ترکیب رنگ مو صورتی چرک

ترکیب رنگ مو صورتی چرک : اما تعداد زیادی از ساکنان خارجی بنادر آزاد، فلسطینی خالص هستند و هرگز سعی نمی کنند به زیر سطح زندگی اطراف خود نگاه کنند، مگر به عنوان منتقدان متخاصم.

رنگ مو : و سوال همراهم ابتدا مرا متوجه کرد که تا حدودی کنجکاو عمل کرده ام. همچنین به نظر من این یک تصویر منصفانه از دشواری درک متقابل بین دو نژاد بود – هر کدام به طور کاملاً طبیعی، هرچند کاملاً اشتباه، آداب و انگیزه های دیگری را به تنهایی تخمین می زنند. اگر ژاپنی‌ها از جاذبه انگلیسی متحیر می‌شوند، انگلیسی‌ها، دست‌کم، به همان اندازه در حیرت زبان ژاپنی‌ها هستند.

ترکیب رنگ مو صورتی چرک

ترکیب رنگ مو صورتی چرک : یک دوست ژاپنی همراه من بود که تمام آن زندگی خارجی برایش کاملا جدید و شگفت انگیز بود و این سوال کنجکاو از من پرسید: “چرا خارجی ها هرگز لبخند نمی زنند؟” وقتی با آنها صحبت می کنید لبخند می زنید و تعظیم می کنید. اما آنها هرگز لبخند نمی زنند چرا؟’ واقعیت این بود که من کلاً به عادات و روش های ژاپنی افتاده بودم و از زندگی غربی خارج شده بودم.

ژاپنی ها از “چهره های خشمگین” خارجی ها صحبت می کنند. خارجی ها با تحقیر شدید از لبخند ژاپنی صحبت می کنند: آنها گمان می کنند که این لبخند نشان دهنده عدم صداقت است. در واقع، برخی اعلام می‌کنند که احتمالاً نمی‌تواند دلالت بر چیز دیگری داشته باشد. فقط تعداد کمی از افراد ناظر آن را به عنوان معمایی که ارزش مطالعه دارد تشخیص داده اند.

یکی از دوستان یوکوهاما – مردی کاملا دوست داشتنی که بیش از نیمی از عمر خود را در بنادر آزاد شرق گذرانده بود. درست قبل از عزیمت من به کشور به من گفت: “از آنجایی که قرار است زندگی ژاپنی را مطالعه کنی، شاید شما می توانید چیزی برای من پیدا کنید. من نمی توانم لبخند ژاپنی را درک کنم. بگذارید یک تجربه از بین چندین تجربه را به شما بگویم.

یک روز وقتی از بلوف پایین می‌رفتم، دیدم که کورومای خالی در سمت اشتباه پیچ بالا می‌آید. اگر تلاش می کردم نمی توانستم به موقع جلو بیفتم. اما من تلاش نکردم، زیرا فکر نمی کردم خطر خاصی وجود داشته باشد. من فقط برای مرد به زبان ژاپنی فریاد زدم تا به طرف دیگر جاده برود. به جای آن، او به سادگی کورومای خود را به دیواری در سمت پایین منحنی، با شفت ها به سمت بیرون، تکیه داد.

ترکیب رنگ مو صورتی چرک : با سرعتی که می رفتم، حتی برای منحرف شدن هم جا نبود. و دقیقه بعد یکی از میل های آن کوروما در شانه اسب من بود. آن مرد اصلا صدمه ای ندیده بود. وقتی دیدم که اسبم در حال خونریزی است، کاملاً عصبانی شدم و با قنداق شلاقم به سر مرد زدم. مستقیم به صورتم نگاه کرد و لبخند زد و بعد تعظیم کرد. اکنون می توانم آن لبخند را ببینم. احساس می کردم که زمین خورده ام.

