رنگ مو تنباکویی دخترانه

رنگ مو تنباکویی دخترانه : بومیان اصلاً دلیل ضربه زدن ما را درک نمی کردند و به جای اینکه در هر تکه با ما ملاقات کنند، بیهوده تلاش می کردند تا در مسیر زیگزاگی ما به دنبال ما بیایند. از این که فهمیدم شرایط کاملاً برتر از نظر قدرت چه تفاوتی ایجاد می کند.

رنگ مو : در بسیاری از نقاط، یخچال های طبیعی باشکوه از سمت کوه تا لبه آب گسترش یافته است. به سختی می توان چیزی زیباتر از آبی بریل مانند این یخچال ها را تصور کرد، و به ویژه در تضاد با سفیدی مرده گستره بالایی برف. تکه‌هایی که از یخچال به داخل آب افتاده بودند دور می‌شدند و کانال با کوه‌های یخش به فاصله یک مایل شبیه مینیاتوری از دریای قطبی را نشان می‌داد.

رنگ مو تنباکویی دخترانه

رنگ مو تنباکویی دخترانه : قایق‌هایی که در ساعت شام به ساحل کشیده می‌شدند، از فاصله نیم مایلی صخره‌ای عمود بر یخ را تحسین می‌کردیم و آرزو می‌کردیم که چند قطعه دیگر بیفتد. سرانجام، توده ای با صدای خروشان فرود آمد و بلافاصله طرح یکنواخت موجی را دیدیم که به سمت ما حرکت می کرد. مردان به سرعت به سمت قایق ها دویدند. زیرا احتمال تکه تکه شدن آنها مشهود بود.

یکی از دریانوردان کمان را گرفت، در حالی که حلقه شکن به آن رسید: او بارها و بارها کوبیده شد، اما آسیبی ندید، و قایق ها، هر چند سه بار در ارتفاع بلند شدند و دوباره سقوط کردند، هیچ آسیبی ندیدند. این برای ما بسیار خوش شانس بود، زیرا ما صد مایل از کشتی فاصله داشتیم و باید بدون آذوقه یا سلاح گرم می ماندیم. قبلاً مشاهده کرده بودم که چند تکه سنگ بزرگ در ساحل اخیرا جابجا شده است.

اما تا دیدن این موج علت آن را متوجه نشدم. یک طرف نهر توسط یک خار از تخته سنگ میکا تشکیل شده بود. سر در کنار صخره ای از یخ به ارتفاع حدود چهل فوت؛ و طرف دیگر توسط دماغه ای به ارتفاع پنجاه فوت، ساخته شده از قطعات گرد عظیم گرانیت و تخته سنگ میکا، که از آن درختان کهنسال رشد می کردند. این دماغه ظاهراً یک مورن بود که در دوره‌ای که یخچال ابعاد بزرگ‌تری داشت، انباشته شده بود.

هنگامی که به دهانه غربی این شاخه شمالی کانال بیگل رسیدیم، در میان بسیاری از جزایر متروک ناشناخته حرکت کردیم و هوا بسیار بد بود. ما با هیچ بومی ملاقات نکردیم. ساحل تقریباً همه جا به قدری شیب دار بود که چندین بار مجبور شدیم چندین مایل بپیماییم تا بتوانیم فضای کافی برای برافروختن دو چادرمان را پیدا کنیم: یک شب روی تخته سنگ های گرد بزرگی خوابیدیم.

که علف های هرز دریایی بین آنها پوسیده بود. و وقتی جزر و مد بالا رفت، مجبور شدیم بلند شویم و کیسه های پتویمان را جابه جا کنیم. دورترین نقطه به سمت غرب که به آن رسیدیم جزیره استوارت بود که حدود صد و پنجاه مایل از کشتی ما فاصله داشت. با بازوی جنوبی به کانال بیگل برگشتیم و از آنجا بدون هیچ ماجرایی به سمت پونسونبی ساوند برگشتیم.

