رنگ مو تکه ای پشت سر

رنگ مو تکه ای پشت سر : قربان”. و البته، من باید بیشتر از همیشه برای خوشحال کردن شما زحمت بکشم. اما اینطور است پ. ۵۹آقای پیکویک از شما مهربانم که به تنهایی من توجه زیادی دارید. آقای گفت: “آه، مطمئن شوید.” من هرگز به آن فکر نکردم. وقتی من در شهر هستم.

مو : سرژانت بوزفوز، پس از چند سوال بی اهمیت، گفت: “آیا به خاطر می آورید که در یکی از پله های پشت سر خانم باردل در یک صبح خاص در ژوئیه گذشته، زمانی که او در حال گردگیری آپارتمان آقای پیکویک بود؟” خانم کلاپینز پاسخ داد: “بله، پروردگار و هیئت منصفه، من این کار را می کنم.” ‘آقای. به نظر من اتاق نشیمن در طبقه اول جلو بود؟ پ. ۵۶خانم کلاپینز پاسخ داد: “بله، قربان”. “خانم، در اتاق پشتی چه کار می کردید؟” از قاضی کوچولو پرسید.

رنگ مو تکه ای پشت سر

رنگ مو تکه ای پشت سر : با این حال، این چیزی است که خانم کلاپینز به آن خلع کرد: خانم گروهبان بوزفوز گفت، کلوپین، خانم، دعا کنید خودتان را جمع کنید. و البته مستقیماً خانم کلاپینز خواسته بود خودش را جمع و جور کند. او با خشونت فزاینده گریه می کرد و تظاهرات نگران کننده غواصی نزدیک به غش یا همان طور که بعداً گفت احساساتش برای او خیلی زیاد است را به غواصان نشان داد.

خانم کلاپینز با هیجانی جالب گفت: «ارباب و هیئت منصفه، من شما را فریب نخواهم داد.» قاضی کوچولو گفت: «بهتر نیست خانم. خانم کلاپینز از سر گرفت: «من آنجا بودم، خانم باردل از آن خبر نداشت. من با یک سبد کوچک بیرون رفته بودم، آقایان، تا سه پوند پرتاتیس کلیه قرمز بخرم، که سه پوند بود، وقتی در خیابان خانم باردل را روی شیشه دیدم.

سرژانت اسنابین گفت: «تا حدی باز، پروردگار من. قاضی کوچولو با نگاهی حیله گر گفت : روی کوزه گفت . گروهبان اسنابین گفت: “همینطور است، سرورم.” قاضی کوچولو مشکوک به نظر می‌رسید و گفت که باید آن را یادداشت کند. خانم کلاپینز سپس از سر گرفت- «آقایان، فقط برای گفتن صبح بخیر وارد شدم» و به شیوه ای غیرمجاز از پله ها بالا رفتم و به اتاق عقب رفتم.

آقایان، در اتاق جلویی صداهایی به گوش می رسید و – سرژین بوزفوز گفت: «به اعتقاد من، خانم کلاپینز، شما گوش دادید. خانم کلاپینز به طرز باشکوهی پاسخ داد: «ببخشید، قربان، من این هک را تحقیر می کنم. صداها خیلی بلند بود، آقا، و به زور به گوش من رسید. خب، خانم کلاپینز، شما گوش نمی‌دادید، اما صداها را می‌شنیدید.

آیا یکی از آن صداها صدای آقای پیکویک بود؟ “بله، این بود، قربان.” و خانم کلاپینز، پس از اینکه مشخصاً بیان کرد که آقای پیکویک خود را خطاب به خانم باردل کرده است، مکالمه‌ای را که خوانندگان ما قبلاً با آن آشنا هستند، با درجات آهسته تکرار کرد. پ. ۵۷اکنون برای گفتگوی این زوج باید به یکی از قسمت های قبلی داستان برگردیم، «که خواننده قبلاً با آن آشنا شده است».

