داد. او می خواست این را در اتاق غذاخوری آویزان کند، و جنجال بزرگی پیش آمد، عمه اما و برتی سعی کردند پدر را متقاعد کنند که آن را ممنوع کند! همه اینها بخشی از آموزش بانی بود. او گوش داد و آموخت. او از پدر پیر آرام و ثابت خود یاد گرفت که لبخند دوستانه ای به ناتوانی های طبیعت انسان بزند و به جمع آوری دلارها ادامه دهد.

صحبت درست بود، اما بالاخره چیزی که قرار بود در جنگ پیروز شود، گلوله ها و گلوله ها بود و برای رساندن آنها به میدان نبرد باید وسیله نقلیه داشت. نفتی که پدر از زمین بیرون آورد کامیون های بزرگی را می راند که مهمات را تا جلو می برد. بزرگ‌ترین و سریع‌ترین کشتی‌های باری و ناوشکن‌های سریعی را که از آنها محافظت می‌کردند، جابه‌جا می‌کرد.

ماشین آلات کارخانه ها را روانکاری می کرد و بیشتر و بیشتر درخواست می شد. به محض اینکه اعتصاب تمام شد، بابا اقدام به امضای قرارداد با دولت کرد و ده ها حلقه چاه جدید در میدان بهشت ​​زد. تنها چیزی که او را آزار می‌داد این بود که نمی‌توانست سه برابر قرارداد ببندد و سه برابر چاه بزند. افراد بزرگی که بانک‌ها را کنترل می‌کردند.

بلوند پلاتینه خیلی روشن بدون دکلره : به او اجازه نمی‌دادند پول کافی داشته باشد – حداقل تا زمانی که با آنها وارد نشود و به آنها اجازه دهد بیشتر سود را بدست آورند. این نوع دیگری از جنگ بود، جنگی که در خانه در جریان بود، و هیچ چشم‌اندازی برای پایان دادن به آن با سخنرانی‌های رئیس جمهور وجود نداشت. پدر این را به بانی توضیح می‌دهد.