نمونه رنگ موی سر زنانه

نمونه رنگ موی سر زنانه : که ارزش پاسخگویی به جزئیات را داشته باشند. برای روشن شدن موضوع از همان ابتدا، اجازه دهید به خواننده یادآوری کنم که برای یک بار هم که شده، با یک گلایه از خودم سر و کار ندارم. در تمام این ماجرا هدف من این بود که از روزنامه هرست مقداری پول به دست بیاورم، اما سعی نکردم این پول را برای خودم به دست بیاورم. من سعی می کردم آن را برای یک زن فقیر و حواس پرت دریافت کنم.

رنگ مو : که چگونه می تواند از کریسمس خود لذت ببرد، چگونه می تواند از بازی در یک “ساختمان تفریحی” میلیون دلاری راضی باشد، وقتی که او شواهد مثبتی پیش روی خود داشت مبنی بر اینکه میلیون ها نفر از همنوعانش گرسنه بودند. این نامه زیبا، جالب و خوش نوشته بود. به عنوان یک خبر از هر نظر “زنده” بود. بنابراین اولین آزمون آمد.

نمونه رنگ موی سر زنانه

نمونه رنگ موی سر زنانه : این ساختمان برای استفاده آستور و دوستانش بود. جایی برای عموم نداشت به تنیس و شنا و ژیمناستیک اختصاص داشت. جایی برای ادبیات، موسیقی، هنر، علم یا مذهب نداشت – این محصول معمولی رژیم مالکیت خصوصی بود. بنابراین مردی که نماینده بشریت بود خودش نشست و یک “نامه کریسمس” به میلیونر نوشت و در اصل از او پرسید.

این «نامه کریسمس» به وینسنت آستور در همان تاریخ به هر روزنامه در شهر نیویورک ارائه شد، با خطاب «ویراستار شهر»، تحویل ویژه. آی تی ۱۲۷به هر دو روزنامه صبح و بعد از ظهر ارسال شد. و چند نفر آن را منتشر کردند؟ فقط یک – روزنامه “فراخوان” نیویورک – روزنامه سوسیالیست. هیچ روزنامه دیگری در نیویورک، صبح یا بعدازظهر، خطی از آن را چاپ نکرد یا به هیچ وجه به آن اشاره نکرد.

به همه خبرگزاری های بزرگ کشور ارائه شد. و چند نفر آن را اداره کردند؟ نه یکی. در خارج از نیویورک در «توسل به عقل» و در یک مقاله شیکاگو که اتفاقاً توسط یکی از دوستان شخصی نویسنده ویرایش شد، منتشر شد. بنابراین در اینجا شما اولین حکم روزنامه نگاری سرمایه داری شهر نیویورک را دارید. نامه ای که توسط مردی از انسانیت نوشته شده است.

ارزش کل اخبار دقیقاً ۰ را نشان می دهد. ممکن بود موضوع در آنجا متوقف می شد، آزمایش ممکن بود هرگز کامل نمی شد، اما به دلیل این واقعیت که میلیونر با قضاوت سردبیران روزنامه خود مخالف بود. او فکر کرد نامه نویسنده مهم است و او به آن پاسخ داد. چطور این اتفاق افتاد من نمی دانم. شاید وجدان میلیونر را لمس کرد.

شاید او جاه طلبی داشت که چیزی غیر از یک مرد دارای اموال باشد. شاید خودش پاسخ را نوشته است; شاید یک وکیل خانواده زیرک آن را نوشته باشد. شاید منشی یا کارمند دیگری آن را نوشته باشد – تنها چیزی که می دانم این است که دو یا سه هفته بعد میلیونر به نویسنده نامه نوشت و در همان زمان نامه خود را به روزنامه ها داد.

نامه نویسنده البته حمله ای به سرمایه داری بود. میلیونر دفاع از آن بود. و به این ترتیب آزمون دوم آمد. به هر روزنامه نیویورک فرصتی داده شد تا نامه میلیونر به نویسنده را منتشر کند. و چند نفر از این فرصت استفاده کردند؟ همه، مطلقاً همه! همه نامه را منتشر کردند و آن را کامل منتشر کردند ! اکثر آنها آن را با عکس میلیونر در صفحه اول قرار دادند.