متیوز آنقدر شرح بدی از رفتار فوجیان ارائه داد که کاپیتان فیتز روی تصمیم گرفت او را به بیگل بازگرداند . و در نهایت او را در نیوزلند، جایی که برادرش مبلغ بود، رها کردند. از زمان خروج ما، یک سیستم منظم غارت آغاز شد. مهمانی های تازه بومیان مدام از راه می رسیدند: یورک و جیمی چیزهای زیادی را از دست دادند و متیو تقریباً همه چیزهایی را که در زیر زمین پنهان نشده بود.

رنگ مو تنباکویی دخترانه : به نظر می رسید که هر مقاله توسط بومیان پاره شده و تقسیم شده است. متیوز ساعتی را که موظف بود همیشه نگه دارد به عنوان آزاردهنده ترین ساعت توصیف کرد. شب و روز توسط بومیان محاصره می شد و آنها سعی می کردند با ایجاد صدایی بی وقفه نزدیک سرش او را خسته کنند. یک روز پیرمردی که متیوز از وی خواست تا ویگوام خود را ترک کند.

فوراً با یک سنگ بزرگ در دست بازگشت: روز دیگر یک گروه کامل مسلح به سنگ و چوب آمدند و برخی از مردان جوان و برادر جیمی گریه می کردند: متیوس ملاقات کرد. آنها با هدایا گروهی دیگر با نشانه هایی نشان دادند که می خواهند او را برهنه کنند و تمام موهای صورت و بدنش را بردارند. فکر می کنم به موقع رسیدیم تا جان او را نجات دهیم.

اقوام جمی آنقدر بیهوده و احمق بودند که غارت و شیوه خود را به غریبه ها نشان داده بودند. از به دست آوردن آن ترک کردن سه فیوگیایی با هموطنان وحشی خود بسیار غم انگیز بود. اما این یک آرامش بزرگ بود که آنها هیچ ترس شخصی نداشتند. یورک، که مردی قدرتمند و مصمم بود، مطمئناً به همراه همسرش فوجیا به خوبی کنار می آمدند.

بیچاره جیمی نسبتاً مایوس کننده به نظر می رسید، و در آن صورت، شک ندارم، از اینکه با ما بازمی گشتم خوشحال می شدم. برادر خودش چیزهای زیادی از او دزدیده بود. و همانطور که گفت: “این چه مد نامی است:” او از هموطنان خود سوء استفاده کرد، “همه انسانهای بد، هیچ صبا (هیچ چیزی نمیدانند)” و اگرچه قبلاً هرگز فحش او را نشنیده بودم “احمقهای لعنتی.” سه فیوژی ما، اگرچه تنها سه سال با مردان متمدن بودند.

مطمئنم از اینکه عادات جدید خود را حفظ کرده بودند، خوشحال بودند. اما بدیهی است که این غیرممکن بود. من می ترسم که بیش از حد تردید وجود داشته باشد که آیا دیدار آنها برای آنها مفید بوده است یا خیر. عصر، با متیوس در کشتی، نه از طریق کانال بیگل، بلکه در ساحل جنوبی، به کشتی بازگشتیم. قایق ها پر بار و دریا مواج بود و ما مسیر خطرناکی داشتیم.

رنگ مو تنباکویی دخترانه : تا غروب روز هفتم، ما پس از بیست روز غیبت ، سیصد مایل را در قایق‌های روباز طی کرده بودیم. در یازدهمین کاپیتان فیتز روی به تنهایی از فوئگی ها دیدن کرد و متوجه شد که آنها خوب پیش می روند. و اینکه آنها چیزهای بسیار کمی را از دست داده بودند. در آخرین روز فوریه سال بعد (۱۸۳۴) کشتی بیگل در یک یارو کوچک زیبا در ورودی شرقی کانال بیگل لنگر انداخت.

کاپیتان فیتز روی تصمیم گرفت تا در برابر بادهای غربی از همان مسیری که ما در قایق ها به سمت شهرک در وولیا پیموده بودیم، تلاش کند، و همانطور که موفقیت آمیز بود. ما بومیان زیادی را ندیدیم تا اینکه در نزدیکی قرار گرفتیم، جایی که ده یا دوازده قایق به دنبالمان آمدند.