لبخند کاملاً من را آزار داد – تمام عصبانیت من را فوراً از بین برد. حواست باشه یه لبخند مودبانه بود اما منظورش چی بود؟ چرا شیطان مرد لبخند زد؟ من نمی توانم آن را درک کنم. در آن زمان من هم نمی توانستم. اما معنای لبخندهای بسیار مرموزتر از آن زمان برای من آشکار شده است. یک ژاپنی می تواند در دندان مرگ لبخند بزند و معمولا این کار را می کند.

اما او سپس به همان دلیلی که در مواقع دیگر لبخند می زند لبخند می زند. در لبخند نه سرکشی است و نه ریا. همچنین نباید با آن لبخند تسلیم بیمارگونه ای که ما می توانیم آن را با ضعف شخصیت مرتبط کنیم، اشتباه گرفت. این یک آداب مفصل و طولانی است. همچنین زبانی خاموش است.

اما هر تلاشی برای تفسیر آن بر اساس مفاهیم غربی از بیان قیافه‌شناسی تقریباً به اندازه تلاش برای تفسیر ایدئوگراف‌های چینی از طریق شباهت واقعی یا خیالی آنها با اشکال چیزهای آشنا موفقیت آمیز خواهد بود. برداشت های اولیه، که عمدتاً غریزی هستند، از نظر علمی تا حدی قابل اعتماد شناخته می شوند. و اولین برداشتی که لبخند ژاپنی ایجاد می کند دور از واقعیت نیست.

ترکیب رنگ مو صورتی چرک : و این اولین برداشت، در بیشتر موارد، فوق العاده خوشایند است. ژاپنی ها در اولین جذابیت لبخند می زنند. تنها در روز بعد، زمانی که فرد همان لبخند را در شرایط فوق‌العاده – در لحظات درد، شرم، ناامیدی – مشاهده می‌کند، به آن مشکوک می‌شود. نامناسب بودن ظاهری آن حتی ممکن است در موارد خاصی باعث خشم شدید شود.

در واقع، بسیاری از مشکلات بین ساکنان خارجی و خدمتکاران بومی آنها به دلیل لبخند بوده است. هر مردی که به سنت بریتانیایی معتقد است که یک خدمتکار خوب باید موقر باشد، احتمالاً لبخند «پسر» خود را با صبر تحمل نمی کند. با این حال، در حال حاضر، این مرحله خاص از غیرعادی بودن غرب به طور کامل توسط ژاپنی ها به رسمیت شناخته می شود.

آنها شروع به یادگیری این موضوع کرده اند که یک خارجی انگلیسی زبان معمولی از لبخند زدن متنفر است و می تواند آن را توهین آمیز تلقی کند. از این رو، کارمندان ژاپنی در بنادر باز به طور کلی لبخند نمی‌زنند و حالتی عبوس به خود گرفته‌اند. در این لحظه، خاطره ای از داستان عجیب و غریبی که توسط یک بانوی یوکوهاما در مورد یکی از خدمتکاران ژاپنی اش تعریف شده بود.

به ذهنم می رسد. “پرستار ژاپنی من روز پیش آمد، با لبخندی که انگار اتفاق بسیار خوشایندی رخ داده است، و گفت که شوهرش مرده است، و او برای شرکت در مراسم خاکسپاری او اجازه می خواهد. به او گفتم می تواند برود. گویا جسد مرد را سوزاندند. خوب، در غروب، او بازگشت، و گلدانی حاوی مقداری خاکستر استخوان را به من نشان داد (در میان آنها دندانی دیدم). و گفت: این شوهر من است.

ترکیب رنگ مو صورتی چرک : و او در واقع همان طور که می گفت خندید! آیا تا به حال در مورد چنین موجودات نفرت انگیزی شنیده اید؟ کاملاً غیرممکن بود که راوی این واقعه را متقاعد کرد که رفتار خدمتکارش به جای بی‌رحمانه بودن، ممکن است قهرمانانه و قادر به تفسیری بسیار تأثیرگذار باشد. حتی فردی که فلسطینی نباشد ممکن است در چنین موردی توسط ظاهر فریب بخورد.