برخی از آنها ستون‌هایی از مصاحبه‌ها و سرمقاله‌هایی درباره آن اضافه کردند. تصور روزنامه های نیویورک از ارزش خبری یک مرد دارای دارایی دقیقاً صد در صد بود! موارد فوق برای هر دانشمند جامعه شناس کافی بود. اما همانطور که اتفاق افتاد، آزمایش هنوز یک مرحله دورتر انجام شد. نویسنده کاملاً تحت تأثیر شواهدی مبنی بر بی اهمیتی خود در مقایسه با یک میلیونر قرار نگرفت.

او یک سوسیالیست بود، و سوسیالیست‌ها به‌طور بدنی به سختی سرکوب می‌شوند. او نامه دومی به میلیونر نوشت و به استدلال های میلیونر پاسخ داد. و دوباره آن را به هر روزنامه و هر خبرگزاری در نیویورک ارائه کرد ۱۲۸همان هایی که استدلال های میلیونر را به طور کامل منتشر کرده بودند. و چند نفر آن را چاپ کردند؟ چند نفر کل آن را چاپ کردند؟ فقط یک – “تماس”، روزنامه سوسیالیست.

نمونه رنگ موی سر زنانه : چند قسمت از آن چاپ شده است؟ و اندازه این قطعات چقدر بود؟ بگذار ببینیم. نامه اول نویسنده در ستون های روزنامه شصت و سه اینچ اندازه گیری شد. پاسخ میلیونر نوزده بود و پاسخ نویسنده به آن شصت و یک بود. اگر ایراد شود که نویسنده بیش از سهم خود ادعا کرده است، باید به این نکته اشاره کرد که نویسنده به مؤسسه ای مستقر حمله می کند، کاری که در چند جمله نمی توان انجام داد.

از سوی دیگر، احمق‌ترین فرد می‌تواند پاسخ دهد: «من با شما موافق نیستم» و ادعای فضیلت اختصار داشته باشد. بنابراین میلیونر بیش از پنجاه برابر ۱۲۹مزیت – فایده – سود – منفعت. به همین ترتیب، “آمریکایی” شصت به یک از او حمایت کرد. «تماس» این دو را در یک ردیف قرار داد – یعنی «تماس» اخبار را چاپ کرد.

من شرح این قسمت کوچک را با نقل بخشی از «خاطرات» منتشر شده از یک نجیب زاده چینی خردمند، لی هونگ-چانگ، که اتفاقاً مردی از انسانیت و همچنین دارایی بود، به پایان می برم: یک مرد فقیر همیشه در مسائل مربوط به نگرانی عمومی در مضیقه است. هنگامی که برای صحبت برمی خیزد یا نامه ای به مافوق خود می نویسد.

آنها می پرسند: این کسی که نصیحت می کند کیست؟ و چون معلوم شود که او بی سکه است، دست بر او تف می کنند و از نامه هایش در آتش آشپزها استفاده می کنند. اما اگر مرد ثروتمندی باشد که سخن بگوید یا بنویسد یا نکوهش کند، هر چند مغز یک دره یک ساله یا ستون فقراتش کج و نامناسب باشد.

تمام شهر به سخنان او گوش می دهند و آنها را عاقلانه می گویند. ۱۳۰ فصل بیست و سوم “همسر دل” داستان بعدی مربوط به پدیده‌ای است که به عنوان «ژورنالیزم قلبی» شناخته می‌شود. این یک داستان خارق العاده است. در عناصر پر شور خود، خفن ترین نخ کارآگاهی را تخفیف می دهد، هر چیزی را که در خود روزنامه های هرست منتشر می شود.

تخفیف می دهد. در ابتدا ممکن است خواننده آن را فراتر از باور بیابد. اگر چنین است، بگذارید به خاطر داشته باشد که داستان به طور کامل در “نیویورک کال” برای ۹ اوت ۱۹۱۴ منتشر شد، و هیچ یک از طرفین نامبرده دعوای افترا نیاوردند، و نه به اندازه یک نگاهی به این موضوع. اتهامات. من می توانم انصافاً ادعا کنم که این داستان «ژورنالیزم قلب» داستانی است.

نمونه رنگ موی سر زنانه : که آقای هرست و خود سردبیرانش به درستی آن اعتراف می کنند. ویلیام راندولف هرست در مقاطع مختلف کاندیدای مقام های عالی در آمریکا بوده است و توانسته تأثیر زیادی بر روند حزب دموکرات – در نیویورک، ایلینویز، و حتی در سراسر کشور بگذارد. روزنامه های هرست چیست؟ چگونه ساخته می شوند؟ و شخصیت مردانی که آنها را می سازند چیست؟ به نظر من این سوالات به اندازه کافی اهمیت دارند.