بنابراین ما آنچه را که خانم کلوپین ممکن است شنیده باشد، خواهیم دانست. آقای پیکویک با قدم‌های شتاب‌زده اتاق را به این طرف و آن طرف می‌رفت، هرکدام با فواصل سه دقیقه‌ای سرش را از پنجره بیرون می‌آورد، دائماً به ساعتش مراجعه می‌کرد و بسیاری دیگر از مظاهر بی‌تابی را نشان می‌داد که برای او بسیار غیرعادی بود. واضح بود که چیز بسیار مهمی در تأمل بود.

رنگ مو تکه ای پشت سر : اما آنچه که آن چیزی بود حتی خود خانم باردل نیز قادر به کشف آن بود. خانم باردل، بالاخره آقای پیکویک گفت، در حالی که آن زن دوست داشتنی به پایان غبارروبی طولانی آپارتمان نزدیک می شد. خانم باردل گفت: آقا. “پسر کوچولوی شما خیلی وقت است که رفته است.” خانم باردل پاسخ داد: «چرا، آقا، راه طولانی تا شهر است. پیکویک گفت: «آه، بسیار درست است.

پس اینطور.’ آقای پیکویک دوباره در سکوت فرو رفت و خانم باردل گردگیری خود را از سر گرفت. خانم آقای پیکویک در پایان چند دقیقه گفت: باردل. خانم باردل دوباره گفت: آقا. آیا فکر می کنید نگهداری دو نفر هزینه بسیار بیشتری نسبت به نگه داشتن یک نفر دارد؟ خانم باردل که تا مرز کلاهش رنگ آمیزی کرده بود، گفت: «لا، آقای پیکویک، در حالی که تصور می‌کرد.

در چشمان مستأجرش گونه‌ای از برق زناشویی را مشاهده می‌کند، «لا، آقای پیکویک، چه سوالی است. ! خوب، اما آیا شما؟ از آقای پیکویک پرسید. خانم باردل، گفت: «این بستگی دارد. این بستگی زیادی به آن داردپ. ۵۸آن شخص، آقای پیکویک. و آیا این یک فرد نجات دهنده و مراقب است، آقا. آقای پیکویک گفت: «این بسیار درست است.

اما شخصی که من در چشمانم هستم (در اینجا او به شدت به خانم باردل نگاه کرد) فکر می‌کنم این ویژگی‌ها را دارد. و علاوه بر این، دانش قابل توجهی از جهان و تیزبینی زیادی دارد، خانم باردل. که ممکن است برای من مفید باشد. خانم باردل گفت: «لا، آقای پیکویک». زرشکی دوباره به سمت مرز کلاهک بلند می شود.

رنگ مو تکه ای پشت سر : آقای پیکویک، همانطور که عادتش در صحبت از موضوعی بود که به او علاقه داشت، پرانرژی می‌شد. و راستش را بگویم، خانم باردل، من تصمیم خود را گرفته ام. خانم باردل گفت: “عزیز من، آقا.” آقای پیکویک دوست‌داشتنی با نگاهی شوخ‌آمیز به همراهش گفت: «حالا فکر می‌کنید خیلی عجیب است که من هرگز در مورد این موضوع با شما مشورت نکردم.

و حتی به آن اشاره نکردم، تا اینکه پسر کوچکتان را فرستادم. امروز صبح بیرون، نه؟ خانم باردل فقط می توانست با یک نگاه پاسخ دهد. او مدت‌ها بود که آقای پیکویک را از راه دور پرستش می‌کرد، اما او به یکباره به اوج رسید که وحشیانه‌ترین و زیاده‌روترین امیدهایش را داشت و هرگز جرأت آرزویش را نداشت. آقای پیک‌ویک می‌خواست – طرحی عمدی هم.

رنگ مو تکه ای پشت سر : پسر کوچکش را به منطقه بفرستد تا او را از راه دور کند – چقدر متفکر – چقدر با ملاحظه! آقای پیکویک گفت: “خب، نظر شما چیست؟” خانم باردل که از آشفتگی میلرزید گفت: “اوه، آقای پیکویک، شما خیلی مهربان هستید، قربان.” “این شما را از دردسر نجات خواهد داد، اینطور نیست؟” گفت آقای پیکویک. خانم باردل پاسخ داد: “اوه، من هرگز به این مشکل فکر نکردم.