رنگ موی مد تابستان

رنگ موی مد تابستان : از من بخواهند کتابی بنویسم. به آنها نگویید که می توانم بخوان، وگرنه از من می خواهند که برای آن گرامافون وحشتناک ضبط کنم. وقت آن نیست که یک خیر عمومی باشم، پس من فقط این آهنگ کوچک را برای سرگرمی خودت برایت می خوانم.” آن‌ها به اندازه‌ای خوشحال بودند که سرگرم می‌شوند، و با علاقه گوش می‌دادند در حالی که مرد پشمالو آیات زیر را با آهنگی که ناخوشایند نبود می‌خواند: “ترانه ای از اوزلند خواهم خواند.

مو : تا بتوانم یک فروشگاه بزرگ تهیه کنم و نیم دوجین پیشخوان را تجهیز کنم.” “آیا آنقدر از هم جدا شده ای که نمی توانی بازی کنی؟” ضایعات پرسید. گرامافون که شادتر شد، گفت: “نه، من هنوز می توانم موسیقی لذیذی بسازم. همین الان صدای ضبط شده ای دارم که واقعا عالی است.” اوجو گفت: “خیلی بد است.” “ما هیچ اعتراضی به شما به عنوان یک ماشین نداریم.

رنگ موی مد تابستان

رنگ موی مد تابستان : زیرا لاک بدنه چوبی آن تماماً مخدوش و خراشیده شده بود که ظاهری کهنه و بدنام به آن می‌داد. “عزیز من!” اوجو، به سختی خیره شد، فریاد زد. “چه اتفاقی برایت افتاده است؟” گرامافون با صدایی غمگین و افسرده پاسخ داد: «هیچ چیز زیادی. “از زمانی که شما را ترک کردم، به اندازه کافی چیزها به سمتم پرتاب شده است.

می دانید، اما به عنوان یک سازنده موسیقی از شما متنفریم.” “پس چرا من تا به حال اختراع شدم؟” با لحنی اعتراض آمیز، ماشین را خواستار شد. آنها با پرسش به یکدیگر نگاه کردند، اما هیچ کس نتوانست به چنین سؤال گیج کننده ای پاسخ دهد. سرانجام مرد پشمالو گفت: “من دوست دارم پخش گرامافون را بشنوم.” اوجو آهی کشید. او گفت: «از زمانی که با شما آشنا شدیم بسیار خوشحالیم، قربان. “می دانم.

اما کمی بدبختی، گاهی باعث می شود که انسان بیشتر قدر خوشبختی را بداند. به من بگو، فونی، این رکورد چگونه است که می گویید در دست دارید؟” “این یک آهنگ محبوب است، قربان. در همه سرزمین های متمدن، مردم عادی از آن رنجیده اند.” “مردم متمدن را آدم های وحشی می کند، نه؟ پس خطرناک است.” گرامافون توضیح داد: منظورم از شادی وحشی است. “گوش کن. من می دانم.

که این آهنگ برای شما لذتی نادر خواهد بود. این آهنگ نویسنده را ثروتمند کرد – برای یک نویسنده. “My Lulu” نام دارد.” سپس گرامافون شروع به پخش کرد. صداهای عجیب و غریب و تند و ناگهانی با این کلمات همراه شد که توسط مردی با قدرت بیان از طریق بینی اش خوانده شد: “آه می خواهد ماه لولو، ماه زغال سیاه لولو؛ آه می خواهد مرد پشمالو فریاد زد که از جایش بلند شد.

رنگ موی مد تابستان : گرامافون که با لحن عبوسی صحبت می کرد، گفت: “این آخرین آهنگ محبوب است.” “آهنگ محبوب؟” “بله. آهنگی که ضعیف النفس می تواند کلمات آن را به خاطر بیاورد و نادانان موسیقی می توانند سوت بزنند یا بخوانند. این باعث محبوبیت یک آهنگ محبوب می شود و زمانی فرا می رسد که جای همه آهنگ های دیگر را می گیرد.” مرد پشمالو با سختی گفت: «آن زمان به ما نرسیده است.

من همه شما را از هم جدا خواهم کرد، آقای فونی، و تکه های شما را در سراسر کشور پراکنده خواهم کرد، به منظور مهربانی با مردمی که ممکن است اگر اجازه بدیدن در اطراف آنها را داشته باشید. پس از انجام این وظیفه دردناک، باید-” اما قبل از اینکه بتواند بیشتر بگوید، گرامافون چرخید و با همان سرعتی که چهار پایه میزش می‌توانستند آن را حمل کنند، جاده را طی کرد.

و به زودی کاملاً از دید آنها ناپدید شد. مرد پشمالو دوباره نشست و به نظر خشنود بود. او گفت: “یکی دیگر مرا از پراکندگی آن گرامافون نجات خواهد داد.” “زیرا امکان ندارد که چنین موزیک‌سازی در سرزمین اوز دوام بیاورد. دوستان وقتی استراحت کردید، اجازه دهید به راه خود برویم.” در طول بعد از ظهر مسافران خود را در قسمتی خلوت و خالی از سکنه کشور یافتند.

حتی مزارع دیگر کشت نمی شدند و کشور شبیه یک بیابان شد. به نظر می رسید جاده آجرهای زرد نادیده گرفته شده و ناهموار شده و راه رفتن در آن دشوارتر شده است. در دو طرف راه، سنگ‌های عظیمی به وفور در اطراف پراکنده شده بودند. اما این امر اوجو و دوستانش را از ادامه راه منصرف نکرد و آنها سفر را با شوخی و گفتگوی شاد فریب دادند.

رنگ موی مد تابستان : نزدیک غروب به چشمه‌ای بلورین رسیدند که از صخره‌ای بلند کنار جاده فوران می‌کرد و در نزدیکی این چشمه کلبه‌ای متروک قرار داشت. مرد پشمالو که اینجا توقف کرده بود گفت: ما همچنین می‌توانیم شب را اینجا بگذرانیم، جایی که سرپناهی برای سرهایمان وجود دارد و آب خوبی برای نوشیدن وجود دارد. جاده آن سوی اینجا بسیار بد است.

بدتر از آن که باید سفر کنیم؛ پس بیایید تا صبح صبر کنیم تا آن را حل کنیم.» آنها با این موافقت کردند و اوجو مقداری چوب برس در کابین پیدا کرد و آتشی بر روی اجاق گذاشت. آتش باعث خوشحالی اسکرپس شد، که قبل از آن رقصید تا اینکه اوجو به او هشدار داد ممکن است خود را آتش بزند و بسوزد. پس از آن دختر تکه تکه از شعله های آتش فاصله گرفت، اما ووزی مانند یک سگ بزرگ جلوی آتش دراز کشید.

به نظر می رسید از گرمای آن لذت می برد. برای شام، مرد پشمالو یکی از قرص هایش را خورد، اما اوجو به نان و پنیر خود به عنوان سیرکننده ترین غذا چسبید. او همچنین بخشی را به ووزی داد. وقتی تاریکی فرا رسید و آنها به صورت دایره ای روی کف کابین نشستند، رو به نور آتش – هیچ گونه مبلمانی در آن مکان وجود نداشت.

رنگ موی مد تابستان : اوجو به مرد پشمالو گفت: “آیا برای ما داستانی تعریف نمی کنی؟” پاسخ این بود: «من در داستان ها خوب نیستم». “اما من مثل یک پرنده آواز می خوانم.” “کلاغ، یا کلاغ؟” از گربه شیشه ای پرسید. “مثل یک پرنده آواز. من آن را ثابت خواهم کرد. ترانه ای را که خودم ساخته ام می خوانم. به کسی نگویید که من شاعرم، ممکن است.